Νέες ταινίες: Το Blade Runner επιστρέφει και αναμένεται να κάνει θραύση [κριτική & τρέιλερ]

Το «Blade runner 2049» που επιστρέφει μεγαλοπρεπώς και μια «Φανταστική γυναίκα» από τη Χιλή πρωταγωνιστούν στις επιλογές της εβδομάδας.

Για τα παιδιά, My Little Pony, βασισμένο στην ομώνυμη πετυχημένη σειρά.

Blade Runner 2049
Σκηνοθεσία: Ντενί Βιλνέβ
Παίζουν: Ράιαν Γκόσλινγκ, Χάρισον Φορντ, Τζάρεντ Λέτο, Ρόμπιν Ράιτ

Τριάντα χρόνια μετά τα γεγονότα της πρώτης ταινίας, ένας νέος Βlade runner, ο αστυνομικός Κ, ξεσκεπάζει ένα παλιό μυστικό που μπορεί να οδηγήσει ό,τι έχει απομείνει από την κοινωνία στο απόλυτο χάος. Η ανακάλυψη αυτή τον οδηγεί στην αναζήτηση του Ρικ Ντέκαρτ, ενός άλλου Βlade runner της αστυνομίας του Λος Άντζελες που έχει εξαφανιστεί τα τελευταία τριάντα χρόνια.
Ο Ντενί Βιλνέβ ( «Arrival») υπογράφει το πολυαναμενόμενο sequel της θρυλικής ταινίας του Ρίντλεϊ Σκοτ και εντυπωσιάζει.
Το 1982, όταν πρωτοπαίχτηκε το «Blade runner», όλοι μιλούσαν για ένα νέο κινηματογραφικό είδος που συνδύαζε το sci-fi, με την νέο -νουάρ ατμόσφαιρα και τα υπαρξιακά ερωτήματα της ανθρώπινης φύσης.
Ο Βιλνέβ, που έχει ζητήσει να μην ειπωθούν πολλά σχετικά με την ίδια την ταινία, σέβεται απόλυτα το αρχικό φιλμ και ταυτόχρονα πηγαίνει ένα βήμα παρακάτω, συνθέτοντας με δεξιοτεχνία μια φαντασμαγορική σύγχρονη μυθολογία. Ο αστυνόμος Κ, Βlade runner και ο ίδιος, προσπαθεί να εξιχνιάσει ένα σημαντικό μυστικό που θα αλλάξει τη μοίρα του κόσμου. Έτσι θα συναντήσει τον Ρικ Ντέκαρτ, αλλά και μια γιατρό που κατασκευάζει αναμνήσεις , ενώ ταυτόχρονα διαφορετικές πλευρές θα προσπαθήσουν να τον εμποδίσουν.
Έχοντας στα χέρια του ένα σενάριο γεμάτο ανατροπές και δυνατούς διαλόγους από τους Χάμπτον Φάντσερ και Μάικλ Γκριν, ο Βιλνέβ δημιουργεί ένα υποβλητικό σύμπαν, όπου η επιστημονική φαντασία συναντάει τις υπαρξιακές αναζητήσεις της ανθρωπότητας, σχετικά με το τι ορίζει την ανθρώπινη φύση. Με μέτρο ο ικανός σκηνοθέτης χρησιμοποιεί τα εφέ, χωρίς ποτέ να στηρίζεται αποκλειστικά σ’ αυτά για να δημιουργήσει ατμόσφαιρες και μεγαλοπρεπείς, ονειρικές εικόνες, που αρκετά συχνά θυμίζουν εφιάλτη, οδηγώντας τον Κ σε μια οδυνηρή αναζήτηση της αλήθειας.
Ο Ράιαν Γκόσλινγκ είναι καλύτερος από ποτέ, ο Χάρισον Φορντ φτιάχνει έναν από τους πιο ολοκληρωμένους ρόλους της καριέρας του, ενώ η υπόλοιπη διανομή που αποτελείται από πρωτοκλασάτους ηθοποιούς δημιουργούν απόκοσμους μυστηριώδεις χαρακτήρες, με απόηχους ανθρωπιάς.
Tο «Βlade runner» υπήρξε προφητικό και σίγουρα αυτή εδώ η εκδοχή του Βιλνέβ, που στέκεται αυτόνομα και ως όχι απλώς ως μια συνέχεια, θα αποτελέσει σημείο αναφοράς για τις επόμενες γενιές, δημιουργώντας τον δικό της θρύλο.

