Πρώτα ήρθε το «σκληρό» ευρώ για να φέρει κύματα ακρίβειας και στη συνέχεια έδωσε το τελειωτικό χτύπημα η πολυθρύλητη «εσωτερική υποτίμηση» των Μνημονίων, που υποχρέωσε τους Έλληνες να πληρώνουν πανάκριβες υπηρεσίες και αγαθά, την ώρα που το κατά κεφαλήν ΑΕΠ βυθιζόταν στην τρίτη κατηγορία της Ευρώπης.
Τα νέα στοιχεία της Eurostat, για το τι ακριβώς συνέβη στη χώρα μας και στα υπόλοιπα κράτη- μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης από το 2000 ως σήμερα, είναι αρκούντως αποκαλυπτικά. Είναι ενδεικτικό ότι στο σύνολο, οι τιμές στη χώρα μας αυξήθηκαν κατά 42,4%, έναντι κοινοτικού μέσου όρου 36,5%.
Την ίδια ώρα, το κατά κεφαλήν ΑΕΠ της Ελλάδας, έχοντας φτάσει στο απώγειο του το 2008 ήτοι στις 21.800 ευρώ και στο 93,4% του κοινοτικού μέσου όρου, κατακρημνίστηκε στις 16.600 ευρώ και στο 67,4% του μέσου όρου της Ε.Ε. με τάση πτωτική μετά από το 2013, καθώς ακόμα και στις Βαλτικές χώρες, η άνοδος του βιοτικού επιπέδου είναι εντυπωσιακή.
Στις επιμέρους κατηγορίες, θα πρέπει να σταθεί κανείς στο πεδίο της Στέγασης, που καλύπτει σχεδόν τα πάντα ήτοι τους λογαριασμούς των ΔΕΚΟ, τα ενοίκια, το κόστος θέρμανσης. Από το 2000 ως σήμερα, όλο αυτό το κόστος έχει αυξηθεί κατά 76,7% για τους Έλληνες, έναντι 57,2% του μέσου κοινοτικού όρου και 38,1% στη Γερμανία, με μόνη παρηγοριά ότι υπάρχουν πολύ χειρότερα όπως η αύξηση των τιμών κατά 536,5% στη Ρουμανία.
Ακριβό σπορ έχει αποδειχθεί και το… ντύσιμο, αφού οι τιμές σε ρούχα και παπούτσια κατέγραψαν αύξηση 22,4% έναντι μόλις 0,8% στην Ε.Ε. Πού αλλού οι τιμές στην Ελλάδα χτύπησαν «κόκκινο» κυρίως λόγω των αλλεπάλληλων αυξήσεων στη φορολογία; Σε οινοπνευματώδη και τσιγάρα: + 124,2% έναντι + 92,1% του μέσου κοινοτικού όρου. Πανάκριβες έχουν γίνει, επίσης, οι μεταφορές στη χώρα μας- κυρίως λόγω αυξήσεων στους φόρους καυσίμων- με αποτέλεσμα ενώ η μέση αύξηση στην Ε.Ε. να είναι 41,2%, στην Ελλάδα να φτάνει στο 53,3%. Ακόμα και στο πεδίο των τηλεπικοινωνιών, όπου ο ανταγωνισμός ήταν απίστευτος και ώθησε τις τιμές προς τα κάτω, οι Έλληνες είδαν το κόστος να μειώνεται κατά 18,8%, όταν στην Ε.Ε. η μείωση έφτασε στο 21,7% κατά μέσο όρο, χωρίς να αντέχει κριτική η σύγκριση με την Κύπρο, όπου οι τιμές μειώθηκαν κατά 42,4% στο ίδιο χρονικό διάστημα.
Ακόμα και στο υποτίθεται γερό ατού της Ελλάδας, τον Τουρισμό, καταγράφονται μεγάλες ανατιμήσεις, χωρίς ανάλογη βελτίωση της ποιότητας των υπηρεσιών. Οι τιμές σε εστίαση και ξενοδοχεία έχουν αυξηθεί κατά 57,1% έναντι 56,1% του μέσου κοινοτικού όρου, ενώ ψυχαγωγία και πολιτισμός κοστίζουν 13,6% ακριβότερα από το 2000 (+ 7,1% η μέση αύξηση στην Ε.Ε.).
Είναι άραγε παρήγορο ότι οι τιμές στα είδη οικιακού εξοπλισμού έχουν μικρότερη αύξηση από το μέσο ευρωπαϊκό όρο (7,9% έναντι 18,7%) ή ότι το κόστος της Υγείας έχει αυξηθεί περίπου 5 ποσοστιαίες μονάδες λιγότερο από την Ε.Ε. (35%) ή ότι τα τρόφιμα έχουν αυξηθεί μόλις… 41,2% έναντι 43,3% του μέσου ευρωπαϊκού όρου; Μια νέα ματιά στα στοιχεία που αποτυπώνουν τη «βουτιά» του κατά κεφαλήν ΑΕΠ άρα και της αγοραστικής δύναμης των Ελλήνων, δίνει την απάντηση…