Οικονομικοί λόγοι, φυσικές ή ανθρωπογενείς καταστροφές είναι ικανές να ερημώσουν μεγάλα αστικά κέντρα. Δείτε τις 9 πιο διασημες πόλεις-φαντάσματα του κόσμου και μάθετε πως εγκαταλείφθηκαν από τους κατοίκους τους.
1 - Μπόντι, Καλιφόρνια (ΗΠΑ)
Ιδρύθηκε το 1876 σαν ένας μικρός οικισμός ορυχείων και το 1880 ο πληθυσμός του έφτασε σχεδόν τους 10.000 κατοίκους. Στην αιχμή του υπήρχε ακόμη και Chinatown με αρκετές εκατοντάδες Κινέζους κατοίκους. Όμως η εξάντληση των φυσικών πόρων σε συνδυασμό με μια καταστροφική πυρκαγιά το 1932 απομάκρυναν και τους τελευταίους κατοίκους της πόλης. Η πόλη χαρακτηρίστηκε ως Εθνικό Ιστορικό Ορόσημο το 1961, και το 1962 έγινε Ιστορικό Πάρκο.
2 – Σαν-Ζι, Ταϊβάν
Στην περιοχή του Σαν-Ζι, ξεκίνησε να χτίζεται το φουτουριστικό αυτό χωριό ως καταφύγιο διακοπών πολυτελείας για τους πλούσιους. Ωστόσο, μετά από πολλά θανατηφόρα ατυχήματα κατά την κατασκευή, οι εργασίες σταμάτησαν. Η έλλειψη χρημάτων ήταν άλλος ένας λόγος που οι εργασίες δεν ξεκίνησαν ποτέ ξανά.
Μάλιστα, οι φήμες στην γύρω περιοχή λένε ότι η πόλη είναι πλέον στοιχειωμένη από τα φαντάσματα εκείνων που πέθαναν.
3 – Βαρώσι, Κύπρος
Το Βαρώσι παλαιότερα ήταν μια πανέμορφη περιοχή, γεμάτη λουλούδια, και ένας από τους πιο πολυτελείς προορισμούς διακοπών για ταξιδιώτες από όλο τον κόσμο, καθώς πέρα από την υπέροχη παραλία βρισκόταν δίπλα στη μεσαιωνική πόλη της Αμμοχώστου.
Το 1974, ωστόσο, η τουρκική εισβολή στην Κύπρο εξανάγκασε τους Ελληνοκύπριους κατοίκους σε φυγή. Οι πολίτες έφυγαν από τα σπίτια τους, με την ελπίδα κάποια στιγμή να επιστρέψουν. Η πόλη ερήμωσε και πλέον τελεί υπό τη διοίκηση του Τουρκικού στρατού και έχει περιφραχτεί με συρματοπλέγματα.
4 – Χασίμα, Ιαπωνία
Το Χασίμα είναι ένα από τα 505 ακατοίκητα νησιά της περιφέρειας του Ναγκασάκι στην Ιαπωνία. Βρίσκεται σε απόσταση 15 χιλιόμετρων από το ίδιο το Ναγκασάκι ενώ είναι γνωστό και ως Γκουνκαν-τζίμα που σημαίνει «θωρηκτό».
Δημιουργήθηκε το 1890 όταν μια εταιρεία με την επωνυμία... Mitsubishi αγόρασε το νησί και άρχισε ένα πρόγραμμα ανάκτησης άνθρακα από το βυθό της θάλασσας. Αυτό προσέλκυσε περισσότερο κόσμο στην πόλη και το 1916 αναγκάστηκαν να δημιουργήσουν τα πρώτα πολύ μεγάλα κτίρια.
Το 1959, η πόλη ήταν στην μεγαλύτερη ακμή της, και μπορούσε να υπερηφανεύεται για την πυκνότητα των 835 ατόμων ανά εκτάριο για το σύνολο του νησιού (1.391 ανά εκτάριο για τον οικισμό), μια από τις υψηλότερες πυκνότητες πληθυσμού που έχει καταγραφεί ποτέ σε όλο τον κόσμο.
Όμως τη δεκαετία του 1960 ήρθε το πετρέλαιο να αντικαταστήσει τον άνθρακα σε όλη την Ιαπωνία, τα ορυχεία άρχισαν να κλείνουν το ένα μετά το άλλο και μαζί τους και αυτά του Χάσιμας. Το 1974, η Mitsubishi ανακοίνωσε επίσημα το κλείσιμο του ορυχείου.
Σήμερα η πόλη είναι εγκαταλελειμμένη και το ταξίδι σε αυτήν απαγορεύεται. Στο νησί Χάσιμας γυρίστηκε η ταινία του 2003 «Battle Royale II» ενώ αποτέλεσε και την βασική έμπνευση για την δημιουργία του videogame «Killer 7».
