H έκτη ταινία από το δημοφιλές saga του «Alien» κάνει αυτη την εβδομάδα πρεμιέρα στους κινματογράφους.
Μια ελληνική κομεντί για το τέλος του έρωτα, αλλά και μια προσεγμένη βιογραφία των χρόνων εξορίας του Στέφαν Τσβάιχ, είναι μερικές από τις επιλογές αυτής της εβδομάδας.
Στέφαν Τσβάιχ: Αποχαιρετισμός στην Ευρώπη, (Stefan Zweig, farewell to Europe/ Vor der Morgenroete)
Σκηνοθεσία: Μαρία Σράντερ
Παίζουν: Γιόσεφ Χάντερ, Μπάρμπαρα Σουκόβα, Αένννε Σβάρτς
Τα χρόνια της εξορίας, μεταξύ Μπουένος Άιρες, Νέας Υόρκης και Βραζιλίας, ενός από τους σημαντικότερους γερμανόφωνους συγγραφείς του 20ου αιώνα, του Στέφαν Τσβάιχ και η αναμέτρησή του με τον ναζισμό.
Η Γερμανίδα ηθοποιός και σκηνοθέτης Μαρία Σράντερ καταγράφει σε πέντε κεφάλαια τα τελευταία χρόνια του μεγάλου συγγραφέα Στέφαν Τσβάιχ, με στοχαστική διάθεση απέναντι σε μια Ευρώπη που καταρρέει, ξεφεύγοντας από τα στενά πλαίσια μιας βιογραφίας.
Η ταινία ξεκινάει από το 1936, όταν ο Γερμανός συγγραφέας βρίσκεται επίσημος προσκεκλημένος σε ένα συνέδριο συγγραφέων στην Βραζιλία, ενώ ο Χίτλερ ήδη έχει κερδίσει έδαφος. Ο Τσβάιχ είναι εξόριστος, όμως αρνείται να υπογράψει μια καταγγελτική
επιστολή εναντίον της χώρας του παρά τις πιέσεις που δέχεται και ως ειρηνιστής μιλάει για μια Ευρώπη ενωμένη, χωρίς σύνορα, μέσα από μια καθαρά δημοκρατική και ουμανιστική προοπτική.
Στη συνέχεια παρακολουθούμε την περιπλάνησή του στην Αμερική και τη Βραζιλία, την ώρα που μαίνεται ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος, αλλά και τις προσωπικές του σχέσεις με την σύντροφό του, την πρώην γυναίκα του και τους υπόλοιπους συγγραφείς, ενώ προσπαθεί να αντέξει την ηθική κυρίως κατάπτωση της πατρίδας του και να ξεφύγει από το φάντασμα του ναζισμού.
Τελικά θα αυτοκτονήσει τo 1942 , πριν προλάβει να δει το τέλος της ιστορίας, υπογράφοντας μια συγκλονιστική επιστολή και η Σράντερ με ένα αριστουργηματικό μονοπλάνο επιφυλάσσει στον θεατή που ξέρει να περιμένει ένα εξίσου μεστό ένα φινάλε.
Η δημιουργός επιλέγει να μη δείξει καθόλου τον κεντρικό της ήρωα να κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα: να γράφει δηλαδή.
Αντιθέτως, επικεντρώνεται στην αλληλεπίδρασή του με τους άλλους συγγραφείς και το περιβάλλον του, φωτίζοντας έτσι τον χαρακτήρα του.
Σε εκείνα τα χρόνια της εξορίας ο Τσβάιχ μπορεί να θαυμάσει ένα λουλούδι, να χαρεί με έναν σκύλο που του κάνουν δώρο, να δεχτεί την αγάπη των γύρω του, όμως η σκέψη και το πνεύμα του είναι πάντα στη χώρα του. Κι αυτή η αγωνία καταγράφεται με τραγικό τρόπο σε κάθε βλέμμα του Γιόσεφ Χάντερ, που υποδύεται τον μεγάλο λογοτέχνη σε μια ανεπανάληπτη ερμηνεία.
