Την διαγραφή του χρέους της Ελλάδας υποστηρίζει ο διεθνώς γνωστός Οικονομολόγος Άλμρεχτ Ριτσλ, ο οποίος φέρνει ως παράδειγμα τις ευρύτατες διαγραφές χρέους που έγιναν στην Δυτική Γερμανία μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.
Ο Γερμανός ιστορικός-οικονομολόγος, ζητά να υπάρξει γενναιοδωρία στην περίπτωση της χώρας μας, ενώ αναγνωρίζει και κατανοεί όπως λέει τις απαιτήσεις πολλών Ελλήνων σχετικά με τις αποζημιώσεις της Γερμανίας απέναντι στην Ελλάδα, που όπως λέει, ανέρχονται σε 3,5 δισ. Ευρώ.
Ο κ. Ριτσλ επισημαίνει πως στη Συνθήκη του Λονδίνου, το 1953, ΗΠΑ, Βρετανία και Γαλλία παραχωρούσαν στη Δ. Γερμανία ευρύτατες διαγραφές του χρέους, την ίδια στιγμή με το Σχέδιο Μάρσαλ της δινόταν τεράστια βοήθεια για έργα υποδομής, ενώ με το Σχέδιο Σούμαν συγχωνεύονταν η γερμανική και η γαλλική παραγωγή άνθρακα και χάλυβα. Όλα αυτά συνιστούν εξαιρετικά ευνοϊκές συμφωνίες, κάτι που, όπως καταγγέλλει ο ίδιος, η Γερμανία ξεχνά τώρα, στην περίπτωση της Ελλάδας.
Ο ίδιος θεωρεί πως η Γερμανία, αλλά και ολόκληρη η Ευρωπαϊκή Ένωση, κρατούν απέναντι στην Ελλάδα μια στάση που είναι όμοια με τη στάση της Γαλλίας την εποχή του Μεσοπολέμου, απέναντι στη Γερμανία, από την οποία ζητούσε επίμονα την πλήρη αποπληρωμή των χρεών της και των αποζημιώσεων που προέρχονταν από τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, παρότι η Γερμανία δεν ήταν σε θέση να ανταποκριθεί, ειδικότερα στο τέλος της δεκαετίας του 1920 που όλα ήταν ισοπεδωμένα εξαιτίας της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης.
Από την άλλη, ο ίδιος βλέπει κάποια προβλήματα σε σχέση με την υλοποίηση μιας βοήθειας ανασυγκρότησης, τύπου Σχεδίου Μάρσαλ, καθώς τότε αυτή είχε παραχωρηθεί σε μια στρατιωτικά κατεχόμενη Γερμανία, ενώ η Ελλάδα είναι κυρίαρχη και οι πιστωτές θέλουν να έχουν λόγο στην αξιοποίηση των χρημάτων τους. Όμως με τον τρόπο αυτό, όπως συμπληρώνει ο κ. Ριτσλ, στην τωρινή συζήτηση για το χρέος, ξεχνιέται η ανάγκη οικοδόμησης των οικονομικών ικανοτήτων της Ελλάδας.