Όταν τον Απρίλιο του 2016, η Γιουβέντους ταξίδευε στο Μόναχο για να αντιμετωπίσει την Μπάγερν στον αγώνα ρεβάνς του Champions League μετά το 2-2 στο Τορίνο, ελάχιστοι της έδιναν ελπίδες πρόκρισης. Οπως ελάχιστοι έδιναν και ελπίδες στην Ελλάδα για ένα θετικό αποτέλεσμα κόντρα στο Βέλγιο στις Βρυξέλλες.
Εκείνο το βράδυ του Απριλίου, η Γιουβέντους πάλεψε όσο μπορούσε, οδήγησε το ματς στην παράταση σε ένα παιχνίδι που έχει μείνει στις μνήμες όλων για την απίθανη κούρσα του Μοράτα στο 2ο γκολ που ήρθε από τον Κουαδράδο, όμως τακτικά ήταν η νύχτα που ο Μασιμιλιάνο Αλέγκρι είχε βάλει φαρδιά-πλατιά την υπογραφή του στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο.
Ο τρόπος για να αντιμετωπίσεις την Μπάγερν των πολύ γρήγορων άκρων και των στόπερ που ανεβαίνουν για να κάνουν παιχνίδι, ήταν μέχρι και εκείνο το ματς, άγνωστος.
Ο Αλέγκρι μπορεί στο τέλος να μην κατάφερε να κλέψει την πρόκριση αφού στην παράταση η ομάδα του λύγισε, όμως κέρδισε το χειροκρότημα ακόμη και από τον Πεπ Γκουαρδιόλα, ο οποίος ακόμη καθόταν στον πάγκο των Γερμανών.
Παρέταξε μια ομάδα με τέσσερις στην άμυνα και πεντάδα στη μεσαία γραμμή. Μπροστά από τον Εβρά στη θέση του αριστερού μπακ, τον Σάντρο. Με ένα και μόνο όμως τρικ.
Κάθε φορά που η Γιουβέντους αμυνόταν, ο Εβρά γινόταν 3ος κεντρικός αμυντικός, ο Σάντρο οπισθοχωρούσε σε ρόλο αριστερού μπακ και η Γιουβέντους έφτιαχνε μια πεντάδα στην άμυνα, η οποία έμοιαζε απροσπέλαστη.
Ο Πεπ ανακάτεψε αρκετά την τράπουλα εκείνη τη νύχτα για να πάρει όλο το πλάτος του γηπέδου και να το μετατρέψει σε εκμεταλλεύσιμο έδαφος. Κάτι που δεν πέτυχε ο Μαρτίνεθ με το Βέλγιο.
Ο Μίχαελ Σκίμπε αξίζει το χειροκρότημα όλων για την εμφάνιση της Εθνικής μας στις Βρυξέλλες. Γνώριζε εκ των προτέρων ότι οι Βέλγοι θα παίξουν όλο το ματς από τα άκρα. Ήξερε πως με Μέρτενς, Καράσκο και Τσαντλί, οι «κόκκινοι διάβολοι» θα έβγαζαν επιθέσεις κατά κύματα από τα άκρα.
Και έκανε ακριβώς το ίδιο με τον Αλέγκρι. Μια 11άδα που έμοιαζε σε διάταξη 4-2-3-1 του έδινε το δικαίωμα να αμύνεται με πέντε. Ο Σταφυλίδης έγινε ο Σάντρο εκείνης της νύχτας και ο Τζαβέλλας ο Εβρά, ο οποίος έπαιζε στην ίδια ευθεία με Μανωλά και Παπασταθόπουλο.
Ο άσος της Άουγκσμπουργκ αναγκαζόταν τις περισσότερες φορές να διανύει σε σπριν τα 40 μέτρα του τρανζίσιον από επίθεση σε άμυνα ενώ δεν ήταν λίγες οι φορές που για οικονομία δυνάμεων, αυτό το ρόλο τον αναλάμβανε ο Τζαβέλλας.
Το τρικ μπορεί να μην το ανακάλυψε ο Σκίμπε, να το αντέγραψε, αλλά το έκανε εκπληκτικά. Με πιο δύσκολες συνθήκες μάλιστα αφού είχε μπροστά του μόλις 5 μέρες για να προετοιμάσει τους παίκτες του γι'αυτό και όχι μια ολόκληρη σεζόν με δουλεμένους παίκτες πάνω σε μια τακτική.
Τζαβέλλας και Σταφυλίδης υπηρέτησαν άψογα το πλάνο. Τα ντουμπλαρίσματα δεν άφηναν χώρο στους Βέλγους να γίνουν απειλητικοί με την μπάλα στα πόδια παρά μόνο με παράλληλα γεμίσματα στην περιοχή του Καπίνο.
Το γκολ της ισοφάρισης ήρθε από την ποιότητα του Λουκάκου και λίγα δευτερόλεπτα πριν από την κούραση του Τοροσίδη, ο οποίος χωρίς ανάσες πλέον δεν μπορούσε να πιέσει τον Μέρτενς για την σέντρα.
Ομως και πάλι, η τακτική προσέγγιση του Σκίμπε έδειξε έναν «ενεργό» προπονητή, που δεν φοβάται να παρέμβει στο παιχνίδι και να αλλοιώσει τα χαρακτηριστικά του αντιπάλου.
Ένα χειροκρότημα για τον Γερμανό αξίζει, την επόμενη μέρα της κορυφαίας εμφάνισης της Ελλάδας από το Μουντιάλ του 2014 και έπειτα...