Νέες ταινίες: Ο Τζουντ Λο εναντίον Βασιλιά Αρθούρου -Σαν σαιξπηρικό βίντεο κλιπ [κριτική & τρέιλερ]

Μια ιστορία φαντασμάτων με φιλοσοφικές προεκτάσεις, ένα στιλάτο δράμα εποχής και ο εκμοντερνισμένος θρύλος του βασιλιά Αρθούρου είναι μερικές από τις επιλογές της εβδομάδας.

Στις πρεμιέρες και η επαναπροβολή της συγκλονιστικής « Πράξης του φόνου» του Τζόσουα Οπενχάιμερ.

Η βοηθός, (Personal shopper)
Σενάριο- Σκηνοθεσία: Ολιβιέ Ασαγιάς
Παίζουν: Κρίστεν Στιούαρτ, Λαρς Εϊντινγκερ, Άντερς Ντάνιελσεν Λίε

Η Μορίν, μια νεαρή Αμερικανίδα, ζει στο Παρίσι και εργάζεται ως προσωπική βοηθός αγορών μιας διασημότητας.
Ίσως διαθέτει την ψυχική ικανότητα να επικοινωνεί με πνεύματα, όπως ο δίδυμος αδερφός της, Λούις, τον οποίο έχασε πρόσφατα. Σύντομα, η Μορίν θα αρχίσει να λαμβάνει διάφορα μυστηριώδη μηνύματα, από άγνωστη πηγή.
Ο Ολιβιέ Ασαγιάς ενώνει ξανά τις δυνάμεις του με την Κρίστεν Στιούαρτ, μετά τα «Σύννεφα του Σιλς Μαρία», σε μια ιστορία φαντασμάτων, με βασικό άξονα την απώλεια, αποσπώντας το βραβείο σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ Καννών.
Η Μορίν είναι μια μοναχική γυναίκα που έχει χάσει τον δίδυμο αδερφό της, τον Λούις, από ανακοπή καρδιάς.
Πιστεύει ότι έχει την ικανότητα να επικοινωνεί με τους νεκρούς και περιμένει από εκείνον ένα σήμα ότι υπάρχει η « άλλη πλευρά».
Παράλληλα εργάζεται ως βοηθός μιας μεγάλης σταρ, της Κίρα: η δουλειά της,- μια δουλειά που σιχαίνεται- είναι να συγκεντρώνει ρούχα , παπούτσια κι αξεσουάρ από γνωστούς οίκους για την εργοδότριά της. Η ίδια βέβαια πάντα κυκλοφορεί ατημέλητη.
Κάποια στιγμή αρχίζει να λαμβάνει μηνύματα από έναν άγνωστο αριθμό, που την οδηγούν στα όριά της. Αναπτύσσει μια περίεργη σχέση με τον μυστηριώδη αποστολέα- ουσιαστικά εξαρτάται από την ιδιαίτερη επικοινωνία μαζί του, θεωρώντας ότι μπορεί αυτό να είναι το σήμα που περιμένει από τον άλλο κόσμο.
Με στοχαστική διάθεση , ο Ασαγιάς διεισδύει σε έναν αθέατο και πνευματικό κόσμο, χωρίς να τον κατονομάζει, αντιπαραβάλλοντάς τον με τον υλικό.
Οι σκηνές που η Μορίν δοκιμάζει τα πανάκριβα φορέματα της Κίρα, δηλώνοντας ότι αισθάνεται ξένη μέσα σε αυτά, είναι ένα από τα ισχυρά σύμβολα μιας ταινίας μυστηρίου, που αποκτάει απρόσμενες διαστάσεις.
Η ευφυΐα του Ασαγιάς είναι ότι συνεχώς διατηρεί μια αινιγματική ατμόσφαιρα, και δεν αποσαφηνίζει αν τα μηνύματα που δέχεται η Μορίν είναι όντως αληθινά, ή δημιουργήματα της δικής της ανάγκης για επικοινωνία.
Στις στιγμές όμως που επιλέγει να μας πείσει για την ύπαρξη φαντασμάτων - ευτυχώς είναι λίγες- χάνει το παιχνίδι και οριακά γλιτώνει την παρωδία.
Αφήνοντας πάντως στο μεγαλύτερο μέρος την Κρίστεν Στιούαρτ, που δίνει την καλύτερη ερμηνεία της καριέρας της, να κινείται μόνη της και να συνδιαλέγεται ελάχιστα με τους γύρω της, αποτυπώνει ένα ταξίδι αναζήτησης, με στοιχεία θρίλερ, διερωτώμενος κι ο ίδιος αν τελικά υπάρχει κάτι μετά από αυτή τη ζωή, ή αν εμείς θέλουμε να πιστεύουμε ότι υπάρχει για να αντέξουμε το αναπόφευκτο τέλος.