Μια φανταστική γυναίκα, (Una Mujer Fantastica)
Σκηνοθεσία: Σεμπάστιαν Λέλιο
Παίζουν: Ντανιέλα Βέγκα

Οι ερωτευμένοι Μαρίνα και Ορλάντο σχεδιάζουν να περάσουν το υπόλοιπο της ζωής τους μαζί. Ένα απρόσμενο συμβάν θα φέρει τη Μαρίνα αντιμέτωπη με την οικογένεια του συντρόφου της.
Ο Σεμπάστιαν Λέλιο, του πολυβραβευμένου «Gloria», επιστρέφει με μια ταινία-ύμνο στη διαφορετικότητα, αποσπώντας το Βραβείο σεναρίου στο Φεστιβάλ Βερολίνου .
Η Μαρίνα Βιδάλ, μια διεμφυλική γυναίκα, ζει τον έρωτα με τον κατά είκοσι χρόνια μεγαλύτερό της Ορλάντο. Το βράδυ όμως των γενεθλίων τη, εκείνος απρόσμενα πεθαίνει. Η αστυνομία υποψιάζεται πως πιθανόν η Μαρίνα ευθύνεται για τον θάνατό του. Ταυτόχρονα η οικογένεια του Ορλάντο που συνειδητά επιλέγει να αγνοεί την ύπαρξή της, της απαγορεύει να παρακολουθήσει την κηδεία του. Η Μαρίνα παλεύει να γίνει ορατή σε έναν κόσμο που δεν θέλει να τη βλέπει και επιλέγει να κοιτάζει τη ζωή με αξιοπρέπεια .
Ο Λέλιο, επιλέγοντας για την Μαρίνα του μια φυσιολογική ζωή- έχει μια κανονική σχέση και μια κανονική δουλειά- απομακρύνει τον θεατή από τα οποιαδήποτε στερεότυπα μπορεί να έχει δημιουργήσει σχετικά με τα διεμφυλικά άτομα.
Έτσι εστιάζει κατά βάση στον αγώνα της ηρωίδας να είναι ο εαυτός της μέσα σε μια κοινωνία, που όσο κι αν προσπαθεί να αποδείξει πως είναι μοντέρνα, δεν επιτρέπει τη διαφορετικότητα. Η πρώην σύζυγος του Ορλάντο, για παράδειγμα, αντιμετωπίζει ευγενικά στην αρχή την Μαρίνα, γρήγορα όμως ξεσπάει σε ένα ρατσιστικό παραλήρημα.
Αξιοποιώντας την δυναμική ερμηνεία της Ντανιέλα Βέγκα, προκαλεί τον θεατή να έρθει σε σύγκρουση με τις προκαταλήψεις του και να δει το ανθρώπινο πρόσωπο ενός πλάσματος που επέλεξε να ζει πέρα από τις συμβάσεις. Επηρεασμένος από τις πιο σκοτεινές ταινίες του Αλμοδόβαρ, ο Χιλιανός σκηνοθέτης, αφήνοντας στην άκρη την εκκεντρικότητα που συχνά προσάπτουν στα διεμφυλικά άτομα, παρουσιάζει την δική του Μαρίνα ως μια γυναίκα που με αξιοπρέπεια αντιστέκεται, διεκδικώντας με ήρεμη δύναμη το δικαίωμά της να ζήσει.

Η Λιακάδα Μέσα Μου, (Un Beau Soleil Intérieur)
Σκηνοθεσία: Κλερ Ντενί
Παίζουν: Ζιλιέτ Μπινός, Ξαβιέ Μποβουά, Βαλέρια Μπρούνι-Τεντέσκι, Ζεράρ Ντεπαρντιέ