Η Σράντερ με κινηματογραφική δεξιότητα επιμένει να εξυμνεί την ομορφιά της ζωής με μελαγχολική διάθεση, μεταφέροντας
υπαινικτικά το πολεμικό κλίμα της εποχής, υποστηρίζοντας τις βασικές θέσεις του Τσβάιχ, που αποζητούσε την ειρήνη και την αλληλεγγύη μέσα σε ένα κόσμο που επέλεξε τον εφιάλτη. Χωρίς ίχνος διδακτισμού, δεν στέκεται τόσο σε γεγονότα αλλά σε μικρές στιγμές της καθημερινότητας του συγγραφέα, και αφήνει την ίδια του την προσωπικότητα να μας οδηγήσει στην ιδεολογία που υποστήριξε.
Alien: Covenant
Σκηνοθεσία: Ρίντλεϊ Σκοτ
Παίζουν: Κάθριν Γουότερστον, Μάικλ Φασμπέντερ, Νούμι Ραπάς, Ντάνι ΜακΜπράιν
Με προορισμό έναν απομακρυσμένο πλανήτη σε ένα μακρινό σημείο του γαλαξία, το πλήρωμα του αποικιακού πλοίου Covenant νομίζει ότι ανακαλύπτει έναν αχαρτογράφητο παράδεισο, αλλά στην πραγματικότητα πρόκειται για έναν σκοτεινό, επικίνδυνο κόσμο.
Ο μόνος κάτοικος του οποίου είναι ο «συνθετικός» Ντέιβιντ, επιζών της καταδικασμένης αποστολής Προμηθέας.
Ο Ρίντλεϊ Σκοτ υπογράφει το δεύτερο μέρος της prequel τριλογίας, που ξεκίνησε με τον «Προμηθέα», στο σύμπαν που δημιούργησε ο ίδιος το 1979 με το θρυλικό πλέον «Alien».
Χρησιμοποιώντας όλα τα γνωστά στοιχεία που έχουμε δει και στις προηγούμενες ταινίες, ο Σκοτ φτιάχνει ένα κινηματογραφικό υβρίδιο, που τηρεί τους «κανόνες», αποζημιώνοντας σίγουρα τους φαν , χωρίς όμως να εκπλήσσει.
Αυτή τη φορά η ιστορία ξεκινάει όταν τα μέλη ενός αποικιακού πληρώματος του σκάφους Covenant ανακαλύπτουν ένα μέρος, όπου παρά την τροπική βλάστηση δε φαίνεται να υπάρχει ανθρώπινη ζωή.
Ο Σκοτ χρησιμοποιεί την γνωστή μέθοδο του ξενιστή για τη γέννηση των «Alien», δηλαδή το ανθρώπινο σώμα γίνεται το εργοστάσιο παραγωγής τους.
Ταυτόχρονα οι πρωταγωνιστές του ανάμεσά τους κι ο συνθετικός Γουόλτερ- έχουν να αντιμετωπίσουν τον σατανικό Ντέιβιντ, ένα ανθρωποειδές, που επέζησε από την αποστολή «Προμηθέας».
Η σύγκρουση του καλού και του κακού σε ένα σκοτεινό περιβάλλον, πολλά τέρατα, καλά χορογραφημένες σκηνές μάχης και εντυπωσιακά εφέ είναι η συνταγή του Σκοτ , που δεν αναλώνεται σε φλυαρίες και μπαίνει κατευθείαν στο ψητό, χωρίς όμως πρωτοτυπίες, πέρα από το ομοφυλόφιλο ζευγάρι που προστίθεται στα μέλη της αποστολής.
Ο Μάικλ Φασμπέντερ σε διπλό ρόλο, προσδίδει φιλοσοφικές διαστάσεις στο σενάριο, έχοντας στο πλευρό την συμπαθητική Κάθριν Γουότερστον , ενώ οι υπόλοιποι ηθοποιοί ανταποκρίνονται επαρκώς στους ρόλους τους.
Ο Σκοτ φτιάχνει την ατμόσφαιρα που οι πιστοί του «Αlien» περιμένουν, χρησιμοποιεί οικείες κινηματογραφικές αναφορές και αποδεικνύει ότι αυτή την ιστορία την ξέρει καλά, αλλά μάλλον στερείται νέων ιδεών.
Ένα Προφίλ για Δύο, (Un Profil Pour Deux)
Σκηνοθεσία: Στεφάν Ρομπελίν
Παίζουν: Πιερ Ρισάρ, Γιανίς Λεσπέρ, Φανί Βαλέτ
O Πιερ είναι ένας 75χρονος χήρος που ζει μοναχικά από τότε που έχασε τη γυναίκα του.
