Κάτι ήξερε, απ’ ό,τι φαίνεται, ο Ευκλείδης Τσακαλώτος όταν στην αφιέρωσή του για τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε έγραφε ότι τίποτε δεν θα είναι πια το ίδιο.
Μόλις ένα 24ωρο αργότερα, το ΔΝΤ έστειλε ηχηρό μήνυμα ότι δεν κάνει ούτε σπιθαμή πίσω από τις προβλέψεις του για την Ελλάδα και άναψε «φωτιές» πριν καν πατήσει το πόδι της στην Αθήνα η Ντέλια Βελκουλέσκου.
Αναχωρώντας από το Λουξεμβούργο για την Ουάσινγκτον, ο Έλληνας υπουργός Οικονομικών σίγουρα δεν θα πρέπει να αισθάνθηκε άνετα από τις νέες μεσοπρόθεσμες προβλέψεις του ΔΝΤ για το ΑΕΠ, οι οποίες είναι οι... παλιές. Κοινώς το ΔΝΤ, παρά τα εύσημα, τα συγχαρητήρια και το θερμό κλίμα που προσπαθούν να καλλιεργήσουν οι Ευρωπαίοι, δεν «ψήνεται» και δεν διέγνωσε τον παραμικρό λόγο να αναθεωρήσει προς το καλύτερο την πρόβλεψή του ότι η ελληνική οικονομία το 2022 δεν θα «τρέχει» περισσότερο από 1%, λόγω των πολλών και δομικών αδυναμιών της.
Επί της ουσίας, αυτή η επιμονή του Ταμείου στους υπολογισμούς του επιβεβαιώνει τις πληροφορίες και τις εκτιμήσεις από ευρωπαϊκές πηγές, που σημείωναν στο iefimerida.gr ότι η υποχώρηση του ΔΝΤ στο θέμα των ελληνικών τραπεζών δεν ήταν τίποτε άλλο παρά ένας διαπραγματευτικός ελιγμός απέναντι στους Ευρωπαίους.
Ποιο είναι το πρόβλημα που δημιουργούν ή μάλλον ανατροφοδοτούν οι συντηρητικές προβλέψεις του ΔΝΤ για το ελληνικό ΑΕΠ; Ότι με αυτόν τον τρόπο διογκώνονται σε μη διαχειρίσιμα επίπεδα οι δανειακές ανάγκες της χώρας και έτσι τίθενται επί τάπητος μέτρα για το ελληνικό χρέος, τα οποία οι Ευρωπαίοι ούτε καν σκέφτονται, όπως οι περίοδοι χάριτος 70 ετών ή το «πάγωμα» των επιτοκίων.
Η αποστράτευση Σόιμπλε, όσο κι αν ακούγεται παράδοξο, μάλλον περιπλέκει τα πράγματα και αυτό ενισχύει την οσμή της εμπλοκής, καθώς το σενάριο του βελούδινου διαζυγίου με το ΔΝΤ, που είχε τις ευλογίες του γερμανικού υπουργείου Οικονομικών, πλέον έχει αποσυρθεί. Με τη διαφαινόμενη συνεργασία Μέρκελ - Φιλελευθέρων το ΔΝΤ ανακτά πρωταγωνιστικό ρόλο -χωρίς να είναι ξεκάθαρο αν το επιθυμεί- και αναγορεύεται σε ρυθμιστή του ελληνικού προγράμματος. Και εκεί ακριβώς εντοπίζεται το πρόβλημα, αφού ενώ οι Φιλελεύθεροι βάζουν ως όρο την ενεργή εμπλοκή του Ταμείου, αποκλείουν κάθε «χαριστικό» μέτρο προς την Ελλάδα.
Ακόμα κι αν τελικά «τρέξει» το αισιόδοξο σενάριο, που στηρίζεται στη λογική ότι οι Φιλελεύθεροι θα ρίξουν νερό στο κρασί τους μετά τον σχηματισμό της κυβέρνησης στη Γερμανία, είναι προφανές ότι αυτό το γαϊτανάκι Αθήνας-Βρυξελλών-Ουάσινγκτον-Βερολίνου-Φρανκφούρτης θα εκτροχιάσει τα ούτως ή άλλως οριακά χρονοδιαγράμματα του προγράμματος.
Η πλήρης εικόνα για το πόσο κοντά και πόσο έντονη θα είναι η εμπλοκή στις διαπραγματεύσεις, λόγω ΔΝΤ, θα φανεί σε λίγες ώρες, όταν το Ταμείο θα δημοσιοποιήσει και τις προβλέψεις του για το πλεόνασμα του 2018. Αν επιμείνει στις εκτιμήσεις του Ιουλίου, δηλαδή σε 2,2% αντί 3,5%, τότε είναι προφανές ότι η συνάντηση Τσακαλώτου-Χουλιαράκη με την κυρία Λαγκάρντ μόνο εθιμοτυπική δεν θα είναι.