Η Ιζαμπέλ είναι μια Παριζιάνα καλλιτέχνης και χωρισμένη μητέρα, που δεν εγκαταλείπει την προσπάθεια να βρει τον αληθινό έρωτα. Παρόλο που το κενό μεταξύ αυτού που ψάχνει και των αντρών που παρουσιάζονται στην ζωή της μεγαλώνει συνεχώς, οι διαφορετικοί παρτενέρ της έχουν όλοι κάτι το μοναδικό, ακόμα κι αν δεν είναι αυτό που αναζητά. Οι ελπίδες, οι προσδοκίες και η απογοήτευση κάνουν πολλούς κύκλους, όμως παρ’ όλες τις ατυχίες, η προσπάθεια της Ιζαμπέλ συνεχίζεται.
Μια παράδοξη ερωτική κομεντί από την Κλερ Ντενίς, με πρωταγωνίστρια την Zυλιέτ Mπινός και τον Ζεράρ Ντεπαρτιέ σε ένα χαρακτηριστικό πέρασμα.
Η Ιζαμπέλ είναι μια σπουδαία καλλιτέχνης, πλην όμως διαζευγμένη, που δεν βρίσκει ικανοποίηση ούτε στη δουλειά της ούτε στην κόρη της, αλλά αναζητάει μανιωδώς τον τέλειο σύντροφο. Έτσι βγαίνει συνέχεια ραντεβού, έχοντας υψηλές προσδοκίες, και πάντα απογοητεύεται: δεν ερωτεύεται, δεν την ερωτεύονται και όλες οι απόπειρές της πέφτουν απλώς στο κενό, ενώ κατατρύχεται από μια βασανιστική εμμονή ότι ο έρωτας θα την κάνει πραγματικά ευτυχισμένη.
Η Κλερ Ντενίς δεν μας έχει συνηθίσει σε ανάλογες ταινίες και μάλλον αυτή η κατεύθυνση, αν και αισθητικά άρτια, δεν της πολυταιριάζει. Η Γαλλίδα δημιουργός καταγράφει αναμφίβολα μια πολύ συνηθισμένη κατάσταση των σύγχρονων ανθρώπων, που συχνά μέσα στην πληθώρα των επιλογών τους αποπροσανατολίζονται, ψάχνοντας απελπισμένα έναν συνοδοιπόρο στη ζωή. Όμως δεν καταφέρνει ούτε για μια στιγμή να αποτυπώσει, γιατί συμβαίνει αυτό και μάλιστα σε μια γυναίκα σαν την Ιζαμπέλ. Έτσι η κεντρική ηρωίδα, της είναι μεν μια αρκετά αναγνωρίσιμη περίπτωση, αλλά δεν εξελίσσεται καθόλου, ούτε μαθαίνει κάτι μέσα από τις περιπλανήσεις της. Αντίθετα το δράμα της από ένα σημείο και μετά κουράζει και το απεγνωσμένο της βλέμμα προκαλεί μάλλον οίκτο. Είναι περίεργο γιατί η Ντενίς επιλέγει απλώς να αφηγηθεί τη ζωή μιας γυναίκας τόσο επιφανειακά, χωρίς καθόλου να εμβαθύνει στο τι πραγματικά δημιουργεί αυτό το
αδιέξοδο στους ανθρώπους σήμερα και τελικά να μένει στο επίπεδο μιας δραματουργίας που μόλις και μετά βίας ξεπερνάει τα βιβλία της λεγόμενης ροζ λογοτεχνίας. Μόνο στο τέλος η Γαλλίδα δημιουργός με σκωπτικό τρόπο σώζει την ταινία από τα στερεότυπα των χολιγουντιανών ρομαντικών κομεντί και με σατιρική διάθεση σχολιάζει την κοινωνία μας και τις εμμονές της.
Η Ζιλιέτ Μπινός με ευαισθησία ερμηνεύει την Ιζαμπέλ, υπογραμμίζοντας αυτό που δεν κάνει το σενάριο, και δεν φοβάται με χιούμορ να φτάσει σε μελοδραματικές νότες, σατιρίζοντας με χαριτωμένο τρόπο τη συμπεριφορά της ηρωίδάς της. Ο Ζεράρ Ντεπαρτιέ κάνει ένα μικρό πέρασμα ως μέντιουμ, υποστηρίζοντας με λιτότητα την κενότητα και το αδιέξοδο των σύγχρονων ανθρώπων.