Μικροί Κύριοι, (Little Men)
Σκηνοθεσία: Άιρα Σακς
Παίζουν: Γκρεγκ Κινίαρ, Αλφρέντ Μολίνα και Παουλίνα Γκαρσία

O Τζέικ είναι ένα ευαίσθητο γυμνασιόπαιδο που ονειρεύεται να γίνει καλλιτέχνης. Στην κηδεία του παππού του γνωρίζει τον Τόνι και σύντομα γίνονται αχώριστοι. Αλλά η φιλία του διδύμου θα απειληθεί, όταν οι γονείς του Τζέικ, που νοικιάζουν έναν χώρο στη μητέρα του Τόνι, ξεκινούν μια έριδα για το ύψος του ενοικίου.
Μια ενδιαφέρουσα περιπέτεια ενηλικίωσης και μια δυνατή φιλία, που πρέπει να ξεπεράσει κοινωνικά εμπόδια καταγράφει ο Άιρα Σακς με φόντο τις γειτονιές της Νέας Υόρκης.
Κινηματογραφώντας τη δομή μιας γειτονιάς σχεδόν ειδυλλιακά στην αρχή, στέκεται με προσοχή στις λεπτομέρειες και αποκαλύπτει τελικά τις σκοτεινές γωνιές αυτού του μικρόκοσμου που λειτουργεί καταλυτικά πάνω στα πρόσωπα.
Ο κεντρικός ήρωας, ο Τζέικ, είναι ένα έφηβο αγόρι με καλλιτεχνικές ευαισθησίες. Όταν οι γονείς του κληρονομούν ένα σπίτι από τον παππού του μετακομίζουν στο Μπρούκλιν.
Εκεί θα γνωριστεί με τον Τόνι, γιο της κυρίας που ο παππούς του της νοικιάζε ένα μαγαζί. Ο πατέρας του, ένας όχι και τόσο επιτυχημένος ηθοποιός με αρκετά οικονομικά προβλήματα, αποφασίζει να αυξήσει το ενοίκιο, πράγμα που η μητέρα του Τόνι δεν μπορεί να αντέξει.
Ανάμεσα στις δυο οικογένειες ξεσπάσει μια «πολιτισμένη», πλην όμως άγρια έριδα που έχει αντίκτυπο στα παιδιά. Εκείνα θα αντιταχθούν στην τρέλα που έχει πιάσει τους γονείς τους και για λίγο με τη στάση τους θα τους κάνουν να συνειδητοποιήσουν ότι στην ουσία δεν έχουν λόγους να τσακώνονται.
Όμως οι πιέσεις της καθημερινότητας είναι τεράστιες κι έτσι οι ενήλικες θα αναγκαστούν να συνεχίσουν τον πόλεμο.
Ο Σακς πολύ έξυπνα επιλέγει να κάνει τους ενήλικες πρωταγωνιστές του συμπαθητικούς και να περιγράψει πως στην πραγματικότητα είναι μπλεγμένοι σε έναν ιστό, από τον όποιο δεν μπορούν να ξεφύγουν, ακόμα κι αν καταλαβαίνουν ότι έχουν άδικο, γεγονός που ενισχύει και η αναφορά στον τσεχωφικό « Γλάρο».
Με αυτό τον τρόπο δείχνει ότι «ενηλικιώνομαι» σημαίνει «συμβιβάζομαι» κι όχι «αλλοτριώνομαι».
Οι Μικροί Κύριοι βλέπουν με τα μάτια τους το παιχνίδι που παίζεται και μαθαίνουν τι τους επιφυλάσσει η ζωή.
Το γεγονός ότι δεν υπάρχουν περιθώρια επιλογής να πάρουν έναν άλλο δρόμο, ή αν υπάρχουν κάπου στο βάθος αυτό θα σήμαινε μια οριστική περιθωριοποίησή τους, κάνει αυτή την ευαίσθητη ταινία απαισιόδοξη με έναν γλυκόπικρο τρόπο.

