Ο Οικουμενικός Πατριάρχης, ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων, ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος και Αρχιεπίσκοπος Αμερικής, έστειλαν το δικό τους μήνυμα για τις ημέρες του Πάσχα.
«Ο έσχατος εχθρός, ο θάνατος, η λύπη, τα προβλήματα, η φθορά, η θλίψις, η δοκιμασία, σκυλεύονται και καταργούνται υπό του Νικητού Θεανθρώπου Κυρίου», τονίζει στο πασχαλινό μήνυμα του ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος.
Κάνει λόγο για τα προβλήματα που μαστίζουν τον κόσμο, αλλά «Έναντι των καθημερινών τούτων «σταυρών», τους οποίους οι άνθρωποι αίρομεν με «γογγυσμούς», έρχεται η Μήτηρ μας Αγία Ορθόδοξος Εκκλησία να μας υπενθυμίσει ότι ημπορούμεν να είμεθα χαρούμενοι, διότι ο αρχηγός μας Χριστός είναι ο νικητής αυτών, είναι ο φορεύς της χαράς, ο φαιδρύνας τα σύμπαντα».
Ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων Θεόφιλος στο πασχαλινό του μήνυμα τονίζει μεταξύ άλλων: «Ο θάνατος ουκ έσχεν εξουσίαν επ' Αυτού. Ο Θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός διά του ιδίου Αυτού θανάτου τον θάνατον επάτησε. Διέλυσε τα δεσμά του Άδου, διέρρηξε τας σφραγίδας του μνήματος και αφήκε τούτο κενόν μετά των οθονίων μόνον εις μαρτύριον της Αναστάσεως Αυτού»,
Από την πλευρά του ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Ιερώνυμος στο μήνυμά του για το Άγιο Πάσχα τονίζει μεταξύ άλλων: «Ανέστη Χριστός και αναστηλώνεται η ερειπωμένη ζωή με τα στοιχεία της καινής κτίσης, με υλικά πιο ανθεκτικά στα βάσανα, στις διαβρώσεις του πόνου, του φόβου και της απόγνωσης».
Επιπροσθέτως, επισημαίνει: «Ανέστη Χριστός όχι μόνο για τους Χριστιανούς, αλλά και για κάθε άνθρωπο. Το αναστάσιμο φως θωπεύει τα σφαλιστά βλέφαρα των εθελοτυφλούντων. Μα πώς να πιστεύσουν ότι αν ανοίξουν τα μάτια τους θα βρεθούν ενώπιον της μόνης Αλήθειας; Πώς να θεωρήσουν ότι αυτό που θα δουν δεν είναι άλλη μία αυταπάτη, η απαρχή μίας νέας ματαίωσης; Ο ήχος της καμπάνας που δονεί τις χορδές στις καρδιές των Χριστιανών είναι γι' αυτούς ξένος και απόμακρος. Το κήρυγμα του Ευαγγελίου ακατανόητο, ουτοπικό, σκανδαλωδώς ανεφάρμοστο. Το μηδέν μοιάζει πιο οικείο. Η θεώρηση της ζωής ως μήτρας θανάτου πιο ρεαλιστική».
Τέλος ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής Δημήτριος στο πασχαλινό μήνυμά του το οποίο απευθύνει προς τους ομογενείς της Ελλάδος και όλου του κόσμου τονίζει μεταξύ άλλων: «Με αγαλλίαση ψυχής γιορτάζουμε σήμερα αυτό το οποίο ψάλλουμε, την εορτή εορτών, το μέγα και μοναδικό Πάσχα. Και το γιορτάζουμε ως τη μεγάλη νίκη της Αναστάσεως εναντίον φοβερών δυνάμεων που απειλούν τον άνθρωπο».