Wild Mouse, (Wilde Maus)
Σενάριο- Σκηνοθεσία: Γιόζεφ Χάντερ
Παίζουν: Γιόζεφ Χάντερ, Πία Χερζέγκερ, Γιοργκ Χάρτμαν

Ο καταξιωμένος μουσικοκριτικός Γκέοργκ απολύεται από την εφημερίδα, όπου έγραφε για δεκαετίες. Ενώ κρύβει την αλήθεια από τη σύζυγο του, η οποία ασχολείται αποκλειστικά με το πώς θα μείνει έγκυος, ταυτόχρονα ο Γκέοργκ σκέφτεται πώς θα εκδικηθεί το αφεντικό του. Στα καταχθόνια σχέδιά του τον βοηθά ένας παλιός του συμμαθητής, ο Έρικ. Σύντομα, η πρώην ήρεμη και τακτοποιημένη ζωή του Γκέοργκ εκτροχιάζεται.
Ο Αυστριακός ηθοποιός Γιόσεφ Χάντερ, ιδιαίτερα δημοφιλής στη χώρα του για τη δουλειά του στο θέατρο και στο καμπαρέ, γράφει το σενάριο, σκηνοθετεί για πρώτη φορά και πρωταγωνιστεί σε μια μαύρη κωμωδία που πραγματεύεται την κρίση της μέσης ηλικίας.
Ένας αυστηρός μουσικοκριτικός χάνει τη δουλειά του την ώρα που η νεότερη σύζυγός του προσπαθεί εμμονικά να μείνει έγκυος. Εκείνος συναντιέται τυχαία με έναν παλιό του συμμαθητή, τον Έρικ, που επίσης απολύεται, και του δανείζει
χρήματα για να νοικιάσει ένα παιχνίδι στο Πράτερ, το δημοφιλές λούνα παρκ της Βιέννης. Ο Γκέοργκ θέλει να εκδικηθεί με κάθε τρόπο το αφεντικό του και γρήγορα χάνει τον έλεγχο.
Ο Χάντερ επιλέγει ένα αρκετά συνηθισμένο θέμα των τελευταίων χρόνων και στην αρχή προσπαθεί να το διαχειριστεί ως κωμωδία, σατιρίζοντας ταυτόχρονα τη στάση των αστών Ευρωπαίων που απαθείς μπροστά στα μεγάλα προβλήματα της ανθρωπότητας ( προσφυγικό, μετανάστευση κτλ) ασχολούνται με την μικρή τους καθημερινότητα. Χρησιμοποιεί με ενδιαφέροντα τρόπο τον χώρο του Πράτερ, που αν και τουριστικό αξιοθέατο, παρουσιάζει μέσα από την οπτική του μια περίεργη παρακμή, σαν μια Ευρώπη που καταρρέει μαζί με τα παιδιά της. Σύντομα όμως οι υπαινιγμοί εξαντλούνται και το σενάριό του καταφεύγει σε φαρσικές και απόλυτα προβλέψιμες καταστάσεις.
Ο ίδιος στον πρωταγωνιστικό ρόλο ισορροπεί ανάμεσα στο κωμικό της κατάστασης και στο δράμα του ήρωά του, σώζοντας την ταινία από τα σεναριακά της κενά και τις επαναλήψεις που δεν οδηγούν στην πολυπόθητη ανατροπή που αναζητάει ως σκηνοθέτης.

Επαναστάτης στη Σίκαλη, (Rebel in the Rye)
Σενάριο- ΣκηνοθεσίαΝτάνι Στρονγκ
Παίζουν: Νίκολας Χουλτ, Κέβιν Σπέισι, Σάρα Πόλσον, Ζόι Ντόιτς