Η Ενοχή των Αθώων, (Les Innocents / Agnus Dei)
Σκηνοθεσία: Αν Φοντέιν
Παίζουν: Λου ντε Λαάζ, Αγκάτα Μπουζέκ, Αγκάτα Κουλέζκα, Βενσάν Μακέιν

Πολωνία, 1945. Η Mατίλντ, μια νεαρή Γαλλίδα γιατρός του Ερυθρού Σταυρού, υπηρετεί τα θύματα του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου.
Τη μέρα που μια καλόγρια ζητάει επιτακτικά τη βοήθειά της, βρίσκεται σε μία μονή, όπου εγκυμονούν πολλές μοναχές, θύματα της βαρβαρότητας του σοβιετικού στρατού. Εκεί, η νεαρή γιατρός θα γίνει η εξομολόγος και παρηγοριά αυτών των γυναικών, που δυσκολεύονται να συμφιλιώσουν την πίστη με το γεγονός ότι κυοφορούν.
Η Aν Φοντέιν (Two Mothers/Adore, Coco Before Channel) σκηνοθετεί μια συγκινητική ιστορία βασισμένη σε πραγματικά περιστατικά που διαδραματίστηκαν στην Πολωνία του 1945, θίγοντας τα κακώς κείμενα της καθολικής εκκλησίας, αλλά και τις ευθύνες του ατόμου απέναντι στην προσωπική του ηθική.
Μια γιατρός του Ερυθρού Σταυρού στην Πολωνία μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου πολέμου έρχεται αντιμέτωπη με μια φρικτή ιστορία, όταν η ηγουμένη ενός μοναστηριού την καλεί και της ζητάει την επιστημονική της βοήθεια.
Εκεί η νεαρή γυναίκα, η Ματίλντ , θα μάθει πως οι μοναχές έπεσαν θύματα βιασμού από τους Σοβιετικούς στρατιώτες και κάποιες από αυτές έχουνε μείνει έγκυες.
Η ηγουμένη, προσπαθώντας να διαφυλάξει την τιμή και των υπόληψη των αδερφών μοναχών, δηλώνοντας απόλυτη εμπιστοσύνη στην Θεία Πρόνοια, οδηγείται σε απάνθρωπες και καθόλου χριστιανικές αποφάσεις σχετικά με τη μοίρα των νεογέννητων μωρών, ενώ η Ματίλντ μαζί με μια νεαρή μοναχή που αντιδράει σε αυτό τον κύκλο της βίας, υπερασπίζονται τις αξίες του ανθρωπισμού.
Η Φοντέιν κινηματογραφεί με τελετουργική διάθεση την καθημερινότητα της μοναστικής ζωής, ενώ θέτει ερωτήματα σχετικά με το πόσο αθώοι μπορεί να είμαστε όταν η αλήθεια αποσιωπάται.
Η πίστη απειλείται, όχι από την ενδεχομένη απουσία του Θεού από το ανθρώπινο δράμα, αλλά από τον τρόπο που οι ίδιοι οι άνθρωποι αποφασίζουν να την υπηρετήσουν .
Ενώ η σκηνοθέτις δεν διστάζει να περιγράψει την εγκληματική κατάληξη μιας δογματικής λατρείας, ταυτόχρονα είναι δίκαια απέναντι στην άτεγκτη ηγουμένη που βρίσκεται βυθισμένη σε μια άβυσσο και δεν ξέρει τι να πράξει: Να ακολουθήσει τους κανόνες που έχει μάθει, ή να ακούσει τη φωνή της καρδιάς της;
Η Φοντέιν, στήνει ένα στιλάτο δράμα εποχής, κι επενδύοντας στους χαρακτήρες κρατάει το ενδιαφέρον μας, αν και τα ερωτήματα που θέτει μάλλον απαντώνται πολύ εύκολα στο φινάλε.
Η ανερχόμενη Λου ντε Λαάζ υποδύεται την χειραφετημένη Ματίλντ και φτιάχνει το πορτρέτο μιας ηρωικής γυναίκας, χωρίς επική διάθεση, αλλά με ανθρώπινη χροιά και γοητεία, ενώ η διάσημη Πολωνή Αγκάτα Κουζέλσκα ερμηνεύει την ηγουμένη, αποδίδοντας μοναδικά τις εσωτερικές συγκρούσεις, καθιστώντας τη έτσι τραγικό πρόσωπο.