Αναλυτικά τα μηνύματα των Προκαθήμενων της Ορθοδόξου εκκλησίας:
Μήνυμα Οικουμενικού Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίου
Αδελφοί ηγαπημένοι και τέκνα θεοφιλή εν τω Αναστάντι Κυρίω,
«Εν τω κόσμω θλίψιν έξετε˙ αλλά θαρσείτε, εγώ νενίκηκα τον κόσμον» (Ιωάν. ις΄, 33), διαβεβαιώνει ο θανάτω τον θάνατον μόνος πατήσας Κύριος τας γενεάς των ανθρώπων. Χριστός Ανέστη! αναφωνούμεν και ημείς προς πάντας τους εγγύς και τους μακράν από της Ιεράς ταύτης Αυλής του βιωματικού εν τω κόσμω σταυρού και της θλίψεως∙ αλλά και από της Αυλής της Αναστάσεως∙ από της κόγχης ταύτης της γης, της Κωνσταντίνου Πόλεως, από όπου διακηρύττεται ότι «ζωή πολιτεύεται», διαλυομένης της κάθε είδους φθοράς και αυτού του θανάτου.
Ο Κύριος πολλάκις προειδοποίησε, κατά την επί γης ένσαρκον παρουσίαν Του, τους Μαθητάς Του περί της θλίψεώς των εξ αιτίας της σταυρικής Του θυσίας επί του Φρικτού Γολγοθά, ως και ένεκα της δραστηριότητος και της πορείας των εντός του κόσμου τούτου -αυτών των ιδίων αλλά και πάντων όσων θα επίστευον εις τον Χριστόν-. Με μίαν χαρακτηριστικήν όμως λεπτομέρειαν: «ότι κλαύσετε και θρηνήσετε υμείς, ο δε κόσμος χαρήσεται· υμείς δε λυπηθήσεσθε, αλλ᾿ η λύπη υμών εις χαράν γενήσεται…και υμείς ούν λύπην μεν νυν έχετε· πάλιν δε όψομαι υμάς, και χαρήσεται υμών η καρδία» (Ιωάν ις΄, 20-22).
Την αναστάσιμον ταύτην και υπερκόσμιον χαράν πρώται εβίωσαν αι λίαν πρωΐ ελθούσαι επί το μνήμα του Ζωοδότου Μυροφόροι Γυναίκες διά του μονολεκτικού Κυριακού λόγου «Χαίρετε» (Ματθ. κη΄,9). Την ιδίαν αναστάσιμον χαράν βιούσα η Μήτηρ Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως διακηρύττει σήμερον στεντορία τη φωνή: «Αύτη η ημέρα Κυρίου, αγαλλιασώμεθα και ευφρανθώμεν εν αυτή» (πρβλ. Ψαλμ. 117, 24). Ο έσχατος εχθρός, ο θάνατος, η λύπη, τα προβλήματα, η φθορά, η θλίψις, η δοκιμασία, σκυλεύονται και καταργούνται υπό του Νικητού Θεανθρώπου Κυρίου.
Ζώμεν, όμως, εντός ενός κόσμου εις τον οποίον τα μέσα γενικής επικοινωνίας μεταδίδουν συνεχώς δυσαρέστους πληροφορίας περί τρομοκρατικών ενεργειών, περί πολέμων κατά τόπους, περί καταστροφικών φυσικών φαινομένων, προβλημάτων λόγω θρησκευτικού φανατισμού, πείνης, προσφυγικού προβλήματος, ανιάτων ασθενειών, πτωχείας, ψυχολογικών καταπιέσεων, αισθήματος ανασφαλείας και λοιπών συμπαρομαρτουσών ανεπιθυμήτων καταστάσεων.
Έναντι των καθημερινών τούτων «σταυρών», τους οποίους οι άνθρωποι αίρομεν με «γογγυσμούς», έρχεται η Μήτηρ μας Αγία Ορθόδοξος Εκκλησία να μας υπενθυμίση ότι ημπορούμεν να είμεθα χαρούμενοι, διότι ο αρχηγός μας Χριστός είναι ο νικητής αυτών, είναι ο φορεύς της χαράς, ο φαιδρύνας τα σύμπαντα.
Η χαρά μας στηρίζεται εις την βεβαιότητα της νίκης του Χριστού. Έχομεν την απόλυτον βεβαιότητα, ότι το αγαθόν είναι ο νικητής, διότι ο Χριστός ήλθεν εις τον κόσμον «και εξήλθεν ίνα νικήση» (πρβλ. Αποκ. ς΄, 2). Ο κόσμος εις τον οποίον θα ζήσωμεν αιωνίως είναι ο Χριστός: το φως, η αλήθεια, η ζωή, η χαρά, η ειρήνη.