Τοποθετημένο χρονικά στο πολύχρωμο κάδρο της Νέας Υόρκης στα μέσα του 20ου αιώνα, το «Επαναστάτης στη Σίκαλη» ακολουθεί τον νεαρό Σάλιντζερ, ενώ αυτός προσπαθεί να βρει τη «φωνή» του, φλερτάρει με τη διάσημη κοσμική Ούνα Ο’Νιλ και πολεμά στις πρώτες γραμμές του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Αυτές είναι οι εμπειρίες που θα κυοφορήσουν τη δημιουργία του αριστουργήματός του «Ο Φύλακας στη Σίκαλη», θα τον κάνουν διάσημο εν μία νυκτί και, τελικά, θα οδηγήσουν στην απόσυρσή του για όλη την υπόλοιπη ζωή του.
Ο ταραχώδης βίος του ασυμβίβαστου Τζ. Ντ. Σάλιντζερ, συγγραφέα του λογοτεχνικού αριστουργήματος «Ο Φύλακας Στη Σίκαλη», που εξέφρασε τη φωνή μιας ολόκληρης εποχής, παρουσιάζεται σε μια τρομερά συμβατική βιογραφία.
Ο Τζ. Ντ. Σάλιντζερ αναμφίβολα υπήρξε μια ιδιαίτερη φωνή της αμερικανικής λογοτεχνίας. Ξεκίνησε την καριέρα του στη Νέα Υόρκη, γράφοντας μικρά διηγήματα και προσπαθώντας να καταξιωθεί στον χώρο.
Εκεί θα γνωρίσει τον Ουίτ Μπερνέτ , ο οποίος τον επηρέασε σημαντικά, αλλά και την Ούνα Ο’ Νιλ, κόρη του διάσημου θεατρικού συγγραφέα, με την οποία συνάπτει ερωτική σχέση. Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου κατατάσσεται στον στρατό, μια εμπειρία που τον στοιχειώνει για χρόνια, ενώ η Ούνα παντρεύεται τον Τσάρλι Τσάπλιν.
Μετά την επιστροφή του στην πατρίδα, γράφει το διάσημο βιβλίο του « Ο φύλακας στη σίκαλη» και γίνεται το μεγαλύτερο όνομα στους λογοτεχνικούς κύκλους.
Ό ίδιος όμως δεν μπορεί να διαχειριστεί αυτή τη νέα κατάσταση, αρχίζει να ασχολείται με μια ινδική σέχτα και τελικά απομονώνεται από τον κόσμο μέχρι το τέλος της ζωής του.
Ο Ντάνι Στρονγκ- γνωστός κατά βάση ως σεναριογράφος- περνάει για πρώτη φορά στη θέση του σκηνοθέτη, γοητευμένος από την πολύπλευρη προσωπικότητα του συγγραφέα, και προσπαθεί να κινηματογραφήσει όσο το δυνατόν περισσότερα περιστατικά της ζωής του και ταυτόχρονα να φωτίσει τις σχέσεις του Σάλιζντερ με τον καταπιεστικό του πατέρα, αλλά και την ιδιαίτερη φιλία του με τον Μπερνέτ, αναζητώντας την αλήθεια για ένα μυστηριώδες πρόσωπο της λογοτεχνίας.
Αν και στέκεται με σεβασμό στα γεγονότα, δεν καταφέρνει να αποτυπώσει τι συνέβαινε στο μυαλό αυτού του ανθρώπου, που ενώ μανιασμένα ποθούσε την καταξίωση, σε κάποια φάση της ζωής του έκανε μια μεταστροφή και ουσιαστικά αυτοεξορίστηκε από την κοινωνία.
Ο Στρονγκ μάλλον εστιάζει περισσότερο σε μια ψυχολογική ερμηνεία των επιλογών του , παρά στις βαθύτερες πνευματικές αναζητήσεις του Σάλιτζερ, που όμως δεν ήταν ένας συνηθισμένος άνθρωπος, ο οποίος απλώς κάποια στιγμή είδε αλλιώς τα πράγματα.
Ο νεαρός Νίκολας Χουλτ παραείναι ατσαλάκωτος ακόμα και στην πρώτη περίοδο του ήρωά του, που οργισμένος περιφερόταν στα σαλόνια της Νέας Υόρκης. Αντίθετα ο Κέβιν Σπέϊσι με το χιούμορ του και την υποκριτική του ευφυΐα στον ρόλο του καθηγητή Μπερνέτ αποκαλύπτει τελικά πολύ περισσότερα για τον Σαλίντζερ από ό,τι ο συμπρωταγωνιστής του.