Βασιλιάς Αρθούρος: Ο Θρύλος του Σπαθιού, (King Arthur: Legend of the Sword)
Σκηνοθεσία: Γκάι Ρίτσι
Παίζουν: Τσάρλι Χάναμ, Αστρίντ Μπερζέ-Φρίσμπι, Ντζιμόν Χονσού, Τζουντ Λο, Έρικ Μπάνα

O νεαρός ατίθασος Αρθούρος, κυρίαρχος των δρόμων του Λονδίνιου με την συμμορία του, αγνοεί τον σκοπό για τον οποίο ήρθε στη ζωή, μέχρι τη στιγμή που παίρνει στα χέρια του το Εξκάλιμπερ.
Από την πρώτη στιγμή, το θρυλικό ξίφος θα τον προκαλέσει να πάρει δύσκολες αποφάσεις.
Συντασσόμενος με την Αντίσταση και με μια μυστηριώδη γυναίκα, πρέπει να μάθει να τιθασεύει τη δύναμη του ξίφους, να αντιμετωπίζει τους δαίμονές του και να ενώσει τον λαό ενάντια στον τύραννο Βόρτιγκερν, ο οποίος έκλεψε το στέμμα του και δολοφόνησε τους γονείς του.
Ο Γκάι Ρίτσι εκμοντερνίζει τον θρύλο του βασιλιά Αρθούρου σε μια βιντεοκλιπίστικης λογικής ταινία, που προσπαθεί να διατηρήσει μια ατμόσφαιρα μεσαιωνικού παραμυθιού μέσα σε εκκωφαντικές μουσικές και trendi αστειάκια.
Η ιστορία αφηγείται την περίοδο της νεότητας του Αρθούρου, πριν γίνει ο σοφός βασιλιάς που με δημοκρατικές αρχές κυβέρνησε τη χώρα του, περιγράφοντας πώς ανακάλυψε την αληθινή του ταυτότητα, κατάφερε να νικήσει τον εξουσιομανή θείο του Βόρτιγκερν, και ανέβηκε στο θρόνο.
Ο Αρθούρος δεν γνώρισε τους γονείς του, μεγάλωσε σε έναν οίκο ανοχής και κυριάρχησε στον υπόκοσμο του Λοντινιουμ μέχρι που παίρνει στα χέρια του το Εξκάλιμπερ. Τότε θα βιώσει για πρώτη φορά το κάλεσμα της Μοίρας και θα αισθανθεί μια βαθιά σχέση με αυτό το ιερό ξίφος, που δεν μπορεί να εξηγήσει.
Οι μάγοι που αντιστέκονται στην σατανική κυριαρχία του βασιλιά και μια μυστηριώδη γυναίκα θα του αποκαλύψουν την αλήθεια σχετικά με την καταγωγή του και θα τον οδηγήσουν στη νίκη.
Οι θρύλοι για τον βασιλιά Αρθούρο, πάντα έχουν ενδιαφέρον κι αυτό το ξέρει καλά ο Γκάι Ρίτσι.
Όμως δυστυχώς ακολουθώντας τη γνωστή του αισθητική, φορτώνει απερίγραπτα μια εντυπωσιακή από τη φύση της ιστορία με ευρηματάκια, αστειάκια, εφετζίδικες σκηνές, που τελικά δεν δίνουν χώρο στους χαρακτήρες να αναπτυχθούν.
Επίσης το γρήγορο μοντάζ των σκηνών παράγει ένα δίωρης διάρκειας κλιπάκι που εξαντλεί με την ταχύτητά του και δεν αφήνει χώρο σε καμία σκηνή να ανασάνει και να μας παραμυθιάσει.
Ο Τσάρλι Χάναμ προσπαθεί να κρατήσει το παράστημά του ως βασιλιάς Αρθούρος, Ο Τζουντ Λο κάνει ό,τι μπορεί να αποδώσει την σατανική τρέλα της εξουσίας και ο Έρικ Μπάνα πασχίζει να δώσει μια σαιξπηρική διάσταση στον ήρωά του, αλλά δυστυχώς ο Ρίτσι δεν επιτρέπει τέτοιες πολυτέλειες και αναλώνεται σε μια φαντεζί σκηνοθεσία, χωρίς ατμόσφαιρες, που προκαλεί πονοκέφαλο.