Η Μήτηρ Αγία του Χριστού Μεγάλη Εκκλησία, παρά τους καθημερινούς σταυρούς και τας θλίψεις, ζη αποκλειστικώς και μόνον το γεγονός της χαράς.
Βιώνει εντεύθεν, εν τη παρούση και από της παρούσης ζωής, την Βασιλείαν του Θεού. Από του Ιερού τούτου Κέντρου της Ορθοδοξίας, από των σπλάγχνων του μαρτυρικού Φαναρίου, διακηρύττομεν «κατά την φωταυγή ταύτην νύκτα», ότι προέκτασις και τέλος του σταυρού και της θλίψεως και διασκέδασις του κάθε ανθρωπίνου πόνου και της κάθε δοκιμασίας, είναι η Κυριακή διαβεβαίωσις: «Ουκ αφήσω υμάς ορφανούς» (Ιωάν. ιδ΄, 18-19).
«Ιδού εγώ μεθ᾿ υμών ειμι πάσας τας ημέρας, έως της συντελείας του αιώνος» (Ματθ. κη΄, 20). Αυτό το μήνυμα πρέπει να ακούσωμεν όλοι, να ακούση ο σύγχρονος άνθρωπος και να αφήση τον εαυτόν του να ίδη τον Χριστόν συμπορευόμενον μαζί του. Ναί, να Τον ίδη δίπλα του. Και θα Τον ίδη, μόνον εάν ακούη και βιώνη τον λόγον Του εις την ζωήν του.
Το μήνυμα τούτο της κατισχύσεως της ζωής επί του θανάτου, της νίκης του ιλαρού φωτός της πασχαλίου λαμπάδος επί του σκότους της ακαταστασίας, και της διαλύσεως, διά του ανεσπέρου Φωτός της Αναστάσεως, των θλίψεων και των προβλημάτων ευαγγελίζεται το Οικουμενικόν Πατριαρχείον εις ολόκληρον τον κόσμον και καλεί όλους τους ανθρώπους να το βιώσουν.
Τους καλεί να σταθούν με πίστιν και ελπίδα ενώπιον του Αναστάντος Χριστού, ενώπιον του μυστηρίου της ζωής∙τους καλεί να εμπιστευθούν τον κρατούντα τα ηνία πάσης κτίσεως Αναστάντα Κύριον, τον Κύριον της χαράς και της ευφροσύνης.
Χριστός Ανέστη, λοιπόν, αδελφοί και τέκνα! Αυτού του δεσπόζοντος της ζωής και κυριεύοντος του θανάτου Κυρίου ημών η Χάρις και το άπειρον Έλεος είησαν μετά πάντων.
Φανάριον, Άγιον Πάσχα ,βιζ´
† Ο Κωνσταντινουπόλεως ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ
διάπυρος προς Χριστόν Αναστάντα
ευχέτης πάντων υμών
Μήνυμα Πατριάρχη Ιεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλου
ΘΕΟΦΙΛΟΣ Γ'
Ελέω Θεού Πατριάρχης της Αγίας Πόλεως Ιερουσαλήμ
και πάσης Παλαιστίνης
παντί τω πληρώματι της Εκκλησίας,
χάριν και έλεος και ειρήνην
από του Παναγίου και Ζωοδόχου Τάφου του Αναστάντος Χριστού.
«Χαίρετε λαοί και αγαλλιάσθε
άγγελος εκάθισεν εις τον λίθον του μνήματος
αυτός ημάς ευηγγελίσατο ειπών
Χριστός ανέστη εκ νεκρών, ο σωτήρ του κόσμου
και επλήρωσε τα σύμπαντα ευωδίας.
Χαίρετε λαοί και αγαλιάσθε».
