Ξαφνικά όλοι αγαπήσαμε την ΕΡΤ που μέχρι τώρα όλοι λατρεύαμε να μισούμε! Το «κομματικό μικρομάγαζο» για πολλούς έγινε απότομα ο «προμαχώνας της πολυφωνίας» για τους περισσότερους. Ο Σαμαράς χτύπησε διάνα, γράφει στην Ημερησία ο πρώην υπουργός Ανδρέας Ανδριανόπουλος.
Γράφει ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος με τίτλο «Η ΕΡΤ, η ΔΕΠΑ και η... φάκα»:
Βρήκε τον μοναδικό χειρισμό που σε ημέρες δυσκολιών και μιας μεγάλης αποτυχίας, κυρίως λόγω ερασιτεχνικών και ανόητων χειρισμών των διορισμένων ηγεσιών της, με την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΠΑ μπορεί να του προσθέσει συμπάθειες και πιθανότατα νέα εκλογική στήριξη. Οι αντιπαθείς συνδικαλιστικοί εκπρόσωποι των εργαζομένων στην ΕΡΤ, που ζει με τις υποχρεωτικές καταβολές του κόσμου, έχουν ήδη απαξιώσει το ίδρυμα με τις συνεχείς στάσεις εργασίας που την ξέκοψαν από το κοινό των ΜΜΕ. Η κατάργησή της μαζί και με την κατάργηση του σχετικού υποχρεωτικού χαρατσιού ανακουφίζει ψυχολογικά τους φορλογούμενους και φέρνει σε εξαιρετικά δύσκολη θέση τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Αν έστω οι οπαδοί τους γύριζαν τόσον καιρό τους δέκτες στα κρατικά κανάλια δεν θα είχαν τόσο βουλιάξει.
Το σημαντικό όμως θέμα είναι η αφορμή της ρήξης, που με βάση τα όσα μέχρι τώρα ακούγονται, είναι πιθανό να οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές. Η διοίκηση της ΔΕΠΑ δεν κατάλαβε απολύτως τίποτε από όσα συνέβησαν. Προχώρησαν σε μια ιδιωτικοποίηση, αν ήθελαν πράγματι να προχωρήσει, με όλα τα μέτωπα ανοιχτά προσφέροντας δικαιολογίες σε όσους το επιθυμούσαν να την τινάξουν τελικά στον αέρα. Δεν είναι δυνατόν να περιμένεις κάποιος να αγοράσει έναν φορέα που έχει ανοιχτούς λογαριασμούς με χιλιάδες πελάτες του δίχως να δείχνει έτοιμος να τους διεκδικήσει. Την έπαθε κάποια φορά ο εφοπλιστής Περατικός, με εκκρεμείς κατά την ιδιωτικοποίηση άλλου είδους λογαριασμούς, με τα Ναυπηγεία της Ελευσίνας. Δεν θα την πάθαιναν οι ειδήμονες Ρώσοι -ή όποιοι άλλοι? επενδυτές.
Υπήρχε όμως ανοιχτό και το θέμα της ευρωπαϊκής νομοθεσίας. Μόνο άσχετοι δεν γνώριζαν πως οι ευρωπαίοι έχουν ανοιχτό μέτωπο με την Γκάζπρομ για ζητήματα παραβίασης των κανόνων αντι-τράστ. Η Ευρώπη επιμένει πως οι νόμοι απαγορεύουν εταιρείες με κάθετες δραστηριότητες. Ετσι, δεν μπορεί ο ίδιος φορέας να παράγει, να μεταφέρει να εμπορεύεται το ίδιο προϊόν. Η Γκάζπρομ όμως έτσι κινείται. Και οι Βρυξέλλες ελέγχουν σχετικές της δραστηριότητες στην Ανατολική Ευρώπη. Πώς θα δέχονταν παρόμοια εξέλιξη στην Ελλάδα; Ισως αυτό να εξηγεί και το υψηλό τίμημα που φαίνεται να προσέφεραν οι Ρώσοι. Ενταξη στην ελληνική αγορά θα δημιουργούσε προηγούμενο και για αλλού στη Δύση. Ενώ θα μπορούσε κάτι τέτοιο να γίνει μέσω άλλων εταιριών, προφανώς η πρόθεση ήταν να σπάσει, λόγω και ελληνικής οικονομικής κρίσης - το «οχι» της Ευρώπης. Πώς θα μπορούσε όμως αυτό να γίνει; Η «δικτατορία του Νόμου», όπως λέει και ο πρόεδρος Πούτιν, πρέπει να ισχύει παντού.
Η έλλειψη προετοιμασίας λοιπόν της ελληνικής εταιρίας προκάλεσε μια άνευ προηγουμένου κρίση απαξίωσης. Που δύσκολα θα μπορούσε να διαχειρισθεί η ελληνική κυβέρνηση που είχε δημιουργήσει κλίμα αισιοδοξίας και καλής αντιμετώπισης της ελληνικής οικονομίας στο εξωτερικό. Η ΕΡΤ λοιπόν αποτέλεσε έναν έξυπνο αντιπερισπασμό. Και στην παγίδα έπεσαν σαν αρχάριοι όλοι. Κόμματα της συγκυβέρνησης, της αντιπολίτευσης και η ίδια η ΕΣΗΕΑ. Ολοι ξιφούλκησαν για την τύχη της ΕΡΤ. Και ξέχασαν την ΔΕΠΑ και την Γκάζπρομ.
Ποιος όμως νοιάζεται για την ΕΡΤ; Μοναχά τα κόμματα που έχουν στελέχη τους εκεί ανάμεσα στους εργαζομένους. Η καλύτερη ευκαιρία ήταν για την κυβέρνηση να προχωρήσει μπροστά. Και να ξεφορτωθεί ανώδυνα του κυβερνητικούς της εταίρους. Κατηγορώντας τους όλους για φαυλότητα και εμμονή στον παλαιοκομματισμό. Την εξυπηρέτησαν επίσης με το να αρνηθούν τα στελέχη τους να υπογράψουν την Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου. Να έρθει λοιπόν υποχρεωτικά άμεσα στη Βουλή. Και εκεί είτε να την ψηφίσουν, γελοιοποιούμενοι. Είτε να την καταψηφίσουν, και να διαλυθεί ο συνασπισμός. Δίχως να ευθύνεται ο πρωθυπουργός...
Ετσι κλείνει η φάκα. Το τι θα γίνει αύριο, είναι μια άλλη εντελώς διαφορετική υπόθεση...