5 – Μπαλεστρίνo, Ιταλία
Το Μπαλεστρίνο είναι μια αρκετά παράξενη υπόθεση γιατί ήταν εξαιρετικά δύσκολο να βρεθούν πληροφορίες σχετικά με αυτό, τουλάχιστον ως προς την εγκατάλειψη. Κανένας δεν είναι σίγουρος πότε ιδρύθηκε, αν και τα αρχεία χρονολογούνται πριν από τον ενδέκατο αιώνα.
Όπως μπορείτε να διαπιστώσετε από τις φωτογραφίες, το άνω τμήμα της πόλης αποτελείται από ένα κάστρο (του μαρκησίου) και το κάτω μέρος, από έναν ενοριακό ναό (του Αγίου Ανδρέα). Τα αρχεία του πληθυσμού μας πάνε πίσω στο 1860, όταν περίπου 800-850 άνθρωποι ζούσαν εκεί, κυρίως αγρότες οι οποίοι καλλιεργούσαν ελιές.
Στα τέλη του 19ου αιώνα, η βορειοδυτική ακτή της Ιταλίας χτυπήθηκε από πολλούς ισχυρούς σεισμούς. Ένας από αυτούς το 1887 με μέγεθος 6,7 Ρίχτερ κατέστρεψε πολλά χωριά στην περιοχή της Σαβόνα, και αν και δεν υπάρχουν επίσημα στοιχεία φαίνεται ότι και το Μπαλεστρίνο χτυπήθηκε άσχημα.
Το 1953 η πόλη εγκαταλείφθηκε οριστικά λόγω της συνεχιζόμενης γεωλογικής αστάθειας και οι εναπομείναντες κάτοικοι (περίπου 400) μετέβησαν σε πιο ασφαλείς περιοχές προς τα δυτικά.
6 – Katoli World, Tαϊβάν
Το Katoli World δεν είναι πόλη. Είναι πάρκο και βρίσκεται στην περιοχή Ντάκενγκ Σκένικλίγο έξω από το Tαιτσούνγκ, της Ταϊβάν. Άνοιξε στη δεκαετία του ογδόντα, και είχε αρκετή επιτυχία μιας και ήταν ένα από τα λίγα θεματικά πάρκα στο νησί.
Στις 21 Σεπτεμβρίου του 1999 ένας καταστροφικός σεισμός χτύπησε την Ταϊβάν. Χιλιάδες άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους κατά τη διάρκεια του σεισμού, αλλά κανείς από το πάρκο, καθώς ο σεισμός χτύπησε όταν αυτό ήταν κλειστό.
Το μεγαλύτερο όμως μέρος του πάρκου καταστράφηκε και έτσι αναγκάστηκαν να το κλείσουν για πάντα.
7 – Σεντράλια, Πενσυλβάνια (ΗΠΑ)
Το Σεντράλια της Πενσυλβανίας δεν υπήρξε ποτέ ιδιαίτερα μεγάλη κοινότητα, αλλά ήταν κάποτε μια ζωντανή και βιομηχανική περιοχή. Στην αιχμή της, η πόλη λόγω των ορυχείων εξόρυξης άνθρακα ήταν το σπίτι για 2.761 ψυχές, Σήμερα ο πληθυσμός των τάφων στα νεκροταφεία της, ξεπερνά αριθμητικά κατά πολύ τον πληθυσμό των ζωντανών κατοίκων της.
Το 1962 όπως κάθε εβδομάδα οι κάτοικοι της πόλης έβαλαν φωτιά για να κάψουν τα σκουπίδια. Το αποτέλεσμα ήταν όμως να ξεκινήσει μια τεράστια υπόγεια φωτιά άνθρακα. Οι προσπάθειες για την κατάσβεση της πυρκαγιάς ήταν ανεπιτυχείς, και η φωτιά συνέχισε να καίει όλη τη δεκαετία του 1960 αλλά και του 1970. Δυσμενείς επιπτώσεις στην υγεία αναφέρθηκαν από διάφορους ανθρώπους, λόγω του μονοξειδίου του άνθρακα.
Το 1979, οι ντόπιοι κατάλαβαν ότι το πρόβλημα δεν είχε τελειώσει. Αντίθετα έπαιρνε μεγαλύτερες διαστάσεις. Ένα βενζινάδικο της περιοχής ανέφερε ότι η θερμοκρασία των δεξαμενών καυσίμων του έφτανε τους 77,8 ° C.
