Εντύπωση προκάλεσε στους οικονομικούς, τραπεζικούς αλλά και πολιτικούς κύκλους ότι στο έκτακτο χθεσινοβραδινό «πολεμικό συμβούλιο» που συνεκλήθη στο Μέγαρο Μαξίμου, λόγω της «Μαύρης Τετάρτης» στο Χρηματιστήριο και του κινδύνου τραπεζικού κραχ, δεν μετείχε ο... αρχιστράτηγος! Ο διοικητής τη Τράπεζας της Ελλάδος Γιάννης Στουρνάρας.
Χωρίς να υποτιμά κανείς την ικανότητα στα τραπεζικά ζητήματα του υπουργού Επικρατείας Αλέκου Φλαμπουράρη, που μόλις πριν από λίγα 24ωρα ορίσθηκε από τον πρωθυπουργό ως υπεύθυνος για την εποπτεία του τραπεζικού συστήματος, θεωρήθηκε ότι η ηχηρή απουσία του απολύτως αρμόδιου, τυπικά και ουσιαστικά, για τον έλεγχο και την εύρυθμη και ασφαλή λειτουργία των τραπεζών, διοικητή της ΤτΕ, μάλλον αρνητικά μηνύματα έστειλε.
Είναι γνωστό ότι οι σχέσεις της κυβέρνησης με τον κ. Γιάννη Στουρνάρα είναι εξαιρετικά τεταμένες, αν όχι εχθρικές, με τον διοικητή της τράπεζας (αλλά και το οικογενειακό του περιβάλλον...) να δέχονται μεγάλες επιθέσεις με δικαστικές «ουρές». Κυρίως επειδή ο πρώην υπουργός Οικονομίας, που τοποθετήθηκε στην ΤτΕ από τον τότε πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά, δεν υπέκυψε στις πιέσεις που του ασκήθηκαν από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ που προέκυψε μετά τις εκλογές του Ιανουαρίου 2015, να υποβάλλει την παραίτησή του, διευκολύνοντας έτσι τον κ. Τσίπρα προκειμένου να διορίσει διοικητή της κεντρικής τράπεζας άνθρωπο της επιλογής του.
Είναι απολύτως ενδεικτικό του κλίματος που επικρατεί, το γεγονός ότι ο κ. Τσίπρας, έχει να συναντηθεί με τον διοικητή της Τ.τ.Ε πάνω από ένα χρόνο, και η μόνο «επαφή» τους, είναι οι ανοικτές επιθέσεις του πρωθυπουργού, αλλά και άλλων κυβερνητικών στελεχών, κάθε φορά που ο κ. Στουρνάρας παρεμβαίνει θεσμικά , είτε μέσω των επίσημων εκθέσεων της τράπεζες, είτε με δημόσιες τοποθετήσεις του για την πορεία της οικονομίας και τις προοπτικές της.
Ο κ. Στουρνάρας, ο οποίος επέμενε στην αναγκαιότητα της «προληπτικής γραμμής στήριξης» που όμως θα δυσχέραινε τις κυβερνητικές θριαμβολογίες περί «καθαρής εξόδου», είχε προειδοποιήσει ότι μετά το τέλος της φθηνής δανειοδότησης της χώρας, και της δυσκολίας προσφυγής στις αγορές με συμφέροντα επιτόκια, θα δημιουργούνταν σημαντικά προβλήματα. Τόσο για το δημόσιο, όσο και για τις ιδιωτικές επιχειρήσεις.
Η αναταραχή που καταγράφεται σήμερα οφείλεται και στο γεγονός ότι μετά την «καθαρή έξοδο» οι τράπεζες (που χρηματοδοτούν με δάνεια τον ιδιωτικό τομέα...) απώλεσαν την φθηνή γραμμή χρηματοδότησής τους από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Και για να αντιμετωπίσουν τις ανάγκες τους, ιδίως μετά την υποχρεωτική εγκατάλειψη των «εξωτραπεζικών δραστηριοτήτων» τους (ξενοδοχεία, ασφαλιστικές εταιρίες, κ.λπ.) και την πίεση από τα τεράστια «κόκκινα» δάνεια, βολιδοσκόπησαν για δανεισμό τους τις αγορές, αλλά... βρέθηκαν αντιμέτωπες με απαγορευτικά επιτόκια της τάξεως του 12%! Όσο και των πιστωτικών καρτών...