Η 9η Ζωή του Λούις Ντραξ, (The 9th Life of Louis Drax)
Σκηνοθεσία: Αλεξάντρ Αζά
Παίζουν: Τζέιμι Ντόρναν, Σάρα Γκαντόν, Άαρον Πολ, Άιντεν Λονγκγουόρθ, Όλιβερ Πλατ

Αφού έχει ήδη καταφέρει να επιβιώσει από οκτώ, σχεδόν θανάσιμα, ατυχήματα κατά τη διάρκεια της άτυχης ζωής του, ο Λούις Ντραξ πηδά από έναν απόκρημνο γκρεμό ανήμερα των 9ων γενεθλίων του.
Όσο η αστυνομία ερευνά τα αίτια της παραλίγο θανατηφόρας πτώσης του και το που βρίσκεται ο βίαιος πατέρας του, Πίτερ, ο αναγνωρισμένος νευρολόγος Δρ. Άλαν Πασκάλ καταφεύγει σε ανορθόδοξες μεθόδους, σε μία προσπάθεια να «μπει» στο υποσυνείδητο του μικρού και να αποκαλύψει την αλήθεια για τα γεγονότα.
Ένα ψυχολογικό θρίλερ μυστηρίου, που αναμειγνύει με φλατ τρόπο διαφορετικά είδη, βασισμένο στο ομότιτλο best seller της Λιζ Τζένσεν.
O Λούις Ντραξ είναι ένα περίεργο αγόρι, που πιστεύει πως έχει κλίση στα ατυχήματα. Και όντως έχει πάθει πολλά μέχρι τα εννέα του χρόνια, οπότε και πηδάει από έναν γκρεμό, πέφτοντας σε κώμα.
Η αστυνομία διερευνά τις συνθήκες της πτώσης του, αναζητάει τον πατέρα του ως βασικό ύποπτο, ενώ ο γιατρός Πασκάλ, προσπαθεί να ανακαλύψει τι συμβαίνει στο μυαλό του μικρού ασθενή.
Όσο όμως ο διακριμένος νευρολόγος μελετάει τη μυστηριώδη ικανότητά του Λούις να ξεφεύγει από τον θάνατο, αρχίζει να ερωτεύεται τη μητέρα του μικρού, τη στοργική και τρυφερή Νάταλι.
Σταδιακά θα φτάσει στην άκρη του λαβύρινθου και μια σοκαριστική αλήθεια θα έρθει στο φως.
Η διάσημη συγγραφέας της «9ης ζωής του Λουίς Νταρξ» πίστευε ότι το βιβλίο της δεν θα μπορούσε να μεταφερθεί στον κινηματογράφο και μάλλον είχε δίκιο, καθώς η υποσυνείδητη διαδικασία του μικρού αγοριού δύσκολα μπορεί να αποδοθεί μόνο με οπτικά εφέ.
Ο Αλεξάντρ Αζά χειρίζεται το πρώτο μέρος της ταινίας ως ένα τυπικό ψυχολογικό οικογενειακό δράμα, προσπαθώντας μέσα από εικόνες ποιητικού ρεαλισμού - αρκετά στερεοτυπικές ωστόσο,- να αποτυπώσει τι συμβαίνει μέσα σε ένα μυαλό.
Κάνοντας συνεχώς φλας μπακ, που αναμειγνύει με σουρεαλιστικά οράματα, προσπαθεί να στήσει ένα παζλ και να πείσει τον θεατή να αναζητήσει τη λύση. Τελικά όμως δεν καταφέρνει ούτε να δημιουργήσει σασπένς, ούτε να περιγράψει τον κόσμο του ασυνείδητου με επιτυχία.
Ο κεντρικός του χαρακτήρας, ο μικρός Λούις , λειτουργεί εντελώς υποστηρικτικά, με αποτέλεσμα να μην μπορείς να ταυτιστείς μαζί του. Τον Δρ. Άλαν Πασκάλ, υποδύεται ο Τζέιμι Ντόρναν, γνωστός από τις «50 Αποχρώσεις του Γκρι», ο οποίος μοιάζει μάλλον αμήχανος στις σκηνές, όπου εισχωρεί στο μυαλό του ασθενή του. Η Σάρα Γκαντόν όμως στο ρόλο τη Ναταλί δημιουργεί μια ενδιαφέρουσα αινιγματική φυσιογνωμία, από αυτές που θα αγαπούσε πολύ ο Χίτσκοκ.
Τελικά η προσπάθεια του Αζά να κινηθεί ανάμεσα σε διαφορετικά είδη φαίνεται πως τον αποδιοργανώνει από τον κεντρικό του άξονα, που θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι οι ανθρώπινες επιλογές και η αποδοχή των συνεπειών.