Η κόρη του του χαρίζει έναν υπολογιστή, ελπίζοντας να του εξιτάρει την περιέργεια και να τον βοηθήσει να γνωρίσει καινούργιους ανθρώπους.
Με την βοήθεια του Άλεξ, ενός νεαρού καθηγητή πληροφορικής, ο Πιέρ αρχίζει το «σερφάρισμα». Σύντομα ανακαλύπτει ένα site γνωριμιών και μπλέκεται σε μια απίστευτη περιπέτεια.
Μια τρυφερή κομεντί παρεξηγήσεων, που αποκαλύπτει το χάσμα των γενεών με ευαισθησία, τονίζοντας ότι όλοι έχουμε δικαίωμα στον έρωτα και τη ζωή.
Ένας συνταξιούχος χήρος ο Πιερ μυείται στα μυστικά των υπολογιστών.
Ο καθηγητής του ο νεαρός Άλεξ, που είναι και σύντροφος της αγαπημένη του εγγονής αν και ο Πιερ αγνοεί αυτή τη μικρή λεπτομέρεια- του μαθαίνει να σερφάρει στο διαδίκτυο.
Εκεί θα ανακαλύψει ένα site γνωριμιών και θα έρθει σε επαφή με μια νεαρή κοπέλα. Ως σύγχρονος Συρανό του διαδικτύου τής συστήνεται με πλαστή ταυτότητα, μέχρι που έρχεται η στιγμή της συνάντησης. Τότε θα ζητήσει τη βοήθειά του Άλεξ: του προτείνει να πάει στη θέση του στο ραντεβού, λέγοντας ότι αυτό του δίνει χαρά. Πραγματικά ο Άλεξ θα γνωρίσει την μυστηριώδη άγνωστη και ανάμεσά τους θα αναπτυχθεί ένα ειδύλλιο. Όταν εκείνη αποφασίζει να τον επισκεφτεί, τα πράγματα περιπλέκονται και οι δυο τους θα πρέπει να έρθουν αντιμέτωποι με τις συνέπειες των πράξεών τους.
Ο Στέφαν Ρομπελίν, έχοντας ως πρωταγωνιστή τον πάλαι ποτέ γόη του γαλλικού σινεμά Πιερ Ρισάρ, φέρνει δυο γενιές σε επαφή, αφήνοντας τη μέση ηλικία, δηλαδή αυτή στην οποία ανήκει η κόρη του Πιερ, σε ρόλο παρατηρητή, συμβιβασμένη με τη την ρουτίνα της καθημερινότητάς της.
Αντίθετα ο Πιερ και ο Άλεξ διεκδικούν, ο καθένας με τον δικό του τρόπο και τα δικά του βιώματα, να ζήσουν και να ερωτευτούν.
Με λεπτό χιούμορ και γαλλική φινέτσα, το «Προφίλ για δυο» είναι μια διασκεδαστική κομεντί της σύγχρονης εποχής με έναν vintage ρομαντισμό που θα σας διασκεδάσει.
Σ' Αγαπώ Ισπανικά, (Kiki, El Amor Se Hace)
Σκηνοθεσία: Πάκο Λεόν
Παίζουν: Ναταλία Ντε Μολίνα, Άλεξ Γκαρσία, Πάκο Λεόν, Μπελέν Κουέστα, Καντέλα Πένια, Τζάκομπο Σάντσεζ
Πέντε ιστορίες αγάπης και σεξ εκτυλίσσονται κατά την διάρκεια ενός καυτού καλοκαιριού στην Μαδρίτη, σε μια κωμωδία που εξερευνά χωρίς αναστολές την ερωτική επιθυμία.
Ο Πάκο Λεόν με αλμοδοβαρικές επιρροές, εξερευνά περιπτώσεις σεξουαλικής ιδιαιτερότητας σε μια σπονδυλωτή ταινία, που αντιμετωπίζει τη διαφορετικότητα απενοχοποιημένα.
