Ενας βοσκός υποψήφιος πρόεδρος της Γαλλίας -Μια ασυνήθιστη περίπτωση [εικόνες]

Ονομάζεται Ζαν Λασάλ, συστήνεται ως «βοσκός που θέλει να γίνει πρόεδρος», φωνάζει δυνατά και έχει περίεργες απόψεις. Αγαπά, κυρίως, τις θεωρίες συνωμοσίας.

Η Γαλλία δεν έχει μόνο κομψούς πολιτικούς με ευρωπαϊκή παράδοση. Είναι πλέον γεμάτη με περίεργες πολιτικές φιγούρες κάθε είδους που διακρίνονται για το αντι-ευρωπαϊκό μένος τους και τείνουν στον άκρατο λαϊκισμό.

Γιός βοσκού από τα Πυρηναία όρη της Γαλλίας, ο Ζαν Λασάλ είναι δήμαρχος και βουλευτής πολλά χρόνια. Εγινε γνωστός -ως φολκλορικό στοιχείο- όταν το 2013 διήνυσε χιλιάδες χιλιόμετρα με τα πόδια στη Γαλλία, με το επιχείρημα ότι θέλει να γνωρίσει τους Γάλλους πολίτες από κοντά. Μπέρδεψε, ωστόσο, τους ψηφοφόρους του, όταν τον Ιανουάριο του 2017 πήγε στη Συρία να συναντήσει τον πρόεδρο Μπασάρ Αλ Ασσαντ, τον οποίο θαυμάζει!
«Οι πολίτες της Γαλλίας φοβούνται και δεν πιστεύουν πλέον τίποτα. Εγώ τώρα ετοιμάζω το πρόγραμμά μου για να γίνω πρόεδρος. Θέλω να παραδώσω μια ήρεμη Γαλλία στα παιδιά μου, τα οποία έχουν σήμερα λιγότερη τύχη να πετύχουν τη ζωή τους απ'ό,τι είχα εγώ, ως γιός βοσκού. Υπάρχει στη χώρα μας ένα βαθύ αίσθημα αδικίας.

Είναι εναντίον του συστήματος. Είμαι ένας υποψήφιος του λαού, για τον λαό. Υπάρχει γύρω μας μια οργάνωση φασιστικού τύπου που κυριαρχεί στη ζωή μας, ακόμη και στα όνειρά μας. Με τον Φιγιόν, τον Μακρόν κλπ βρικόμαστε σε δικτατορία, η οποία δεν έχει πρόσωπο ή σύνορα, ούτε στρατό αλλά μπαίνει κρυφά στις καρδιές μας», δηλώνει.
Η επιθυμία του να γίνει πρόεδρος της Γαλλίας προκαλεί σαρκασμό. Η προεκλογική του ομάδα αναγνωρίζει ότι δεν έχει πολλές πιθανότητες να εκλεγεί.
Ο Ζαν Λασάλ, 62 ετών, με ύψος 1.90, πρώην παίκτης ράγκμπι, δήμαρχος επί 40 χρόνια, δηλώνει ότι θέλει «να ανακαινίσει τη Γαλλία». «Δεν σταματάει ποτέ, τρώει δέκα μπανάνες την ημέρα και τρέχει», δηλώνουν οι συνεργάτες του, έκπληκτοι από την ενέργειά του.
Είναι δήμαρχος στο χωριό Lourdios-Ichère με 162 κατοίκους. Βαριά φωνή, χοντροκομμένα αστεία και εύκολες βρισιές, θεωρείται εντελώς αποκομμένος από την πολιτική κάστα του Παρισιού. Ο ίδιος δεν πτοείται από τις κοροϊδίες και τα βλέμματα που του ρίχνουν οι συνάδελφοί του.

«Δεν δίνει δεκάρα, έχει γίνει ηθοποιός. Είναι ένας τύπος που του αρέσει να παριστάνει τον βλάκα για να κάνει τη δουλειά του», δηλώνει ο Christophe Madrolle, πρώην στέλεχος του κόμματος MoDem, που τον γνωρίζει καλά.
«Το προεκλογικό μου πρόγραμμα δεν είναι έτοιμο, αλλά θα το φτιάξω το σαββατοκύριακο. Θα επικεντρωθώ στην ανάπτυξη της επαρχίας, είμαι ο μόνος υποψήφιος πρόεδρος που αναφέρεται σε αυτά τα θέματα», δηλώνει. Εξάλλου, ο ίδιος δεν κάνει προεκλογική εκστρατεία στο Παρίσι αλλά μόνο στις επαρχιακές κοινότητες. «Το Παρίσι έχει γεμίσει από κλώνους με κοστούμια-γραβάτα», δηλώνει.

Οι πολιτικές του προτάσεις είναι μάλλον αριστερές: ζητάει το πάγωμα του γαλλικού δημοσίου χρέους, την επαναδιαπραγμάτευση των ευρωπαϊκών συμφωνιών, την απόσυρση του γαλλικού στρατού από τα εξωτερικά μέτωπα του πολέμου. «Το ευρωπαϊκό οικοδόμημα καταρρέει, είναι ακής ποιότητας τσιμέντο πάνω σε πολύ μικρά θεμέλια», γράφει ο Ζαν Λασάλ στο βιβλίο του με τίτλο «Ενας βοσκός στο προεδρικό μέγαρο».

Ο ίδιος αναγνωρίζει ότι έγινε γνωστός γιατί φωνάζει δυνατά και βρίζει. «Αυτό είναι πρόβλημα, γιατί όλοι θεωρούν ότι δεν είμαι σοβαρός», ομολογεί. Και πράγματι, το 2003 άρχισε να τραγουδάει ένα τοπικό τραγούδι (Aqueros Mountagnos) από το χωριό του, μέσα στη βουλή, μπροστά στον Νικολά Σαρκοζί που τον παρακολουθούσε άφωνος. Το 2006 έκανε απεργία πείνας για να υπερασπιστεί θέσεις εργασίας στην περιοχή του. Και το 2013 έκανε περιοδεία με τα πόδια σε όλη τη Γαλλίας. Ο Ζαν Λασάλ γνωρίζει ότι χρειάζεται κάτι περισσότερο για να πείσει τους Γάλλους να τον ψηφίσουν για πρόεδρο.

Η επίσκεψή του στην Συρία το 2017 χάλασαν ακόμη περισσότερο την εικόνα του. «Για μένα ο Ζαν Λασάλ είναι ένας συμπαθητικός τύπος ο οποίος δένει την πετσέτα γύρω από το λαιμό του στο εστιατόριο και του αρέσει να φωνάζει δυνατά. Αλλά όταν αρχίζει να βρίζει τις ελίτ και να το παίζει δημαγωγός για να αρέσει στον «λαό» του, ή να «πυροβολεί» την Ευρώπη, τότε τα πράγματα χαλάνε. Αλλά είναι τόσο συμπαθητικός και αγνός που είναι αδύνατο να τον μισήσεις, ακόμη κι όταν κάνει ό,τι του περνάει από το μυαλό», δηλώνει συνάδελφός του στο γαλλικό κοινοβούλιο.