«Το Φιλελεύθερο Κόμμα της Γερμανίας (FDP) θα μπορούσε να διεκδικήσει το υπουργείο Οικονομικών τώρα που ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε προτάθηκε για την προεδρία της Ομοσπονδιακής Βουλής / Bundestag», γράφει το Spiegel Online.
«To FDP θα μπορούσε ήδη τo 2009 να έχει διεκδικήσει το υπουργείο Οικονομικών κατά τις διαπραγματεύσεις με την Χριστιανοδημοκρατική Ενωση (CDU/CSU) για τον σχηματισμό κυβέρνησης συνασπισμού, αλλά είχε παραιτηθεί από την αξίωση αυτή. Το ότι δεν το έκανε το θεωρούν πολλοί μέσα στο κόμμα ως ένα από τα μεγαλύτερα λάθη του, διότι τελικά το ανέλαβε ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ο οποίος συμπεριφερόταν στο FDP με εξαιρετική αλαζονεία. Επί τέσσερα χρόνια τορπίλιζε όλα τα σχέδια των Φιλελευθέρων για μείωση της φορολογίας και ακολούθησε κατά την οικονομική -και αργότερα κατά την κρίση του ευρώ- μια αυστηρή δημοσιονομική πολιτική. Τώρα οι Φιλελεύθεροι έμαθαν το μάθημά τους και φαίνεται πως ο δρόμος είναι ανοικτός για να το διεκδικήσει. Από τότε όμως που είναι βέβαιο ότι ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε δεν θα συμμετάσχει σε μελλοντική κυβέρνηση εκπέμπεται ένα άλλο μήνυμα από κύκλους των Φιλελευθέρων : Εάν η πρόεδρος των Χριστιανοδημοκρατών κ. Μέρκελ σερβίρει στον μελλοντικό εταίρο της το υπουργείο Οικονομικών σε χρυσό δίσκο, το FDP δεν θα μπορέσει να πεί όχι. Eπειδή το κόμμα ως τo δεύτερο μεγαλύτερο ενός μελλοντικού συνασπισμού «Τζαμάικα» θα είχε το δικαίωμα να προηγηθεί των Πρασίνων (στην επιλογή υπουργείων), ο (πρόεδρος του κόμματος) κ.Λίντνερ θα αναλάμβανε το αξίωμα. Στην περίπτωση αυτή το υπουργείο Εξωτερικών θα αναλάμβαναν οι Πράσινοι», συνεχίζει το γερμανικό περιοδικό.
Το Spiegel γράφει επίσης ότι «για ένα διάστημα εθωρείτο υποψήφιος για το υπουργείο Οικονομικών ο Βόλφγκανκ Κουμπίκι, οποίος όμως δεν έδειξε μεγάλη διάθεση να το αναλάβει. Τώρα το όνομά του συζητιέται για την προεδρία της κοινοβουλευτικής ομάδας και στην περίπτωση αυτή θα αντικαθιστούσε τον (πρόσφατα εκλεγέντα στη θέση αυτή) Κρίστιαν Λίντνερ στο ρόλο αυτό, υπό την προϋπόθεση βέβαια ότι ο πρόεδρος του FDP θα μετακινείτο στο υπουργείο Οικονομικών. Με τον κ. Κουμπίκι η κοινοβουλευτική ομάδα του FDP θα αποκτούσε έναν επικεφαλής, ο οποίος μιλά μια σαφή γλώσσα και ο κ. Λίντνερ θα έκανε διεθνή και οικονομική πολιτική, τόσο στην ευρωζώνη, όσο και σε παγκόσμιο επίπεδο. Ο κ. Κουμπίκι σε προεκλογική του συνέντευξή του (επίσης στο Spiegel) είχε επίσης πει ότι «εάν η καγκελάριος απολύσει έναν υπουργό Οικονομικών τότε ο συνασπισμός θα τελείωνε», υπενθυμίζει το περιοδικό.
Το Spiegel καταλήγει ότι «το FDP θα είχε σύμμαχο εντός του συνασπισμού το Χριστιανοκοινωνικό CSU, στο θέμα της μείωσης της φορολογίας των επιχειρήσεων, στην οποία αντιτίθετο ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ενώ τώρα τα δύο αυτά κόμματα θα μπορούσαν να συμπήξουν μέτωπο κατά της κ. Μέρκελ και των Πρασίνων στο θέμα αυτό. Κατά την προεκλογική περίοδο εν τούτοις το FDP δεν άφησε μεγάλα περιθώρια σε ότι αφορά στην ευρωπαϊκή δημοσιονομική πολιτική. Οι Φιλελεύθεροι απορρίπτουν απολύτως λ.χ. την ανακατανομή των δημοσίων πόρων μέσω ενός ευρωπαϊκού προϋπολογισμού και μια σειρά από άλλες προτάσεις του Γάλλου προέδρου Μακρόν». Επομένως «εάν 38χρονος Κρίστιαν Λίντντερ γινόταν υπουργός Οικονομικών θα ερχόταν αντιμέτωπος με μια άλλη πρόκληση, αφού το Φιλελεύθερο κόμμα τάσσεται υπέρ της αλλαγής κατεύθυνσης στην Ευρώπη», όχι όμως όπως την εννοεί ο κ. Μακρόν.
Εσωκομματικές πιέσεις στον Λίντνερ
Αν αναλάβει τελικά ο 38χρονος Λίντνερ για πρώτη φορά στη ζωή του υπουργείο, και μάλιστα το Οικονομικών, τότε θα αντιμετωπίσει και εσωκομματικές προκλήσεις. Ένας από τους λόγους που οι Φιλελεύθεροι βρέθηκαν εκτός Μπούντεσταγκ πριν από τέσσερα χρόνια, ήταν ότι υπέστη πλήγμα η αξιοπιστία τους αναφορικά με την πολιτική αντιμετώπισης της ευρωκρίσης. Γι’ αυτό και η ηγεσία τους σκλήρυνε το τελευταίο διάστημα τη στάση της στο συγκεκριμένο ζήτημα, λαμβάνοντας υπόψιν και την επιστροφή στη βουλή σκληροπυρηνικών, όπως ο Φρανκ Σέφλερ- γνωστός μεταξύ άλλων για τη σκληρή στάση του έναντι της Ελλάδας. Στο εκλογικό του πρόγραμμα το FDP έθεσε ως στόχο τη συνεχή μείωση της δανειακής ικανότητας του ESM μέχρι τη μακροπρόθεσμη εξάλειψή της. Αυτό, όμως, δεν θα αρέσει ούτε στη Μέρκελ, ούτε στους Πράσινους, ενώ ενστάσεις διατυπώνουν και κάποια ηγετικά στελέχη των Φιλελευθέρων.
Επίσης επιδιώκει μια μετάβαση «από την πολιτική των μηδενικών επιτοκίων, τη στασιμότητα στις επενδύσεις και την κοινοτικοποίηση των χρεών στην Ευρώπη στην ανάληψη των ιδίων ευθυνών, στα συμπαγή δημοσιονομικά και στην ανάπτυξη». Ενώ απορρίπτει κατηγορηματικά έναν κοινό προϋπολογισμό της Ευρωζώνης, όπως πρότεινε ο Γάλλος πρόεδρος Μακρόν, και μια ενοποίηση των συστημάτων εγγύησης των καταθέσεων των τραπεζών.
Τώρα τι θα καταφέρει απ’ όλα αυτά ο Λίντνερ αν αναλάβει όντως το υπουργείο Οικονομικών είναι άλλο ζήτημα...
Πληροφορίες: ΑΠΕ-ΜΠΕ