Ο Πάκο και η Άνα είναι ένα παντρεμένο ζευγάρι που έχει χάσει εδώ και καιρό το πάθος στη σχέση του, με αποτέλεσμα να μένουν και οι δύο ανικανοποίητοι, μέχρι που εκείνη ανακαλύπτει ότι έλκεται από την λεσβία φίλη τους και έτσι καταλήγουν σε ένα ερωτικό τρίγωνο, που τους ξαναδίνει ζωή.
Ο Χοσέ Λουίς προσπαθεί να ξυπνήσει τη ερωτική επιθυμία στη γυναίκα του Παλόμα , που ύστερα από ένα ατύχημα βρίσκεται καθηλωμένη σε αναπηρική καρέκλα.
Αποκοιμίζοντάς την τα βράδια συνευρίσκεται μαζί της σεξουαλικά.
H Μα Καντελάρια και ο Αντόνιο προσπαθούν να κάνουν παιδί, όμως η ερωτική τους ζωή έχει πάρει την κάτω βόλτα. Όταν εκείνη σε μια κηδεία ανακαλύπτει πως την
ερεθίζει να βλέπει τον σύζυγό της να κλαίει, κάνει ό,τι μπορεί για να τον πονέσει.
Ο Άλεξ προσπαθεί να ικανοποιήσει τις φαντασιώσεις της Ναταλίας, που βασανίζεται από μια οικογενειακή κατάρα και ερεθίζεται από τις επιθέσεις αγνώστων ανδρών. Όταν τελικά του εξομολογηθεί το μυστικό της, ο Άλεξ θα της κάνει την πρόταση γάμου που τόσο καιρό περίμενε.
Τέλος η Σάντρα, μια μοναχική βαρήκοη γυναίκα, αναζητά απελπισμένα τον έρωτα κι έχει σεξουαλική εμμονή με τα μεταξωτά υφάσματα.
Ο Λεόν περιγράφει χωρίς να κριτικάρει τις ιδιαιτερότητες των ηρώων του, θεωρώντας τις κομμάτι της φύσης και προσπαθεί να ρίξει φως στο πώς οι άνθρωποι αντιλαμβάνονται και αποδέχονται το διαφορετικό. Με σύνθημά του την αγάπη, αλλά χωρίς την τρέλα του συμπατριώτη του Αλμοδόβαρ, περνάει σε έναν σκοτεινό κόσμο, ζωγραφίζοντάς τον με παλ χρώματα, ενώ αντιμετωπίζει ακραίες καταστάσεις με ευαισθησία και ελεύθερο πνεύμα.
Όμως αν και οι ιστορίες του έχουν έναν κοινό παρονομαστή, περνάει από τη μια στην άλλη βιαστικά, ενώ η επαναληπτικότητα των μοτίβων και των σεξουαλικών ιδιαιτεροτήτων, που απλώς αλλάζουν όνομα, δεν πυροδοτεί το ενδιαφέρον.
Διαθέτει όμως ένα καλό φινάλε, όπου όλα τα πρόσωπα του θα συναντηθούν σε μια πολύχρωμη φιέστα αποδεχόμενα τις διαφορές τους.
Ίσως θα έπρεπε από την αρχή να κινηθεί σε αυτή την ατμόσφαιρα, που φαίνεται πως του ταιριάζει περισσότερο ιδιοσυγκρασιακά, και να αποφύγει τις εξτραβαγκάντζες που μπορεί ο Πέδρο να κατέχει, αλλά δεν είναι και πανάκεια.
Άφτερλωβ
Σενάριο-Σκηνοθεσία: Στέργιος Πάσχος
Παίζουν: Χάρης Φραγκούλης, Ηρώ Μπέζου
Το μεγάλου μήκους κινηματογραφικό ντεμπούτο του Στέργιου Πάσχου, μετά την επιτυχημένη πορεία του σε διεθνή και εγχώρια φεστιβάλ, με αφετηρία το βραβείο καλύτερης ταινίας από την Επιτροπή Νέων του Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Λοκάρνο, έρχεται στις ελληνικές αίθουσες, για να προσφέρει αγάπη, γέλιο και… εξηγήσεις στους θεατές.
Είναι καλοκαίρι, η Αθήνα βράζει, αλλά ο τριαντάχρονος Νίκος δροσίζεται στα βόρεια προάστια, πίνοντας κοκτέιλ δίπλα στην πισίνα.
