Σοκ προκαλούν οι διαπιστώσεις και οι εκτιμήσεις της Κομισιόν αλλά και της προηγούμενης ελληνικής κυβέρνησης, για τις επιπτώσεις του Προγράμματος προσαρμογής στο επίπεδο ζωής των Ελλήνων πολιτών.
Αρχής γενομένης από τις επιπτώσεις στην απασχόληση και με δεδομένα, πλέον, τα ποσοστά του 21% και τις προβλέψεις για περαιτέρω αύξηση στο 22% έως το τέλος του 2013, αναμφίβολα προκαλεί δέος το ότι εάν δεν υπήρχε ένα «πακέτο» 3,4 δισ. ευρώ για ειδικά προγράμματα, η ανεργία θα ήταν 4-5% υψηλότερη, δηλαδή θα «χτυπούσε» ήδη το 27%!!!
Δέος προκαλεί και η διαπίστωση της προηγούμενης κυβέρνησης ότι η Ελλάδα έχει μείνει πίσω όσον αφορά στους στόχους που είχε θέσει το 2008 για τη μείωση των ποσοστών φτώχειας έως το 2020. Ειδικότερα, το Εθνικό Πρόγραμμα προέβλεπε μείωση του ποσοστού φτώχειας από το 28% στο 24%, αλλά μετά από μια μικρή μείωση στη προ κρίσης περίοδο, η προσπάθεια «κόλλησε» το 2009 και το 2010, όπου τα ποσοστά διατηρούνται στο 27,6% και 27,7% αντιστοίχως. Ανάλογες είναι οι διαπιστώσεις και όσον αφορά στον ειδικό δείκτη φτώχειας για τα παιδιά έως 17 ετών, καθώς ελάχιστη είναι η μείωση από το αρχικό «σκαλοπάτι» του 23%.
Κι επειδή όλα τα έως τώρα ευρήματα σταματούν στο 2010, όπου δεν είχαν γίνει ακόμα εμφανείς οι επιπτώσεις του Προγράμματος, αν μη τι άλλο προκαλεί ρίγη η διαπίστωση ή μάλλον η εκτίμηση ότι η εφαρμογή των μέτρων λιτότητας- μείωση του επιδόματος ανεργίας, μειώσεις συντάξεων, αυστηρότερα κριτήρια για το ΕΚΑΣ, μειώσεις μισθών, αύξηση του ΦΠΑ σε καύσιμα και είδη ευρείας κατανάλωσης, αναστολή της επιδότησης ενοικίου για τους χαμηλόμισθους- θα επηρεάσει τους δείκτες φτώχειας και θα επιδεινώσει το κίνδυνο φτώχειας (διάχυση) στον ελληνικό πληθυσμό...