Στη δίνη της ύφεσης κινδυνεύει να παραμείνει η Ευρωζώνη και η Ελλάδα, εφόσον ανοίξει νέος κύκλος στη κρίση χρέους, με επίκεντρο την Ισπανία και την Ιταλία, επισημαίνει το ΔΝΤ στις προβλέψεις του για τη παγκόσμια οικονομία.
Αυτό που προκαλεί ρίγη είναι η επισήμανση ότι η ανεργία θα παραμείνει σε υψηλά επίπεδα για μεγάλο αλλά απροσδιόριστο χρονικό διάστημα. Ειδικά, όσον αφορά στην Ελλάδα, μαζί με τη Πορτογαλία που βρίσκεται επίσης σε πρόγραμμα προσαρμογής αλλά και τις Ισπανία- Ιταλία που δέχονται πιέσεις από τις αγορές, θα έχουν τις μεγαλύτερες δυσκολίες στην αναζήτηση του δρόμου της επιστροφής στην ανάπτυξη. Για το 2012 το ΔΝΤ προβλέπει ύφεση 4,7%, ενώ για το 2013 περιμένει μηδενική ανάπτυξη, αλλά αυτό που προκαλεί δέος είναι η πρόβλεψη για ανεργία 19,4% τόσο για φέτος όσο και για το 2013, κάτι που σημαίνει πολύ απλά ότι η πραγματική ανεργία θα διαμορφωθεί σε πολύ υψηλότερα επίπεδα, ξεπερνώντας το 1.200.000.
Αυτό που δημιουργεί αίσθηση είναι ότι το ΔΝΤ με την επιχειρηματολογία του, στη πραγματικότητα αντιστρατεύεται τα κόμματα που ετοιμάζονται να ζητήσουν τη ψήφο των πολιτών στις 6 Μαΐου με «σημαία» το ότι η πολιτική λιτότητας είναι μονόδρομος για την έξοδο από τη κρίση.
Τι λένε οι οικονομολόγοι του Ταμείου; Οτι η μεγαλύτερη πολιτική πρόκληση για το πολιτικό σύστημα συνολικά στην Ευρωζώνη είναι να βρει τη χρυσή τομή, το κατάλληλο μείγμα πολιτικής που θα διασφαλίζει τη δημοσιονομική σταθερότητα αλλά παράλληλα δεν θα βάζει εμπόδια στην ανάκαμψη, επισημαίνοντας συν τοις άλλοις ότι μπορεί η δημοσιονομική πειθαρχία να είναι αναγκαία στις χώρες με υψηλά ελλείμματα και Χρέος αλλά η εφαρμογή της ασκεί υφεσιακές πιέσεις βραχυπρόθεσμα, δηλαδή σε αυτό το κρίσιμο διάστημα που η ελληνική οικονομία αναζητά εναγωνίως «οξυγόνο».
Είναι ενδεικτικό ότι σύμφωνα με τους υπολογισμούς του ΔΝΤ, η επιδιωκόμενη δημοσιονομική προσαρμογή στις χώρες της Ευρωζώνης αφαιρεί περίπου 1% από την ανάπτυξη συνολικά, ενώ άλλο 1% αφαιρείται από την απομόχλευση των τραπεζών, η οποία είναι προφανές ότι συνδέεται άμεσα με τη κρίση Χρέους αλλά και την έλλειψη εμπιστοσύνης που στοιχειώνει, πλέον, το οικονομικό κλίμα από το Βορά έως το Νότο κι από την Ανατολή έως τη Δύση της Ευρωπαϊκής Ενωσης.