Θέμα έχει γίνει τις τελευταίες ημέρες σε έντυπες και on line εφημερίδες, blogs και ηλεκτρονικά φόρουμ η διακήρυξη του ΣΥΡΙΖΑ για τη συγκρότηση των συμβουλίων διοίκησης των ΑΕΙ μέσω ηλεκτρονικών ψηφοφοριών, τις οποίες χαρακτηρίζει διαβλητές και παράνομες, κάνοντας λόγο για μνημονιακού τύπου τεχνοφασισμό, ο οποίος αύριο «μπορεί να επεκταθεί σε κάθε δημοκρατική εκλογή εκπροσώπων για τη διοίκηση της χώρας».
Ο κίνδυνος, κατά τον ΣΥΡΙΖΑ, συνίσταται στη «συνταγματική εκτροπή που εμπεριέχεται στην προσπάθεια εφαρμογής της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας για τα Συμβούλια Ιδρύματος», στην «κατάφωρη παραβίαση των δημοκρατικών δικαιωμάτων», καθώς και στην «ακύρωση της ακαδημαϊκής αυτοτέλειας και οριστική κατάργηση της συμμετοχικής και δημοκρατικής διοίκησης των πανεπιστημίων».
Και τούτο για τον απλό λόγο ότι ο μόνος που γνωρίζει «ποιος ψηφίζει, αν ψηφίζει, πού και πότε ψηφίζει», είναι ο υπεύθυνος διαχειριστής του ηλεκτρονικού προγράμματος Ζευς, πράγμα που υποδεικνύει τη διαβλητότητα και τον παράνομο χαρακτήρα της διαδικασίας.
Πιο συγκεκριμένα, η θέση του ΣΥΡΙΖΑ, όπως εκφράζεται μέσα από τη διακήρυξη, είναι η εξής:
«Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ συμφωνεί και στηρίζει τις συλλογικότητες των πανεπιστημίων που αντιστέκονται στην εφαρμογή αυτού του νόμου και δηλώνει απερίφραστα ότι καμιά νομιμοποίηση στην άσκηση διοίκησης δεν μπορεί και δεν πρέπει να δοθεί στα Συμβούλια Ιδρύματος που θα προκύψουν από το σύστημα της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας. Εκφράζει επίσης την ανησυχία του για τους κινδύνους που εγκυμονεί μια τέτοια εξέλιξη, γιατί αύριο ο τεχνοφασισμός με τον οποίο πειραματίζονται μέσω της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας στα Πανεπιστήμια-ΤΕΙ σήμερα μπορεί να επεκταθεί σε κάθε δημοκρατική εκλογή εκπροσώπων για τη διοίκηση της χώρας. Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ έχει δεσμευτεί από το εκλογικό του πρόγραμμα ότι μια κυβέρνηση με πυρήνα τις δυνάμεις της Αριστεράς θα καταργήσει όλους τους μνημονιακούς νόμους που αφορούν την παιδεία – όχι μόνο τον ν. 4009 /11 αλλά και το ν. 4076/12 που είναι το εφαρμοστικό πλαίσιο του νόμου Διαμαντοπούλου».
Υπερβολή; Αστοχία; Σύμπτωμα τεχνοφοβίας; Ή απλή ανοησία;
Η διαρκής μέριμνα για τη διασφάλιση της διαφάνειας των διαδικασιών ψηφοφορίας και των δημοκρατικών εκλογών είναι καθ΄όλα θεμιτή και μόνιμο ζητούμενο της δημοκρατίας. Η ανησυχία του ΣΥΡΙΖΑ θα ήταν απολύτως δικαιολογημένη, αν δεν είχε αποδειχθεί στην πράξη ότι η ψηφοφορία «με το χέρι», κοντολογίς η ζωντανή παρουσία του ψηφοφόρου στην κάλπη, ΔΕΝ διασφαλίζει τη δημοκρατικότητα. Απόδειξη οι κατ' επανάληψη δια της βίας παρεμποδίσεις ψηφοφοριών και η λογική του τραμπουκισμού που καταλύει κάθε νομιμότητα.
Επιπλέον, ο ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να γνωρίζει ότι υπάρχει ένας ολόκληρος κλάδος της πληροφορικής και των υπολογιστικών επιστημών που έχει ως αντικείμενό του την όσο το δυνατόν αποτελεσματικότερη στεγανοποίηση των εκλογικών συστημάτων μέσω της ανάπτυξης καινοτόμων μεθόδων ηλεκτρονικής κρυπτογραφίας.
Βέβαια κάτι τέτοιο δεν αποκλείει την περίπτωση ενδεχόμενης παρεμβολής και αλλοίωσης των αποτελεσμάτων. Αυτό, όμως, μπορεί να συμβεί κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, με κάλπη ή δίχως κάλπη.
Ο τεχνοφασισμός για τον οποίο κάνει λόγο η διακήρυξη δεν προκύπτει από την εκτεχνολόγηση της διαδικασίας, δηλαδή από την τεχνολογία, αλλά από τις εκάστοτε χρήσεις της.
Όχι ότι δεν υπάρχει «φασισμός» στην τεχνολογία. Υπάρχει και έχει να κάνει με το ποιος φτιάχνει τα προγράμματα και ποιος τα χρησιμοποιεί. Κοινώς, με το ποιος «προγραμματίζει» και ποιος «προγραμματίζεται». Αυτό, όμως, είναι μία άλλη μεγάλη συζήτηση.
Όσον αφορά τον τεχνοφασισμό που συνεπάγεται η ηλεκτρονικοποίηση των ψηφοφοριών, αν και όπου αυτός υπάρχει, «στο χέρι μας» είναι να τον μετουσιώσουμε σε τεχνοδημοκρατία.