Αυτό προκάλεσε έντονο ενδιαφέρον, το οποίο ενισχύθηκε το 1981 όταν ένα 12χρονο παιδί σκοτώθηκε πέφτοντας σε μια τρύπα που άνοιξε κυριολεκτικά κάτω από τα πόδια του και είχε βάθος 48 μέτρων!
Το 1984, 42 εκατομμύρια δολάρια δαπανήθηκαν για να δημιουργηθούν καινούργιες εγκαταστάσεις στο κοντινό βουνό Καρμέλ με τους περισσότερους κατοίκους να μετακομίζουν εκεί. Σήμερα η πόλη είναι σχεδόν ακατοίκητη, μόνο μια χούφτα ανθρώπων να παραμένει εκεί, κυρίως ιερείς.
Η φωτιά εξακολουθεί να μαίνεται, και σύμφωνα με τους ειδικούς θα το κάνει για τα επόμενα 250 χρόνια!
8 – Γιασίμα, Ιαπωνία
Η πόλη Γιασίμα βρίσκεται σε ένα επιβλητικό οροπέδιο προς τα βορειοανατολικά του Τακαμάτσου και αποτελεί τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη στο Σικόκου, ένα από τα μεγαλύτερα νησιά της Ιαπωνίας. Το οροπέδιο που απλώνεται εντυπωσιακά προς τη θάλασσα, είναι η τοποθεσία της διάσημης μάχης που έλαβε χώρα στις 22 Μαρτίου 1185 κατά τη διάρκεια του πολέμου Γκενπέι. Στην κορυφή της πόλης υπάρχει ο ιερός ναός του Σικόκου που αποτελεί για τους Ιάπωνες ιερό προσκύνημα.
Κατά τη διάρκεια της οικονομικής έξαρσης της Ιαπωνίας, τη δεκαετία του ογδόντα, οι άνθρωποι του Τακαμάτσου αποφάσισαν ότι το οροπέδιο ήταν ένα εξαιρετικό μέρος για να επενδύσουν στον τουρισμό. Έξι ξενοδοχεία χτίστηκαν, μαζί με πολλά πάρκα και δρόμους, ακόμη και ένα ενυδρείο.
Σιγά σιγά όμως ο αριθμός των επισκεπτών άρχισε να μειώνεται. Ώσπου τα ξενοδοχεία και τα καταστήματα αναγκάστηκαν να κλείσουν, όπως και το τελεφερίκ που μετέφερε τους προσκυνητές στον ιερό ναό.
9 – Πριπιάτ, Ουκρανία
Το Πριπιάτ είναι μια εγκαταλειμμένη πόλη στη βόρεια Ουκρανία, κοντά στα σύνορα με τη Λευκορωσία. Ο πληθυσμός της πόλης ήταν περίπου 50.000 και ήταν το σπίτι των περισσοτέρων εργαζομένων του πυρηνικού σταθμού Τσέρνομπιλ. Με την καταστροφή του Τσέρνομπιλ το 1986 η πόλη εγκαταλείφθηκε λόγω της απειλής της ακτινοβολίας.
Η πόλη δεν θα είναι ασφαλής για κατοικία για πολλά χρόνια ακόμη, και ακόμη και τότε θα είναι πολύ δύσκολο για τους ανθρώπους να αποφασίσουν να μετακομίσουν εκεί.
10 – Κράκo, Ιταλία
Το Κράκο βρίσκεται στην Περιφέρεια της Μπασιλικάτα και στην επαρχία της Ματέρα. Πρόκειται για μια μεσαιωνική πόλη, χτισμένη σε λόφους, με εδάφη ιδανικά για την καλλιέργεια σίτου. Η δημιουργία του ανάγεται στο 1060, όταν η γη ήταν στην ιδιοκτησία του Αρνάλντο, επισκόπου του Τρικαρίνο.
Το 1891, ο πληθυσμός της πόλης είχε φτάσει τα 2.000 άτομα. Όμως τα προβλήματα για τους κατοίκους ξεκίνησαν όταν οι αγροτικές εργασίες δεν απέφεραν τα αναμενόμενα. Μεταξύ του 1892 και του 1922 πάνω από 1.300 άτομα είχαν μεταναστεύσει στη Βόρειο Αμερική. Στη συνέχεια, σεισμοί, κατολισθήσεις και τελικά ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος συνέβαλαν σε μαζική μετανάστευση των κατοίκων της πόλης.
Το 1963 οι 1.800 κάτοικοι που είχαν απομείνει μεταφέρθηκαν σε μια κοντινή κοιλάδα που ονομάζεται Κράκο Πεσκιέρα, και το αρχικό Κράκο παραμένει σε ημιερειπιώδη κατάσταση.