H Λεπίδα του Αθάνατου, (Blade of the Immortal )
Σκηνοθεσία: Τακάσι Μίικε
Παίζουν: Τακούγια Κιμούρα, Χάνα Σουγκισάκι, Σότα Φουκούσι, Χαγιάτο Ιτσιχάρα, Έρικα Τόντα, Καζούκι Κιταμούρα

Ο αριστοτέχνης σαμουράι Μάντζι κουβαλάει την βαριά κατάρα της αθανασίας. Με τον άγριο φόνο της αδερφής του να στοιχειώνει το μυαλό του, ο Μάντζι γνωρίζει πως θα πάρει πίσω την ψυχή του μόνο αν πολεμήσει το κακό. Υπόσχεται να βοηθήσει ένα κορίτσι, τη Ριν, να εκδικηθεί μία ομάδα ικανότατων ξιφομάχων με επικεφαλής τον αδίστακτο πολεμιστή Ανότσου, που ευθύνεται για τη δολοφονία των γονιών της. Η αποστολή αυτή θα αλλάξει τον Μάντζι με τρόπους που δεν μπορεί καν να φανταστεί.
Η εκατοστή ταινία του θρυλικού Τακάσι Μίικε είναι πιο αιματηρή και θεαματική από όλες τις προηγούμενες μαζί.
Γνωστός για το απίστευτα βίαιο, εκκεντρικό πολλές φορές, στιλ των ταινιών του, ο πολυβραβευμένος Μίικε έχει βασίσει πολλά φιλμ του σε manga. Κι αυτή τη φορά επέστρεψε στις Κάννες χρησιμοποιώντας το υπερεπιτυχημένο manga του Χιροάκι Σαμούρα «Mugen no junin» («Ο κάτοικος του απείρου»), με ήρωα τον αθάνατο Μάντζι. Αποκομμένος από τον κόσμο και θρηνώντας τον άδικο χαμό της αδερφής του, ο Σαμουράι θα γνωρίσει ένα μικρό κορίτσι, τη Ριν, που θα του ζητήσει να γίνει σωματοφύλακάς της. Ο πατέρας της δολοφονήθηκε από τον άρχοντα Ανότσου που θέλει η δική του σχολή ξιφομαχίας να γίνει η επίσημη του κράτους, ενώ οι άντρες του απήγαγαν τη μητέρα της. Η Ριν αναζητάει εκδίκηση και ο Μάντζι είναι αποφασισμένος να τη βοηθήσει.
Απίστευτες χορογραφίες μάχης συναντούν τη γιαπωνέζικη μυθολογία και φιλοσοφία σε μια παρτιτούρα βίας, που θα εντυπωσιάσει τους φαν τους είδους. Σε αντίθεση με ανάλογες ταινίες του Χόλυγουντ, εδώ το καλό και το κακό δεν είναι οριοθετημένα.
Ο άρχοντας Ανότσου έχει τα δικά του πιστεύω κι έναν ισχυρό κώδικα τιμής, ενώ η μικρή που λυσσαλέα αναζητάει να εκδικηθεί εντυπωσιάζει με τις μεταστροφές της.
Η αλήθεια είναι πως δεν λείπουν οι επαναλήψεις και συχνά η αφορμή για ακόμα μια αιματηρή μάχη δεν υποστηρίζεται επαρκώς, οπότε όλοι πολεμούν γιατί μόνο αυτό μπορούν να κάνουν. Όμως ο Μίικε είναι τεχνίτης στο είδος και ξέρει να δημιουργεί υποβλητικές εικόνες, που συνοδεύονται από μια αριστοτεχνική διεύθυνση φωτογραφίας του

Νομπουγιάσου Κίτα, Στο Κέντρο του Κύκλου
Nτοκιμαντέρ
Σκηνοθεσία - Παραγωγή - Kινηματογράφηση - Μοντάζ: Ορφέας Περετζής
Συνεργάτης Παραγωγός: Κωνσταντίνος Βασίλαρος

