Ξεφεύγοντας από τα κλισέ της Σαντορίνης και της Μυκόνου, ο Guardian συστήνει στο κοινό του ένα άλλο ελληνικό νησί, το οποίο διαθέτει... ιταλικό αέρα. Και όχι, δεν είναι η Κέρκυρα.
Το ελληνικό νησί με τον αέρα Ιταλίας δεν είναι άλλο από τη Λέρο.
Και γράφει ο Guardian:
«Αυτό το νησί των Δωδεκανήσων, πέρα από τα κλασικά, μυστικές παραλίες και υπέροχες ταβέρνες, έχει και ιταλικές επιρροές. ''Είναι ένα ασυνήθιστο νησί'', λέει ο φίλος μου ο Γιάννης. ''Είμαστε λίγο διαφορετικοί σε σχέση με τους γείτονές μας''. Ο Γιάννης, ιδιοκτήτης καφέ, έχει δίκιο: Η Λέρος είναι ασυνήθιστη, αλλά με την καλή έννοια. Είναι μόλις λίγα μίλια από την Τουρκία, αλλά ένα εκατομμύριο τουριστικά μίλια από την Κω και τη Ρόδο, τους γείτονές της στα Δωδεκάνησα. Η Λέρος δεν βρίσκεται στις πρώτες προτιμήσεις των τουριστών και είναι κρίμα, γιατί έχει όλα όσα θέλουμε από ένα ελληνικό νησί - παραλίες, ψαροχώρια, ταβέρνες, αρχαία και μια εξαιρετική σύγχρονη ιστορία. Χάρη στον Μουσολίνι.
Οι Ιταλοί άρπαξαν τα Δωδεκάνησα το 1912 και ο Μουσολίνι έριξε χρήματα και τσιμέντο για να κάνει τη Λέρο βάση των... αυτοκρατορικών φιλοδοξιών του. Κατασκευάστηκε ένα καινούριο λιμάνι και μια νέα πρωτεύουσα, το Πόρτο Λάγο, σε περιοχή που μέχρι τότε ήταν βαλτότοπος, γεμάτος κουνούπια.
Αυτή η μοντέρνα πόλη είναι ένα από τα ωραιότερα παραδείγματα ορθολογιστικής αρχιτεκτονικής εκτός Ιταλίας και είναι σε μεγάλο βαθμό ανέπαφη σχεδόν 100 χρόνια μετά. Οι μεγάλες λεωφόροι, οι μεγάλες βίλες για τους αξιωματικούς, οι πολυκατοικίες για τις κατώτερες τάξεις και ο χώρος της παλαιάς αγοράς βρίσκονται ανέπαφα ακόμη και σήμερα στη Λέρο.
Η πρωτεύουσα μετονομάστηκε σε Λακκί μετά τον πόλεμο και έμεινε να ρημάζει για δεκαετίες. Οι κάτοικοι της Λέρου όμως αγάπησαν αυτό το μέρος και τώρα σιγά σιγά επιστρέφει στη ζωή. Ο κινηματογράφος για παράδειγμα έχει αποκατασταθεί και μπορεί να δει κανείς ταινίες στο Cinema Paradiso.
Ο Β'ΠΠ άφησε τα σημάδια του σε όλο το νησί: Φαίνεται στα εγκαταλελειμμένα στρατιωτικά κτίρια και στα τούνελ στα βράχια. Στα παράλια βρίσκονται τα ναυάγια πολλών πλοίων και αεροπλάνων από τη μάχη της Λέρου, η οποία ενέπνευσε «Τα κανόνια του Ναυαρώνε».
Ο Guardian υπενθυμίζει ακόμη ότι η Λέρρος στη δικτατορία μετατράπηκε σε τόπο εξορίας: «Τα πρώην στρατόπεδα του Μουσολίνι έγιναν η φυλακή πολλών Ελλήνων πολιτικών κατά τη διάρκεια της επτάχρονης δικτατορίας. Έγιναν επίσης διαβόητα ψυχιατρικά νοσοκομεία (τώρα είναι στρατόπεδα προσφύγων)».
Πάντως, 600 χρόνια πριν τον Μουσολίνι, έφθασαν στην Λέρο οι Ιππότες του Αγίου Ιωάννη, οι οποίοι κατέκτησαν το βυζαντινό κάστρο και το οχύρωσαν. Ακόμη και σήμερα δεσπόζει στο νησί.
«Φαίνεται πάνω από τον κόλπο του Αλίντα και την παραλία του, η οποία είναι μεγαλύτερη στο νησί. Είναι ένα όμορφο σημείο του νησιού και μαζί με την μικρή Λέρο (μήκους περίπου οκτώ μιλίων), είναι από τα πλέον τουριστικά σημεία. Υπάρχουν πολλές καλές ψαροταβέρνες στην περιοχή, αλλά οι ντόπιοι εκτιμούν το Μύλο, όπου ένα γεύμα για δύο δεν κοστίζει περισσότερο από 50 ευρώ.
Αγαπώ το κοντινό λιμάνι της Αγίας Μαρίνας, με τα φέρι της που πηγαινοέρχονται στα νησιά. Ιδανικός προορισμός για έναν χαλαρό καφέ και για όσους θέλουν να χαζεύουν σε... περατζάδες. Άλλη καλή επιλογή ένας περίπατος μέχρι τον λόφο, όπου βρίσκεται ο Πλάτανος, η παλιά πρωτεύουσα, με τα λευκά σπίτια. Η παραλία Παντελή, κάτω από τον Πλάτανο, είναι πραγματικά πιο όμορφη από την Αλίντα και την προτιμώ, κυρίως λόγω των εξαιρετικών εστιατορίων της, όπως αυτό του El Greco.
Υπάρχουν φανταστικές διαδρομές για περπάτημα στο νησί. Και το περπάτημα συχνά είναι ο μόνος τρόπος για να φθάσει κανείς σε πολλές πανέμορφες μικρές παραλίες. Μια από τις αγαπημένες μου είναι ο πρώτος όρμος στη νότια πλευρά του κόλπου Γούρνα, όπου πιθανότατα θα υπάρχουν και κάποιες γίδες που θα σας παρακολουθούν όσο κάνετε το μπάνιο σας».