(Στιχηρόν αναστάσιμον των Αίνων β ήχου)
Όρθρος ην βαθύς τη ημέρα εκείνη τη μιά των Σαββάτων, τη πρώτη της Εβδομάδος, μετά την σταύρωσιν και την ταφήν του Κυρίου Ιησού. Τον όρθρον τούτον προλαβούσαι αι περί Μαριάμ γυναίκες, αι συνακολουθήσασαι τω Ιησού από της Γαλιλαίας και γενόμεναι μάρτυρες του σταυρού και της ταφής Αυτού, εξήλθον προς το μνημείον, απορούσαι και διερωτώμεναι, ποίος θα αποκυλίση τον λίθον εκ της θύρας αυτού, διά να αλείψουν με μύρα το σώμα του εσταυρωμένου και ενταφιασμένου Κυρίου Ιησού Χριστού.
Φθάσασαι όμως εις το μνημείον, εγένοντο μάρτυρες θέας εκπάγλου και θαυμαστής λίαν. Εύρον αποκεκυλισμένον τον λίθον, ζεύγος δε ζωηφόρων αγγέλων ένδοθεν του μνημείου εβόα προς αυτάς, «τι ζητείτε τον ζώντα μετά των νεκρών, ουκ έστιν ώδε αλλά ηγέρθη» (Λουκ. 24, 6). «Ίδε ο τόπος όπου έθηκαν αυτόν» (Μαρκ 16, 6).
Τούτο ήτο το ευαγγέλιον, το χαρμόσυνον άγγελμα του τελεσιουργηθέντος έργου του Θεού, διά την αναγέννησιν, την ανακαίνισιν, την λύτρωσιν, την ελευθερίαν, την ανάστασιν και την σωτηρίαν του ανθρώπου. Ο Μονογενής Υιός και Λόγος Αυτού, ο προσλαβών σάρκα εκ Πνεύματος Αγίου και Μαρίας της Αειπαρθένου και προσηλώσας την σάρκα ταύτην εκουσίως εις τον σταυρόν, αποθανών ως άνθρωπος επί του σταυρού και ταφείς ως θνητός, ανέστη τριήμερος εκ νεκρών τη δυνάμει του Πατρός Αυτού και τη ιδία Αυτού Θεϊκή δυνάμει. Ο θάνατος ουκ έσχεν εξουσίαν επ' Αυτού. Ο Θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός διά του ιδίου Αυτού θανάτου τον θάνατον επάτησε. Διέλυσε τα δεσμά του Άδου, διέρρηξε τας σφραγίδας του μνήματος και αφήκε τούτο κενόν μετά των οθονίων μόνον εις μαρτύριον της Αναστάσεως Αυτού.
Ουχ ήττον όμως την αγγελικήν οπτασίαν και αγγελίαν εβεβαίωσε μετ' ου πολύ δια της ιδίας Αυτού αναστασίμου παρουσίας ο εκ νεκρών αναστάς Κύριος. Ενεφανίσθη μετά του εσταυρωμένου, ηλωμένου, λελαμπρυσμένου και τεθεωμένου αχράντου Αυτού σώματος εις πλείστας εμφανείας μετά την Ανάστασιν. Υπήντησε αυτάς τας μυροφόρους γυναίκας εις τον κήπον του μνημείου, λέγων αυταίς «χαίρετε» (Ματθ. 28, 9). Ενεφανίσθη εις τους μαθητάς Αυτού, συνηγμένους εις το υπερώον, των θυρών κεκλεισμένων, ούσης οψίας τη ημέρα εκείνη τη μιά των Σαββάτων και πάλιν μεθ' ημέρας οκτώ, του Θωμά όντος μετ' αυτών (Ιωάνν. 20, 19-29). Συνεπορεύθη μετά Λουκά και Κλεόπα προς Εμμαούς, ένθα και ηυλόγησε και επέδωσεν αυτοίς τον άρτον (Λουκ. 24, 30). Έστη εν μέσω των μαθητών λαλούντων και προέτρεψεν αυτούς, όπως ψηλαφήσουν Αυτόν και βεβαιωθούν ότι ως Ενανθρωπήσας είχε «σάρκα και οστέα» και εζήτησε παρ' αυτών και έλαβε και έφαγε «ιχθύος οπτού μέρος και από μελισσίου κηρίου», (Λουκ. 24, 36 -44). «Παραστήσας εαυτόν ζώντα εν πολλοίς τεκμηρίοις μετά το παθείν» (Πράξ. 1,3), την τεσσαρακοστήν από της Αναστάσεως ημέραν, των μαθητών βλεπόντων, επήρθη ενδόξως εις τον ουρανόν και εκάθισεν εκ δεξιών του Πατρός Αυτού το εν τη Ενανθρωπήσει πρόσλημμα ημών και εθέωσεν αυτό.
