Ο Καναδός Arjun Basu, για χρόνια αρχισυντάκτης του καλύτερου περιοδικού εν πτήσει στον κόσμο, του enRoute, συνήθιζε να γράφει μικρές ιστορίες και να τις εκδίδει μαζεμένες. Τον τελευταίο καιρό γράφει ακόμα μικρότερες ιστορίες, 140 χαρακτήρων για την ακρίβεια, στο twitter. Τις αποκαλεί twisters.
Πως έγινε η αρχή με τα twister;
Δεν ξέρω. Μου ήρθε η ιδέα και το έκανα. Μόλις είχα ανακαλύψει το twitter και προσπαθούσα να βρω τι θα μπορούσα να κάνω με αυτό. Είχα στο μυαλό μου μια εικόνα με ένα μωρό, ένα μπισκότο και μια γάτα. Και έγραψα μια μικρή ιστορία. Αφού τη δούλεψα λίγο, βγήκε ακριβώς 140 χαρακτήρες. Και τη πόσταρα. Μετά από μερικές ώρες έγραψα άλλη μια και κατάλαβα πως κάτι είχε αρχίσει να γίνεται. Από τότε δεν έχω σταματήσει.
Ποιο ήταν το πρώτο twister που έγραψες;
The kid looks up at the candy bar and wonders how he can get to the caramel goodness inside without waking up the asthmatic narcoleptic cat.
Τι είναι αυτό που σε ελκύει στις μικρές ιστορίες;
Είναι άμεσες. Μου αρέσει αυτό. Μου αρέσει το γεγονός ότι έχω στιγμιαία ανταπόκριση από ανθρώπους από όλο τον κόσμο. Με κρατά σε εγρήγορση. Οι συγγραφείς πάντα παραπονιούνται για τις χαμένες ευκαιρίες. Με τα twister μπορώ να καταγράφω σχεδόν όλες τις ιδέες μου.
Πώς τα πας με τον περιορισμό των 140 χαρακτήρων;
Σίγουρα είναι πρόκληση. Αλλά είναι μια ωραία πρόκληση. Έχω γράψει τόσα twister που πλέον μάλλον σκέφτομαι σε 140 χαρακτήρες.
Θα έγραφες ποτέ μυθιστόρημα; (Το 2008 κυκλοφόρησε το πρώτο βιβλίο του Arjun Basu, μία συλλογή διηγημάτων με τίτλο Squishy.)
Πριν λίγους μήνες τελείωσα το πρώτο μου μυθιστόρημα και το παρέδωσα στον ατζέντη μου. Σε αυτή τη φάση μιλάω με διάφορους εκδοτικούς οίκους.
Τα twister μοιάζουν μερικές φορές με προτάσεις για σενάριο, με logline. Αν έγραφες ποτέ σενάριο για τι ταινία θα ήταν; Κωμωδία;
www.filminute.comΉδη ένας σκηνοθέτης έχει γυρίσει ταινία βασισμένη σε ένα twister μου. Κέρδισε το βραβείο κοινού στο φεστιβάλ του Filminute.com ( Μπορείτε να το δείτε στο . Ψάξτε στις ταινίες του 2009, λέγεται ‘’Life’’). Ήταν κωμωδία. Οποιαδήποτε ταινία βασισμένη σε twister μου θα ήταν κωμωδία. Αλλά πιθανότατα και με μεγάλες δόσεις δράματος.
Ποιο είναι το καλύτερο και το χειρότερο κομμάτι του να γράφει κανείς στο twitter και να έχει αυτό το στιγμιαίο feedback;
Το καλύτερο είναι ακριβώς αυτή η αμεσότητα. Δεν νομίζω ότι υπάρχει άσχημη πλευρά. Ναι, άνθρωποι μου λένε ότι δεν τους άρεσε η τάδε ιστορία και είμαι εντάξει με αυτό. Είναι αναμενόμενο. Αλλά έχω ανταπόκριση στη στιγμή. Λίγα λεπτά αφού το ποστάρω. Για κάποιον που γράφει αυτό είναι εκπληκτικό. Οι συγγραφείς δουλεύουν μόνοι τους και συχνά περνάνε μήνες ή ακόμα και χρόνια μέχρι να πάρουν κάποιου είδους ανταπόκριση για τη δουλειά τους. Το feedback σε εμένα έρχεται μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα.
Υπάρχουν συγκεκριμένοι χαρακτήρες στο μυαλό σου με τους οποίους παίζεις κάθε φορά ή δεν λειτουργεί έτσι;
Όχι. Υπάρχει μόνο ένας χαρακτήρας που εμφανίζεται περιοδικά, ένας άντρας που λέγεται Joe, ο οποίος δουλεύει σε ένα γραφείο και μοιάζει να είναι σχεδόν εγκληματικά τρελός. Πέρα από αυτόν δεν έχω άλλους επαναλαμβανόμενους χαρακτήρες. Ο Joe με ενδιαφέρει πολύ. Μπορεί να κάνω κάτι μεγαλύτερο με αυτόν τον χαρακτήρα. Ίσως στο επόμενο μυθιστόρημα που θα γράψω.