Η πισίνα δεν είναι δική του, αλλά του Σταύρου, που έχει ζητήσει από τον Νίκο να προσέχει το σπίτι και την Λέιλα -τον σκύλο του.
Η ευκαιρία μοιάζει μοναδική στον άφραγκο μουσικό, που αποφασίζει να καλέσει εκεί την πρώην κοπέλα του, Σοφία, για ολιγοήμερες διακοπές στην πόλη.
Όταν εκείνη καταφτάνει, οι διακοπές στον παράδεισο εκτροχιάζονται.
Ο Νίκος κλειδώνει την πρώην καλή του στο στούντιο του σπιτιού, αποφασισμένος να μην την αφήσει να φύγει, αν δεν μάθει τους λόγους για τους οποίους χώρισαν. Γιατί; Επειδή ακόμα δεν έχει καταλάβει. Κι αν δεν καταλάβει πώς θα την ξεπεράσει;
Δύο χρόνια μετά τη μικρού μήκους ταινία «Ο Έλβις Είναι Νεκρός» και βάζοντας στο κέντρο της ιστορίας του τους χαρακτήρες που γνωρίσαμε εκεί, ο Στέργιος Πάσχος υπογράφει μια διαφορετική ερωτική ιστορία, ιδωμένη από το τέλος προς την αρχή.
Το «Άφτερλωβ», μια μετα-ερωτική κομεντί με πρωταγωνιστές δυο ανθρώπους που αρνούνται να μεγαλώσουν, παρακολουθεί στην ουσία την προσπάθεια ενός ζευγαριού να επικοινωνήσει. Αποκλεισμένοι, έγκλειστοι και ανήμποροι να εξηγήσουν αυτό που τους συμβαίνει, οι δυο ήρωες ξεκινούν με αμηχανία και γενναιότητα, ένα ταξίδι εξερεύνησης όλων εκείνων που τους ενώνουν αλλά και τους χωρίζουν.
Κι ενώ η διαδρομή τους μοιάζει αρχικά σαν μια αθώα βόλτα
στην εξοχή, σύντομα θα αισθανθούν χαμένοι σε ένα αφιλόξενο και εχθρικό περιβάλλον.
Ο τοίχος, (The wall)
Σκηνοθεσία: Νταγκ Λάιμαν
Παίζουν: Άαρον Τέιλορ Τζόνσον, Τζον Σένα, Σπένσερ Τόμας’ Τρέιλερ:
Αμερικανοί στρατιώτες παγιδεύονται πίσω από έναν τοίχο που καταρρέει, προσπαθώντας να κρυφτούν από το στόχαστρο ενός ελεύθερου σκοπευτή. Η δύναμη και το πνεύμα τους δοκιμάζονται όσο παλεύουν να παραμείνουν ζωντανοί και να εντοπίσουν την απειλή.
Ο Νταγκ Λάιμαν («The edge of Tomorrow» και «Bourne Identity»), υπογράφει ένα ψυχολογικό θρίλερ, μια ενδιαφέρουσα εξερεύνηση του τρόπου που λειτουργεί πραγματικά ο πόλεμος, όπου άγνωστοι σκοτώνουν αγνώστους, απλώς γιατί πρέπει να επιβιώσουν
Οι μύθοι των Ιρακινών επηρέασαν βαθιά τα αμερικανικά στρατεύματα. Ο πιο διάσημος ήταν
ο «Τζούμπα» των Σουνιτών ανταρτών, του οποίου τα κατορθώματα κυκλοφόρησαν σε αναρίθμητα βίντεο από το 2005 έως το 2007. Κάποιοι μάλιστα κρατούσαν σκορ, απέδιδαν εκατοντάδες δολοφονίες στον σκοπευτή. Ο Λάιμαν , εκμεταλλευμένος αυτές τις ιστορίες, αφηγείται μέσα από διαφορετική οπτική την ανθρώπινη διάσταση του πολέμου.
Τα γυρίσματα διήρκεσαν 14 μέρες στο Λάνκαστερ, στην έρημο του Λος Άντζελες, αφού σύμφωνα με τον στρατιωτικό σύμβουλο της παραγωγής Νίκολας Ίρβινγκ, αυτή η τοποθεσία μοιάζει απίστευτα στο Ιρακ.