Εκείθεν απέστειλεν ημίν παρά του Πατρός Παράκλητον άλλον, το Πνεύμα της αληθείας, το Πνεύμα Αυτού το Άγιον, το οποίον εφώτισε τους αγίους Αυτού μαθητάς και αποστόλους και ίδρυσε την Εκκλησίαν, το Σώμα Αυτού το Άγιον. Ίδρυσε ταύτην και προώρισε, ίνα αύτη συνεχίζη επί της γης το αγιαστικόν και σωστικόν Αυτού έργον. Να αποτελή φανέρωσιν της εληλυθυίας και ερχομένης Αυτού βασιλείας εν τω κόσμω. Να κηρύττη το Ευαγγέλιον Αυτού έως εσχάτου της γης. Να παρέχη άφεσιν αμαρτιών εν τη δοθείση αυτή παρ' Αυτού εξουσία. Να κηρύττη εις την άγνοιαν του κόσμου την γνώσιν του προσώπου Αυτού. Ότι Αυτός εστιν «η οδός και η αλήθεια και η ζωή», (Ιωάν. 14, 4). Να εξασκή έργον φιλανθρωπίας προς ενδεείς, πρόσφυγας, ναυαγούς και αστέγους, παραδειγματιζομένη εξ Εκείνου, ο Οποίος «ουκ είχε που την κεφαλήν κλίνη», (Ματθ. 8, 20). Εν τη δυνάμει των λόγων Αυτού, «λάβετε, φάγετε και πίετε εξ αυτού πάντες» και εν τη επικλήσει του Αγίου Πνεύματος να μεταδίδη το Σώμα Αυτού το άχραντον και το Αίμα Αυτού το τίμιον εις άφεσιν αμαρτιών και ζωήν αιώνιον. Να αντιπαραθέτη εις την μανίαν της πολεμικής βίας και εις το παράλογον των νεοφανών τρομοκρατικών καταστροφικών ενεργειών τον λόγον Αυτού της θυσιαστικής αγάπης και συνδιαλλαγής, «Πάτερ άφες αυτοίς», (Λουκ. 23, 34) και «εγώ δε λέγω υμίν αγαπάτε τους εχθρούς υμών και προσεύχεσθε υπέρ των διωκόντων υμάς», (Ματθ. 5, 44).
Η Εκκλησία των Ιεροσολύμων, Σιών η Αγία, η λαχούσα παρά του Ιδρυτού αυτής την διακονίαν Αυτού και του λυτρωτικού έργου Αυτού εις τους τόπους, εις τους οποίους Ούτος σαρκί εφανερώθη και δη εις τον ζωοδόχον Αυτού τάφον, το Ιερόν Κουβούκλιον το οποίον και ηυλογήθη προσφάτως, όπως αναστηλώση, εύχεται εις το χριστεπώνυμον πλήρωμα αυτής οπουδήποτε γης και εις τους τιμώντας αυτήν ευλαβείς προσκυνητάς την υπομονήν εις τέλος και την καρποφορίαν εν υπομονή, την δύναμιν και την ελπίδα της αναστάσεως ως αντίδοτον εις τας αντιξοόητας και τας θλίψεις, την όντως ειρήνην του Αναστάντος Ιησού Χριστού, την υγιείαν και τήν ευημερίαν και χαρμόσυνον αναστάσιμον πασχάλιον περίοδον, αναφωνούσα εν χαρά ανεκλαλήτω το «Χριστός ανέστη».
Εν τη Αγία Πόλει Ιερουσαλήμ, ΠΑΣΧΑ 2017
Μετά Πατρικών ευχών και Πατριαρχικών ευλογιών,
Διάπυρος προς Κύριον ευχέτης,
ΘΕΟΦΙΛΟΣ Γ'
Πατριάρχης Ιεροσολύμων
Μήνυμα του Προκαθημένου της Εκκλησίας της Ελλάδος
ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΘΗΝΩΝ
ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ κ. κ. ΙΕΡΩΝΥΜΟΥ Β΄
ΔΙΑ ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΠΑΣΧΑ 2017
Aγαπητοί μου αδελφοί και τέκνα εν Κυρίω αγαπητά,
Χριστός Ανέστη!