Η πράξη του φόνου, (The act of killing )
Επαναπροβολή
Σκηνοθεσία: Joshua Oppenheimer
Συν-σκηνοθεσία: Christine Cynn, Anonymous (Εξαιτίας της φύσης της ταινίας – το θέμα, τις μεθόδους παραγωγής και το πλαίσιο μέσα στο οποίο δημιουργήθηκε – ήταν απαραίτητο πολλοί Ινδονήσιοι εταίροι και συνεργάτες που δούλεψαν σε όλο το φάσμα παραγωγής, να αναγραφούν στους τίτλους ως «ανώνυμοι»).

Όταν η κυβέρνηση της Ινδονησίας ανατράπηκε από το στρατό το 1965, ο Ανουάρ και οι φίλοι του «προάχθηκαν» από μικροκακοποιούς που πουλούσαν εισιτήρια του σινεμά στη μαύρη αγορά σε αρχηγούς ταγμάτων θανάτου.
Βοήθησαν τον στρατό να σκοτώσει περισσότερους από 1 εκ. κομμουνιστές, Κινέζους και διανοούμενους, μέσα σε λιγότερο από ένα χρόνο. Εκτελεστής του πιο διαβόητου τάγματος θανάτου στην πόλη του, ο Ανουάρ δολοφόνησε εκατοντάδες ανθρώπους με τα ίδια του τα χέρια.
Σήμερα, λατρεύεται ως ο ιδρυτής ενός δεξιού παραστρατιωτικού οργανισμού, που προέκυψε μέσα από τα τάγματα θανάτου.
Ο οργανισμός είναι τόσο ισχυρός, που στις ηγετικές θέσεις βρίσκονται υπουργοί της κυβέρνησης, οι οποίοι κομπάζουν για τα πάντα: από τη διαφθορά και την εκλογική νοθεία έως τις πράξεις της γενοκτονίας.
«Η πράξη του φόνου» του Τζόσουα Οπενχάιμερ είναι ένα από τα πλέον πολυσυζητημένα ευρωπαϊκά ντοκιμαντέρ της τελευταίας δεκαετίας με 52 βραβεία στο ενεργητικό του.
Προκάλεσε θόρυβο στους κύκλους της διεθνούς κοινότητας, έχοντας ως πρωταγωνιστές πρώην εκτελεστές που έδρασαν στην Ινδονησία στα μέσα της δεκαετίας του ’60, όταν η κυβέρνηση της χώρας ανατράπηκε με πραξικόπημα.
Στο ντοκιμαντέρ οι ίδιοι οι βασανιστές αναπαριστούν με τη μορφή ταινίας και θεατρικού έργου τους φόνους που διέπραξαν. Σε αντίθεση με τους Ναζί, ή τους υπεύθυνος της γενοκτονίας στη Ρουάντα, ο Ανουάρ και οι φίλοι του δεν εξαναγκάστηκαν από την ιστορία να παραδεχτούν τη συμμετοχή τους στα εγκλήματα που διέπραξαν κατά της ανθρωπότητας. Αντίθετα, έγραψαν τη δική τους «ένδοξη» σελίδα κι έγιναν πρότυπο για εκατομμύρια νεαρούς παραστρατιωτικούς.
Ο Οπενχάιμερ καταγράφει με ανατριχιαστικό τρόπο τις αναμνήσεις και τις φαντασιώσεις των αυτουργών, αποκαλύπτοντας τελικά την νοοτροπία των μαζικών δολοφόνων.
«Η πράξη του φόνου» είναι το εφιαλτικό όραμα μιας τρομαχτικά συνηθισμένης κουλτούρας, στην οποία οι δολοφόνοι μπορούν να αστειεύονται στις τηλεοπτικές εκπομπές με τα εγκλήματα που διέπραξαν και να πανηγυρίζουν την ηθική καταστροφή.
To ντοκιμαντέρ θα προβάλλεται από την Παρασκευή 12 Μαΐου έως την Τετάρτη 17 Μαΐου αποκλειστικά στον κινηματογράφο Τριανόν. Οι προβολές του ντοκιμαντέρ πλαισιώνονται από συζήτηση στρογγυλής τράπεζας την Παρασκευή 12 Μαΐου στις 21:00.