Μέσα στην περίοδο της κρίσης ο σκηνοθέτης Ορφέας Περετζής ακολούθησε με την κάμερά του τα 35 μέλη της θεατρικής ομάδας ΡΟΔΑ, στα παρασκήνια κατά τη διάρκεια καλοκαιρινών παραστάσεων σε ανοικτά θέατρα, αλλά και προσωπικές στιγμές των μελών εκτός θεάτρου.
Ξεκινώντας την φεστιβαλική του πορεία στη Θεσσαλονίκη, το ντοκιμαντέρ του Ορφέα Περετζή, που πήρε επτά χρόνια για να ολοκληρωθεί, ακολουθεί τέσσερα πρόσωπα μιας ημιεπαγγελματικής θεατρικής ομάδας , της ΡΟΔΑΣ, προσπαθώντας να ανιχνεύσει στην πραγματικότητα πώς η τέχνη του θεάτρου μπορεί να μεταμορφώσει τον άνθρωπο.
Ένας καθηγητής στατιστικής, μια τεχνικός πληροφορικής, ένας ιδιωτικός υπάλληλος κι ένας εργολάβος αφηγούνται σε ένα μικρό κομμάτι του ντοκιμαντέρ τις προσωπικές τους εμπειρίες, ενώ το μεγαλύτερο μέρος της ταινίας καλύπτουν πλάνα από την προετοιμασία των παραστάσεων και των μαθημάτων που γίνονται στην ομάδα.
Όμως αν κι ο σκηνοθέτης φαίνεται συνδεδεμένος με το υλικό του, μιας κι η υπεύθυνη της ΡΟΔΑΣ είναι η μητέρα του, η αφήγησή του αφήνει πολλά αναπάντητα ερωτηματικά σε έναν ανυποψίαστο θεατή για το τι τελικά κάνει αυτή η ομάδα , πώς δουλεύει επί της ουσίας πάνω στη θεατρική πράξη και τι συμβαίνει στα μέλη της μέσα από αυτή τη διαδικασία.
Έτσι καταναλώνεται σε μια καταγραφή στιγμιότυπων της ζωής του θιάσου , που μόνο κάποιος που είναι μέλος του, μπορεί να παρακολουθήσει , και πολύ γρήγορα χάνει τον βασικό του άξονα, που έχει να κάνει μάλλον με τη σημασία του κύκλου, δηλαδή της ομάδας, στη ζωή ενός ατόμου

Παίζονται επίσης:

Ομάδα Υποβρύχιων Καταστροφών, (Renegades)
Σκηνοθεσία: Στίβεν Κουέιλ
Παίζουν: Σάλιβαν Στέιπλτον, Γιούεν Μπρέμνερ, Τζ. Κ. Σίμονς, Ντιμίτρι Λεονίντας, Τσάρλι Μπιούλι

Η πιο επίλεκτη στρατιωτική ομάδα των ΗΠΑ, σε μία αποστολή που δεν αφήνει ποτέ το πόδι από το γκάζι, με τον Λικ Μπεσόν να υπογράφει το σενάριο.
Όταν είσαι μέλος της πιο επίλεκτης ομάδας μάχης των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής, Navy SEALS (σ.σ. σε ελληνική αντιστοιχία Ο.Υ.Κ), κάθε επιχείρηση είναι μία ριψοκίνδυνη αποστολή στο άγνωστο, που ίσως να κοστίσει τη ζωή σου.
Έτσι η «Ομάδα Υποβρύχιων Καταστροφών» αφορά σε μία ομάδα Navy SEALS, σε αποστολή στην εμπόλεμη Ευρώπη, η οποία ανακαλύπτει έναν θησαυρό χρυσού στον βυθό μίας λίμνης, που σύμφωνα με τις φήμες αξίζει εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια. Στην προσπάθειά τους να βοηθήσουν τους ντόπιους, τα μέλη της ομάδας αυτομολούν και καταστρώνουν μία ληστεία, ώστε να ανακτήσουν τον χρυσό και να τον επιστρέψουν στους νόμιμους ιδιοκτήτες του. Σε μία θανάσιμη εξέλιξη των γεγονότων, γίνονται αντιληπτοί από τον εχθρό και, πλέον τους μένουν μόλις δέκα ώρες, ώστε να εκτελέσουν την αποστολή τους.

