Σε ηλικία 38 ετών, αυτή η άγνωστη οικονομολόγος ως πριν από έναν χρόνο, επελέγη για να οδηγήσει στη γερμανική Βουλή το λαϊκίστικο και ακραίο κόμμα AfD.
Η 38χρονη κατάλαβε γρήγορα τους κώδικες του μιντιακού παιχνιδιού: εγκατέλειψε ένα τηλεοπτικό πλατό της ZDF, για να διαμαρτυρηθεί για την μεμψιμοιρία των δημοσιογράφων. Η ένταση της στιγμής της έδωσε πολλά πρωτοσέλιδα και της έφερε ψήφους. Είναι σκληρή, ριζοσπαστική και δεν εγκαταλείπει ποτέ. Μπαίνει στη γερμανική Bουλή για να μεταφέρει τη φωνή των «αντί»: αντι-Μέρκελ, αντι-μουσουλμάνοι, αντι-Eυρωπαίοι.
Η Alice Weider έχει εργαστεί στην Goldman Sachs, την Allianz Global Investors, την Bank of China αλλά και στη γερμανική ιντερνετική εταιρεία Rocket Internet. Έχει ζήσει έξι χρόνια στην Κίνα και μιλάει άπταιστα αγγλικά και κινέζικα.
Η εικόνα της θα παρέπεμπε περισσότερο σε μια αντισυμβατική νέα Γερμανίδα με οικολογικές ανησυχίες. Η πολιτική της καριέρα απογειώθηκε από τη στιγμή που ανέλαβε την ηγεσία του AfD, χάρη στην αντιευρωπαϊκή, ακροδεξιά, ρατσιστική του ρητορική.
Πολλά στελέχη μάλιστα εκδήλωσαν ένα υπόστρωμα ομοφοβικού λόγου όταν συζητιόταν η νομιμοποίηση των γάμων ομοφυλοφίλων στη Γερμανία, παρόλο που η ίδια η Weidel είναι ανοιχτά δηλωμένη ομοφυλόφιλη και μάλιστα ζει κοντά στα ελβετικά σύνορα με την Ελβετίδα σύντροφό της, η οποία κατάγεται από τη Σρι Λάνκα και εργάζεται ως παραγωγός του κινηματογράφου και της τηλεόρασης και με την οποία μεγαλώνουν δύο γιους.
Η Weidel ανέλαβε την ηγεσία του AfD τον περασμένο Μάιο, από κοινού με τον 76χρονο Alexander Gauland, όταν το κόμμα «έστριψε» ακόμα περισσότερο προς τα δεξιά και απέρριψε τη μετριοπαθή γραμμή που υποστήριζε η προηγούμενη ηγεσία με τη Frauke Petry, η οποία αποχώρησε.
Κεντρική πολιτική γραμμή της Weidel είναι η οικονομία και κυρίως η έξοδος της Γερμανίας από το ευρώ, την οποία υποστηρίζει θερμά.
Είναι η πρώτη φορά μετά το 1949 που μπαίνει στη γερμανική Βουλή ένα ακροδεξιό κόμμα όπως το AfD και μάλιστα στην τρίτη θέση. Στο εξής η Weidel θα ηγείται της αντιπολίτευσης επηρεάζοντας τις θέσεις του γερμανικού πολιτικού συστήματος και της κυβέρνησης απέναντι στις αλλαγές της Ευρωζώνης αλλά και απέναντι στα ελληνικά ζητήματα.