Ο πολικός αρκούδος και οι ανίκητοι, (Norm of the North)
Σκηνοθεσία: Τρέβορ Γουόλ
Ακούγονται στα ελληνικά οι φωνές των: Στέλιου Ψαρουδάκη, Ινούς Στεφανή, Σωτήρη Δούβρη, Ντίνου Σούτη, Ειρήνης Τσίγκα, Γιώργου Ματαράγκα

O Νορμ είναι μια πολική αρκούδα. Μπορεί να μην ξέρει να κυνηγά, έχει όμως ένα σπάνιο χάρισμα: όπως και ο παππούς του, που κάποτε βασίλευε στην
Αρκτική, μπορεί να μιλήσει στους ανθρώπους.
Όταν η Βέρα, μια θαρραλέα διευθύντρια μάρκετινγκ μιας μεσιτικής εταιρίας, ταξιδεύει στην Αρκτική για τις ανάγκες ενός τηλεοπτικού σποτ προώθησης πολυτελών σπιτιών για την εταιρία του ανήθικου αφεντικού της, τον δισεκατομμυριούχο εργολάβο κ. Γκριν, ο Νορμ καταλαβαίνει πως πρέπει να κάνει κάτι για να σώσει τον τόπο του.
Με την παρότρυνση του γλάρου μέντορα του, του Σωκράτη, θα αφήσει την οικογένειά του και θα ταξιδέψει ως λαθρεπιβάτης σε ένα πλοίο με προορισμό την Νέα Υόρκη, παρέα με τρία μικρούλικα, σκανταλιάρικα — και σχεδόν άτρωτα — τρωκτικά.
Στο Μανχάταν, όπου οι βαριεστημένοι Νεοϋορκέζοι τον περνούν για ηθοποιό, ντυμένο με μια στολή πολικής αρκούδας, ο Νορμ γίνεται αμέσως διάσημος, συμμετέχοντας σε χορευτικό flash-mob στην Time Square, και ως καλεσμένος σε τηλεοπτικά talk-shows.
Αλλά η Ολυμπία, η πανέξυπνη κόρη της Βέρα, θα τον βοηθήσει να σκαρώσει ένα σχέδιο για να υπονομεύσει τα σχέδια του κύριου Γκριν. Γεμάτο με τραγούδια, χορό και γέλιο, αυτό το οικολογικό animation αποδεικνύει πως ακόμα κι αν το κρύο είναι πολικό, δεν υπάρχει καλύτερο μέρος από το σπίτι.

Μαμά Ξανά, (Le Petit Locataire)
Σκηνοθεσία: Ναντέζ Λουαζό
Παίζουν: Καρίν Βιάρ, Φιλίπ Ρεμπότ, Ελέν Βενσάν

Η Νικόλ βρίσκεται σε ηλικία λίγο πριν τα 50 και τρέχει όλη μέρα για να προλάβει τις υποχρεώσεις της. Όταν ανακαλύπτει ότι είναι πάλι έγκυος είναι πλέον αργά για να αλλάξει την κατάσταση. Τα πάντα γίνονται άνω κάτω και η οικογένεια της δεν δείχνει την παραμικρή κατανόηση.
Η Nαντέζ Λουαζό το 2007 γυρίζει την πρώτη της μικρού μήκους ταινία, « Une femme parfaite», που προβλήθηκε στο Canal+ στο πλαίσιο της σειράς Les films faits à la maison. Αργότερα, το 2012, γυρίζει την μικρού μήκους ταινία «Le locataire», που κέρδισε το βραβείο κοινού για σενάριο στο Φεστιβάλ του Ανζέρ, στην οποία βασίζεται και το «Μάμα ξανά», η πρώτη της μεγάλου μήκους απόπειρα.
Πρόκειται για μια ανάλαφρη ρομαντική κομεντί, που πραγματεύεται το θέμα της μητρότητας στη σημερινή κοινωνία, τη θέση των γυναικών που καλούνται να γίνουν υπερήρωες, αλλά και τα κοινωνικά ταμπού σε σχέση με την ηλικία και τον χρόνο.