Ανέστη Χριστός και ανασταίνεται η απονεκρωμένη ελπίδα της γης, εγείρονται οι θεοφιλείς επιδιώξεις του Ουρανού, αποκαλύπτεται στα μάτια των ανθρώπων και των Αγγέλων το αίτημα της Βασιλείας!
Ανέστη Χριστός και αναστηλώνεται η ερειπωμένη ζωή με τα στοιχεία της καινής κτίσης, με υλικά πιο ανθεκτικά στα βάσανα, στις διαβρώσεις του πόνου, του φόβου και της απόγνωσης!
Ανέστη Χριστός και ανακτά η Ζωή τα δικαιώματά της πάνω στους νεκρούς, σπάνε οι αλυσίδες στην πομπή των μελλοθανάτων, δίδεται τέλος στην αιχμαλωσία της αμαρτίας, απελευθερώνονται οι ημιθανείς δούλοι της από την καταδυνάστευση της φθοράς και του θανάτου!
Ανέστη Χριστός και αναδύεται η λάβα της αναλλοίωτης Αλήθειας, μέσα από τα έγκατα των ηφαιστείων της καρδιάς μας, της καταπλακωμένης από τα συσσωρευμένα ψεύδη των πονηρών πνευμάτων, των πονηρών ανθρώπων, του πονηρού εαυτού μας!
Ανέστη Χριστός και το φως της Αναστάσεως περιχέεται στο σύμπαν, άπλετο και κυρίαρχο, διαλύοντας τις αυταπάτες για την αιώνια εξουσία του «απατεώνος αιώνος», φανερώνοντας το κίβδηλο και θνητό περίβλημα της υπεροψίας του!
Ανέστη Χριστός και καμιά άβυσσος, έρεβος ή σκοτάδι δεν μπορούν να αναχαιτίσουν τις ελλάμψεις της αναστάσιμης χαράς, που ξιφαλκούν τον καϋμό και το παράπονο. Λαμπαδιάζουν ευφρόσυνα οι παγωμένες καρδιές, ενδύονται τον χιτώνα της ανεξικακίας και καταυγάζουν με το φως της τις συνειδήσεις των αδικουμένων!
Ανέστη Χριστός όχι μόνο για τους Χριστιανούς, αλλά και για κάθε άνθρωπο. Το αναστάσιμο φως θωπεύει τα σφαλιστά βλέφαρα των εθελοτυφλούντων. Μα πώς να πιστεύσουν ότι αν ανοίξουν τα μάτια τους θα βρεθούν ενώπιον της μόνης Αλήθειας; Πώς να θεωρήσουν ότι αυτό που θα δουν δεν είναι άλλη μία αυταπάτη, η απαρχή μίας νέας ματαίωσης; Ο ήχος της καμπάνας που δονεί τις χορδές στις καρδιές των Χριστιανών είναι γι' αυτούς ξένος και απόμακρος. Το κήρυγμα του Ευαγγελίου ακατανόητο, ουτοπικό, σκανδαλωδώς ανεφάρμοστο. Το μηδέν μοιάζει πιο οικείο. Η θεώρηση της ζωής ως μήτρας θανάτου πιο ρεαλιστική.
Χωρίς Χριστό Αναστημένο, αναμενόμενη η διαχείριση της ζωής ως επιθανάτιας ψευδαίσθησης.
Χωρίς Χριστό Αναστημένο, αναμενόμενη η έκπτωση της ζωηφόρου χαριτόβρυτης Θείας Λατρείας σε λαϊκή ή εθνοφυλετική εθιμοτυπία.
Χωρίς Χριστό Αναστημένο, αναμενόμενη η αντιμετώπιση της Εκκλησίας ως μίας θρησκείας ανάμεσα στις άλλες, ένα παρηγορητικό βάλσαμο για στιγμιαίες ανακουφίσεις από την υπαρξιακή αγωνία.
