Ρεπορτάζ αγανάκτησης και ανησυχίας από την Ευρώπη, μεταφέρουν οι βρετανικές εφημερίδες, οι οποίες αναφέρουν πως οι Έλληνες πολιτικοί έχασαν μία ακόμα διορία για να συμφωνήσουν στα νέα μέτρα, ενώ το BBC χαρακτηρίζει την Αθήνα «πόλη των ψευδών προθεσμιών».
Παρόλα αυτά, ταυτόχρονα σημειώνεται ότι τα μηνύματα που φτάνουν από την Αθήνα έχουν γίνει πιο θετικά ως προς την επίτευξη συμφωνίας, έστω και καθυστερημένα.
«Για πρώτη φορά οι Ευρωπαίοι εταίροι είναι διατεθειμένοι να ρισκάρουν μία ελληνική πτώχευση και έξοδο από την ευρωζώνη» επισημαίνει η Telegraph η οποία μεταξύ άλλων σχολιάζει πως ο κ. Παπαδήμος πρέπει να μεταφέρει εντός της ημέρας το «ναι» των πολιτικών ηγετών, ειδάλλως κινδυνεύει να απολέσει και τη δική του αξιοπιστία.
Η αλλαγή στάσης οφείλεται κατά τη βρετανική εφημερίδα στο γεγονός ότι η σταθερή επί τριετία ροή φθηνού χρήματος από την ΕΚΤ έχει απομακρύνει τον κίνδυνο τραπεζικής κρίσης και έχει αποδειχθεί ένα ισχυρό τονωτικό εμπιστοσύνης, ενώ παράλληλα έχει μειωθεί και η απόδοση των ιταλικών και ισπανικών ομολόγων.
Σημειώνεται δε ότι η έκθεση ξένων τραπεζών στο ελληνικό χρέος έχει μειωθεί κατά 60% στα 80 δισεκατομμύρια ευρώ από το 2009 και μετά, γεγονός που καθιστά την απορρόφηση του σοκ δυνατή «χωρίς σημαντικές επιπτώσεις».
Πολλά μέσα ενημέρωσης επικαλούνται δημοσίευμα της Γουόλ Στριτ Τζέρναλ σύμφωνα με το οποίο η ΕΚΤ έχει αποδεχθεί πως χρειάζεται και η δική της συμμετοχή στο κούρεμα του ελληνικού χρέους. Η Κεντρική Τράπεζα φέρεται έτοιμη να δεχθεί ανταλλαγή των ελληνικών ομολόγων της με ομόλογα του EFSF σε μια διαδικασία που εκτιμάται ότι θα μπορούσε να ελαφρύνει το ελληνικό χρέος κατά 11 δισεκατομμύρια ευρώ, λόγω της μειωμένης αξίας των ομολόγων τη στιγμή της αγοράς τους από την ΕΚΤ.
Το BBC τονίζει ότι αν και οι περισσότεροι Έλληνες αποδέχονται έστω με δισταγμό ότι η δύσκολη θέση της χώρας θα γίνει πιο δύσκολη με μια χρεοκοπία, ο φόβος είναι ότι η δεκαετία λιτότητας που τους επιφυλάσσεται θα σπάσει τον κοινωνικό ιστό.
Τέλος, ο Independent σχολιάζει ότι έχει δοθεί μεγάλη έμφαση στη λιτότητα και όχι την ανάπτυξη στην Ευρώπη και τονίζει πως «οι φωνές που συνιστούν κεϊνσιανό μοντέλο προσέγγιση της κρίσης απορρίπτονται από τη Γερμανία».