Γράφεις ποτέ για ένα όνειρο που μόλις είδες; Τι πυροδοτεί τη διαδικασία;
Μακάρι να μπορούσα να απαντήσω σωστά. Σίγουρα πάντως όχι τα όνειρα μου. Δεν τα θυμάμαι. Ποτέ. Είναι πολύ εκνευριστικό. Συνήθως αυτό που ξεκινά την όλη διαδικασία είναι απλά μια ομάδα λέξεων που μπαίνει στο μυαλό μου. Μερικές φορές είναι κάτι που βλέπω στο δρόμο ή ένα κομμάτι συζήτησης που θα τύχει να ακούσω. Συμβαίνει συνέχεια και κάποιες φορές στέκεται εμπόδιο στη πραγματική ζωή. Πράγμα που είναι χάλια. Αλλά όχι πάντα.
Χρησιμοποιείς υλικό από τους φίλους και την οικογένειά σου; Τους ενοχλεί;
Προσπαθώ να μην το κάνω. Νομίζω μόνο μια φορά χρησιμοποίησα μια ατάκα φίλου μου που δεν ήταν καν αστεία αλλά έγινε όταν μπήκε στο πλαίσιο της ιστορίας. Του το είχα πει όμως από πριν. Δεν έχω νευριάσει κανένα. Από ότι ξέρω τουλάχιστον.
Διακρίνω μια μικρή εμμονή με το φαγητό, τη μπύρα και τις προβληματικές σχέσεις;
Ναι. Τι εννοείς; Υπάρχουν και άλλα πράγματα στη ζωή εκτός από αυτά;
Το παιδί σου πιστεύει ότι λες ωραίες ιστορίες;
Το παιδί μου είναι 10 χρονών και πιστεύει ότι περνάω πολύ χρόνο στον υπολογιστή/κινητό/iPad μου. Μάλλον έχει δίκιο. Αλλά πιστεύει και ότι λέω καλές ιστορίες. Είναι πολύ μικρός για να διαβάσει αυτά που γράφω. Έχει διαβάσει μόνο μία από τις ιστορίες του πρώτου βιβλίου μου αλλά μόνο επειδή ήταν για έναν παίκτη του baseball. Για την ακρίβεια ήταν για το πέος ενός παίκτη του baseball. Μάλλον δεν θα ‘πρεπε να την είχε διαβάσει. Και, μμμ, έλεγε επίσης για το ποτό και για έναν αποτυχημένο γάμο. Αλλά όχι για φαγητό. Δεν υπήρχε φαγητό σε αυτήν την ιστορία.
Τελευταία γράφεις 2-3 twister τη μέρα. Συγγραφική δυστοκία ή απλή βαρεμάρα δεν σε πιάνει ποτέ; Νιώθεις ότι είναι κάτι που πρέπει να κάνεις κάθε μέρα;
Είμαι τυχερός. Δεν αισθάνομαι ότι πρέπει να γράψω κάτι. Γράφω αρκετά συχνά μέσα στη μέρα αλλά αν γράψω μόνο ένα μια συγκεκριμένη μέρα είναι αρκετό. Δεν με ενοχλεί. Γράφω μόνο όταν έχω έμπνευση.
Η τόσο μικρή έκταση μειώνει τις δυνατότητες του κειμένου; Αυτό που κάνεις στο twitter είναι για εσένα λογοτεχνία ή κάτι άλλο;
Το twitter έχει τη δική του μορφή. Είναι απλά άλλο ένα μέρος όπου μπορείς να γράψεις. Είναι 140 χαρακτήρες. Το χειρόγραφο που έστειλα στον ατζέντη μου ήταν 87.000 λέξεις. Πριν ένα μήνα έγραψα ένα διήγημα 7.000. Το twitter απλά υπαγορεύει την έκταση του κειμένου. Πολλοί το συγκρίνουν με τα haiku επειδή η μορφή τους επίσης υπαγορεύει κάποια δομικά όρια όπως το twitter. Δεν έχω τόσο θράσος ώστε να το ονομάσω λογοτεχνία. Θα αφήσω τους άλλους να αποφασίσουν. Αυτό που κάνω εγώ είναι να γράφω.
Οι αναγνώστες και οι followers έχουν αρκετή φαντασία στις μέρες μας;
Νομίζω ότι οι followers μου εκτιμούν αυτό που κάνω στο twitter. Δίνω αυτές τις μικρές εκρήξεις φαντασίας σε τυχαία σειρά. Είναι ωραίο. Φαντασία υπάρχει παντού. Αυτό που πρέπει να αναρωτηθούμε είναι αν υπάρχουν αρκετοί άνθρωποι που διαβάζουν σήμερα. Ή πιο συγκεκριμένα αν υπάρχουν αρκετοί που διαβάζουν βιβλία. Αυτό είναι μια άλλη υπόθεση. Μακάρι να ήξερα την απάντηση. Σε γενικές γραμμές τώρα με το ίντερνετ πιστεύω πως υπάρχουν περισσότεροι άνθρωποι που διαβάζουν και γράφουν από κάθε άλλη εποχή. Αλλά υπάρχουν αρκετοί που διαβάζουν το υλικό που θα διαρκέσει; Δεν ξέρω.