Χωρίς Χριστό Αναστημένο, αναμενόμενη η πίστη ότι το άπειρο ισοδυναμεί με το μηδέν.
Ο συνειδητός Χριστιανός δεν υπακούει στο φιλοσοφικό επίταγμα του συμβιβασμού με την ιδέα του θανάτου. Όμως, η αναστάσιμη χαρά του μετριάζεται ενώπιον του ασύλληπτου πλήθους των ανθρώπων που την αγνοούν και την στερούνται.
Μία απέραντη λαοθάλασσα πορεύεται διαχρονικώς εκτός Εκκλησίας, στις παρόδους της λαμπροφόρου πομπής προς τη Βασιλεία. Δεν ακούει την αναστάσιμη καμπάνα, δεν συμψάλλει συναγαλλόμενη το «Χριστός Ανέστη», δεν γνωρίζει τη συγκίνηση του ασπασμού της αγάπης.
Το κάλεσμα της όντως Ζωής ανακλάται μόνο μέσω ζωντανών συνειδήσεων. Η αγαθοσύνη, η αθωότητα, η αγάπη, η πνευματική γαλήνη των ζώντων μετ' επιγνώσεως την Ανάσταση του Χριστού ευαγγελίζονται τη ζωή του μέλλοντος αιώνος.
Αγαπητά μου παιδιά,
Χριστός Ανέστη! Να χαίρεστε πάντοτε ωσάν να αναστήθηκε μόλις την προηγούμενη στιγμή, ωσάν να πληροφορηθήκατε τη νίκη επί του θανάτου μόλις τώρα. Να ζείτε με ζωντανή μέσα σας την ελπίδα.
Χριστός Ανέστη! Αληθώς Ανέστη!
Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ
Μήνυμα του Αρχιεπισκόπου Αμερικής κ.κ. Δημητρίου
Χριστός Ανέστη!
Προσφιλείς μου Ομογενείς της Ελλάδος και όλου του κόσμου,
Αληθώς Ανέστη ο Κύριος!
Με αγαλλίαση ψυχής γιορτάζουμε σήμερα αυτό το οποίο ψάλλουμε: Την Εορτή εορτών, το μέγα και μοναδικό Πάσχα. Και το γιορτάζουμε ως τη μεγάλη νίκη της Αναστάσεως εναντίον φοβερών δυνάμεων που απειλούν τον άνθρωπο.
Είναι η νίκη της ζωής επί του θανάτου και όχι μόνον αυτό. Είναι η νίκη η οποία φέρνει και την Ανάσταση ως μια νέα πραγματικότητα πλέον, όχι μόνον για τον Αναστάντα Χριστό αλλά για κάθε άνθρωπο.
Είναι η νίκη της δικαιοσύνης επί της αδικίας που διεπράχθη με την σταύρωση που έκανε η ανθρωπότητα του μοναδικού Υιού του Θεού.
Είναι η νίκη της αγάπης αυτού του Θεού που έγινε άνθρωπος επί του μίσους το οποίο εδείχθη στην περίπτωση της σταυρώσεως.
Και είναι η νίκη, τέλος, κατά της αμαρτίας, της ενοχής και του κακού και η εγκαθίδρυση ενός νέου φαινόμενου που είναι η απελευθέρωση του ανθρώπου, η σωτηρία του ανθρώπου, η ανανέωση του ανθρώπου σε βαθμό απίστευτο.
Γι' αυτό, αδελφοί μου, σ' αυτή τη μέρα του μεγάλου Πάσχα, σε αυτή την υπέροχη και μοναδική χαρά και στο φως της Αναστάσεως ας γεμίσουμε με ελπίδα καθώς αντιμετωπίζουμε κάθε είδους δυσκολία και κάθε πρόβλημα και κάθε αδιέξοδο.
Μετά την Ανάσταση η λύση υπάρχει για όλες τις δυσκολίες. Γι' αυτό ας χαρούμε κι ας αναφωνήσουμε για μία ακόμη φορά κι ας ψάλλουμε το Χριστός Ανέστη κι ας πούμε όλοι μαζί,
Χριστός Ανέστη! Αληθώς Ανέστη ο Κύριος!
(ΑΠΕ-ΜΠΕ)