My Little Pony
Σκηνοθεσία: Τζέισον Τάισεν
Με τις φωνές των: Βούλα Κώστα Τάνια Παλαιολόγου, Τζίνη Παπαδοπούλου, Φοίβος Ριμένας, Μαρία Ζερβού κ.α

Βασισμένο στην τηλεοπτική σειρά της Lauren Faust, που κατέκτησε γενιές παιδιών. Αυτή τη φορά τα μικρά Πόνυ θα ζήσουν την νέα τους περιπέτεια. Μία σκοτεινή μαγική δύναμη απειλεί την Ponyville. Έτσι ξεκινούν έναν αξέχαστο ταξίδι πέρα από την Εκουέστρια, όπου γνωρίζουν νέους φίλους και συναρπαστικές περιπέτειες στην προσπάθειά τους να σώσουν την πόλη τους με τη δύναμη της φιλίας.
Η ταινία προβάλλεται μόνο μεταγλωττισμένη στα ελληνικά.

Επαναπροβολή:

Love in Rome, (Un amore a Roma, Ιταλία 1960 )
Σκηνοθεσία: Ντίνο Ρίζι
Παίζουν: Μιλέν Ντεμονζό, Έλσα Μαρτινέλι,Πίτερ Μπάλντγουιν, Βιτόριο Ντε Σίκα

Ένας γοητευτικός, με ευγενή (αν και ξεπεσμένη) καταγωγή διανοούμενος παρατάει όποια γυναίκα τον περιστοιχίζει και τον ερωτεύεται. Μια νεαρή, όμορφη, λαϊκής καταγωγής και φιλόδοξη ηθοποιός, η Άννα, πλαγιάζει με όποιον της «γυαλίσει», καθότι απ' αυτό το υλικό είναι... φτιαγμένη, όπως ισχυρίζεται. Δύο άνθρωποι
θελκτικοί, δυναμικοί που ερωτεύονται μεταξύ τους παράφορα. Μια σχέση-όλεθρος ξεκινά στα σοκάκια της νυχτερινής Ρώμης.
Η εναλλαγή των εποχών απομακρύνει την ευτυχία και φέρνει εγγύτερα την τραγωδία.
Ένα καλοφτιαγμένο ιταλικό ρομαντικό δράμα του Ντίνο Ρίζι. Εδώ, η φαμ-φαταλική ηρωίδα, που δεν μπορεί να δαμάσει τον εαυτό της και να παραμείνει πιστή στην αληθινή της αγάπη για μεγάλο διάστημα, ερμηνεύεται από την Ντεμονζό - μάλλον στον πιο σημαντικό και αξιόλογο ρόλο της καριέρας της.
Η ηρωίδα έχει θέσει ως στόχο μια κινηματογραφική καριέρα, ωστόσο, φαίνεται να είναι ικανή να εξασφαλίσει μονάχα μικρούς ρόλους σε ταινίες, όπου ο σπουδαίος Βιτόριο Ντε Σίκα εμφανίζεται στο ρόλο ταραγμένου σκηνοθέτη σε μία από αυτές.
Εν τούτοις, ο αληθινός πρωταγωνιστής του φιλμ είναι ο Μπάλντουϊν, που - ως δοκιμιογράφος - επωμίζεται και τον σχολιασμό σε πρώτο πρόσωπο, εξομαλύνοντας τα περιστασιακά κενά και τα χρονικά χάσματα της αφήγησης, αφού η ιστορία εξελίσσεται σε ένα διάστημα πολλών μηνών.
Στην πραγματικότητα, ο ίδιος είναι μπλεγμένος και με δύο ακόμα γυναίκες - την Έλσα Μαρτινέλι και την Αυστριακή Μαρία Πέρσι, την ευφυή αλλά ενάρετη κόρη ενός φίλου του πατέρα του, ενός μεσήλικα κυνηγού, στα θηράματα του οποίου συγκαταλέγεται και η Ντεμονζό.
Ο ήρωας, σε μια στιγμή αδυναμίας, απογοητευμένος από την ιδιότροπη και καπριτσιόζα φύση της Ντεμονζό, κάνει πρόταση γάμου στην εκπρόσωπο της «ανώτερης τάξης» Πέρσι, αλλά δεν είναι σε θέση να την ακολουθήσει μέχρι τέλους.
Ο φωτισμός του Ρίζι - μια ασύλληπτη εναλλαγή του αστραφτερού με το σκιώδες- αποτυπώνει τη συναισθηματική κατάσταση των ηρώων αριστουργηματικά , προσδίδοντας στο φιλμ όχι μονάχα μια ατόφια κομψότητα, αλλά και μια πραγματική αίσθηση του στυλ.