Καλά κρατούν οι κόντρες στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ αφού τα στελέχη του κινήματος πιστά στις εσωκομματικές τους διαφωνίες κατάφεραν να στην επέτειο της 3ης Σεπτεμβρίου να τσακωθούν για το Μνημόνιο.
Η κόντρα ήταν ανάμεσα για σε δύο πρώην υπουργούς Οικονομικών τον Νίκο Χριστοδουλάκη και τον Φίλιππο Σαχινίδη. Ο πρώτος στην ομιλία του τόνισε πως ο Γιώργος Παπανδρέου έχει σοβαρές ευθύνες, αφού καθυστέρησε να πάρει μέτρα, ενώ υπενθύμισε και το «ανεκδιήγητο» δημοψήφισμα του. Η απάντηση στον κ.Χριστοδουλάκη ήρθε από τον Φίλιππο Σαχινίδη, ο οποίος έριξε την ευθύνη στους πρώην πρωθυπουργούς Κώστα Σημίτη και Κώστα Καραμανλή, οι οποίοι όπως είπε δεν έκαναν την οικονομία ανταγωνιστική.
Συγκεκριμένα ο κ.Χριστοδουλάκης σχολιάζοντας τη συμμετοχή του ΔΝΤ στην Τρόικα είπε πως η τότε κυβέρνηση βρήκε πολύ βολική την ανάμειξή του ίσως γιατί πίστευε ότι θα του φόρτωνε την ευθύνη λήψης δυσάρεστων μέτρων που εκείνη δεν τολμούσε να πάρει για να μην έρθει σε αντίθεση με το «λεφτά υπάρχουν».
Από την έντονη κριτική του για τις επιλογές του Γιώργου Παπανδρέου δεν άφησε ούτε το δημοψήφισμα, το οποίο και χαρακτήρισε «ανεκδιήγητο».
Στον κ. Χριστοδουλάκη ανέλαβε να απαντήσει ο Φίλιππος Σαχινίδης, αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών των κυβερνήσεων Παπανδρέου. Ο κ. Σαχινίδης υπενθύμισε πως ύφεση προϋπήρχε των Μνημονίων και απαντώντας στον κ.Χριστοδουλάκη είπε πως δεν έχει ακούσει καμία πρόταση για το πώς θα μειωνόταν το πρωτοφανές - όπως είπε - πρωτογενές έλλειμμα των 25 δισ. Παράλληλα άσκησε κριτική στην κυβέρνηση του Κώστα Σημίτη, αλλά και του Κώστα Καραμανλή. Συγκεκριμένα είπε ότι από την μέρα ένταξης στην ΟΝΕ η Ελλάδα έχασε σε ανταγωνιστηκότητα και αυτό επειδή οι προσπάθεια για μεταρρυθμίσεις δεν συνεχίστηκε με την ένταση της περιόδου που η χώρα προετοιμαζόταν για την ένταξή της στην ΟΝΕ. Η χώρα έχασε χρόνο μεταθέτοντας μεταρρυθμίσεις στο μέλλον, είπε ο κ. Σαχινίδης.
Εντω μεταξύ ο πρώην υπουργός Τάσος Γιαννίτσης, αναπτύσσοντας το θέμα «Ιδεολογία και οικονομική πολιτική», επισήμανε ότι οι επιλογές που έχει η Ελλάδα «δεν είναι μονόδρομος αλλά δεν είναι και αυτές που θέλουμε». «Η σχέση μεταξύ ιδεολογίας, πολιτικής και οικονομικής πολιτικής βρίσκεται στην καρδιά του προβλήματος της χώρας. Η πραγματικότητα διασπά συχνά την ιδεολογία. Όμως δεν γίνεται η ιδεολογία να απέχει συνεχώς από την πολιτική γιατί αυτό μπορεί να φέρει κατάρρευση. Η όποια Αριστερά είτε θα μείνει προσκολλημένη σε ιδεοληψίες υποστηρίζοντας αδιέξοδες λύσεις είτε θα ετεροκαθορίζεται από τις συγκυρίες είτε θα αναζητήσει με ανοικτό πνεύμα στο ευρωπαϊκό περιβάλλον τις λίγες αλλά πραγματικές αξίες με τις οποίες μπορεί να κερδίσει την πολιτική, ηθική και ιδεολογική της μάχη», είπε.