Ιδιαίτερα ανησυχητικά είναι τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ που δείχνουν την κατακόρυφη αύξηση των αυτοκτονιών στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια της κρίσης. Το ποσοστό των καταγεγραμμένων αυτοκτονιών από το 26,5% το 2011 εκτοξεύτηκε στο 43% σε σχέση με το 2007, όπου ήταν η τελευταία χρονιά πριν το ξεκίνημα της κρίσης.
Συγκεκριμένα, το 2007 καταγράφηκαν 328 αυτοκτονίες (268 άνδρες και 60 γυναίκες), το 2008 373 αυτοκτονίες (268 άντρες και 65 γυναίκες), το 2009 καταγράφηκαν 391 αυτοκτονίες (333 άντρες και 58 γυναίκες), το 2010 καταγράφηκαν 377 αυτοκτονίες (336 άντρες και 41 γυναίκες) και το 2011 καταγράφηκαν 477 αυτοκτονίες (393 άντρες και 84 γυναίκες).
Σύμφωνα με την ΜΚΟ «Κλίμακα», εκτιμάται ότι στην πραγματικότητα οι αυτοκτονίες είναι πολύ περισσότερες από αυτές που καταγράφονται.
Η περιφέρεια με τον υψηλότερο δείκτη αυτοκτονιών είναι η Κρήτη, όπου το 2011 καταγράφηκαν 37 αυτοκτονίες, το 2012 49 αυτοκτονίες και το 2013 (μέχρι τις 27 Αυγούστου) 34 αυτοκτονίες.
Σύμφωνα με την ΜΚΟ «Κλίμακα» οι περισσότεροι (35%) που καλούν στη γραμμή παρέμβασης για την αυτοκτονία (1018) είναι άνεργοι και ακολουθούν οι ελεύθεροι επαγγελματίες και οι συνταξιούχοι.
Ενώ μέχρι πριν λίγα χρόνια, οι κλήσεις που δεχόταν η γραμμή παρέμβασης αφορούσαν κυρίως θέματα που άπτονται ψυχικής υγείας, πλέον κυριαρχούν τα κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα.
Τα ποσοστά των ανδρών και των γυναικών που απευθύνονται στη γραμμή παρέμβασης για την αυτοκτονία είναι αρκετά κοντά μεταξύ τους. Το 41% που τηλεφωνεί αφορά άτομα που καλούν γιατί ανησυχούν για κάποιον δικό τους άνθρωπο.
Σύμφωνα με μελέτη σε 26 χώρες κράτη-μέλη της ΕΕ κατά την περίοδο 1970-2007, 1% αύξηση του δείκτη ανεργίας σχετίζεται με 0,79% αύξηση του δείκτη αυτοκτονιών στις ηλικίες κάτω των 65 ετών. Επιπρόσθετα, μία αύξηση μεγαλύτερη του 3% στο δείκτη ανεργίας επιφέρει αύξηση της τάξης του 4,45 % στις αυτοκτονίες μίας χώρας, με τον αντίκτυπο να είναι ισχυρότερος στις καθαρά παραγωγικές ηλικίες (30-44 ετών) του ανδρικού πληθυσμού.