Ο πρώην υπουργός Στέφανος Μάνος βρέθηκε σε φαρμακείο του ΕΟΠΥΥ και βίωσε την ταλαιπωρία που περιμένει έναν ασφαλισμένο προκειμένου να πάρει ένα φάρμακο υψηλού κόστους.
Ο κ.Μάνος χρειάστηκε να περιμένει τρεις ώρες προκειμένου να εξυπηρετηθεί και στη συνέχεια περιέγραψε με κάθε λεπτομέρεια την εμπειρία του στο facebook. Μάλιστα σχολιάζοντας το τι πρέπει να περάσει ένας ασφαλισμένος για να προμηθευτεί το φάρμακό του έγραψε «είναι ένα μικρό δείγμα της λειτουργίας του κοινωνικού κράτους για το οποίο υπερηφανεύονται αριστεροί και ανόητοι δεξιοί». Παράλληλα επέρριψε ευθύνες στη διοίκηση του ΕΟΠΥΥ.
Η ανάρτησή του στο Facebook για τη δυσκολία και την ψυχολογική κούραση που υφίστανται οι ασφαλισμένοι
«Σήμερα το πρωί πήγα, 12 μεσημέρι, στο φαρμακείο του ΕΟΠΥΥ (Αγ. Κωνσταντίνου 16 στην Αθήνα) να εκτελέσω μια συνταγή για ένα φάρμακο υψηλού κόστους. Το συγκεκριμένο φάρμακο, όπως διαπίστωσα από την ιστοσελίδα του ΕΟΠΠΥ διατίθεται μόνο σε αυτό το φαρμακείο.
Στο φαρμακείο υπήρχε συσκευή που εξέδιδε χαρτάκια με αύξοντα αριθμό. Ο δικός μου ήταν 093. Εκείνη τη στιγμή σε μια οθόνη πάνω από τα γκισέ ο αριθμός ήταν 46. Όπως μου εξήγησε κάποιος που φαινόταν να γνωρίζει περισσότερα από εμένα, το 46 θα τελείωνε στο 200 και τότε θα ξανάρχιζε το μέτρημα από το 0. Οπότε όπως εκτίμησε θα έπρεπε να περιμένω 2 έως 3 ώρες.
Καθίσματα στο φαρμακείο υπήρχαν για 20 άτομα περίπου. Περίμεναν όμως 200 και. Οι δύο-τρεις υπάλληλοι δούλευαν ασταμάτητα (χαρτούρα αδικαιολόγητη και άχρηστη) και αντιμετώπιζαν τον κόσμο με προθυμία. Εντυπωσιακό ήταν ότι και ο κόσμος ήταν ήρεμος και δεχόταν αδιαμαρτύρητα την ταλαιπωρία και το χάσιμο χρόνου. Παθητικά (στη σημερινή Ελλάδα φαίνεται ότι ο χρόνος περισσεύει).
Ρώτησα την κυρία του ΕΟΠΥΥ που στις 3 το απόγευμα μου έδωσε το φάρμακό μου, "κάθε μέρα έχετε τόσο κόσμο;". "Ναι, και περισσότερο!" ήταν η απάντησή της.
Η ιστορία που περιγράφω είναι ένα μικρό δείγμα της λειτουργίας του κοινωνικού κράτους για το οποίο υπερηφανεύονται αριστεροί και ανόητοι δεξιοί. Θα ήταν εύκολο να διορθωθεί η κατάσταση αν η διοίκηση του ΕΟΠΥΥ ήταν στοιχειωδώς ικανή και κυρίως αν νοιαζόταν για τους ανθρώπους (ναι τους ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ) που έρχονται σε επαφή με τις υπηρεσίες του».