Ένα μυθιστόρημα, μια νουβέλα, μια καταγραφή ημερολογιακού χαρακτήρα, η συλλογή διηγημάτων ενός άξιου συγγραφέα και το «πρώτο σκαλί» ενός νέου ποιητή είναι τα ελληνικά βιβλία που επιλέγουμε για τις φετινές γιορτές.
NYOS, Η ΤΕΛΕΤΗ ΤΗΣ ΑΘΩΟΤΗΤΑΣ
Η ιστορία της λίμνης Nyos του τίτλου του βιβλίου είναι πραγματική· η λίμνη εξερράγη το 1986 με αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους πάνω από χίλιοι πεντακόσιοι άνθρωποι. Ο Βασίλειος Φ. Δρόλιας, ένας αστροφυσικός που αγαπάει πολύ τη λογοτεχνία, γράφει ένα ιδιαίτερα πυκνό μυθιστόρημα που έχει σαν κύριο θέμα του τη μόλυνση του περιβάλλοντος, το φαινόμενο του θερμοκηπίου και τον ρόλο της σύγχρονης επιστήμης. Πέρα από το συνηθισμένο μοτίβο του γάμου που καταρρέει και της εξωσυζυγικής σχέσης που φτάνει σε αδιέξοδο, στο κέντρο της ιστορίας βρίσκεται ένας αυθεντικός λογοτεχνικός ήρωας που αναζητάει το νόημα στη ζωή του.
Συγγραφέας: Βασίλειος Φ. Δρόλιας
Εκδόσεις Κέδρος
ΡΟΥ
Το πρώτο βιβλίο της Μαριαλένας Σπυροπούλου είναι μια νουβέλα με ηρωίδες δυο γυναίκες που μέσα από την αναπάντεχη γνωριμία τους και τις τακτικές συναντήσεις τους θα καταφέρουν με κάποιο τρόπο να σώσουν η μία την άλλη. Στον πυρήνα της αφήγησης βρίσκεται η ιστορία της δύσκολης ενηλικίωσης της Ρου, αλλά και η μητρική αγάπη και η καθοριστική σχέση που έχει κάθε παιδί με τη μητέρα του –ίσως την πιο καθοριστική σχέση της ζωής του. «Πώς είναι δυνατό σε όλα τα πέρατα της του κόσμου να δίνουν ζωή και ταυτόχρονα να προκαλούν τόσο πόνο...» λέει κάποια στιγμή η Ρου.
Συγγραφέας: Μαριαλένα Σπυροπούλου
Εκδόσεις Μεταίχμιο
ΣΤΙΣ ΤΑΙΝΙΕΣ ΚΛΑΙΩ ΣΤΙΣ ΠΙΟ ΑΣΧΕΤΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ
Η αναπάντεχη εξομολόγηση μιας νέας εργαζόμενης γυναίκας που ζει σήμερα στην Ελλάδα. Ένα βιβλίο γραμμένο με ειλικρίνεια, γεμάτο σκέψεις, συναισθήματα και προσωπικά στιγμιότυπα μιας ζωής γεμάτης εμπειρίες. Για «μια δημόσια ψυχανάλυση χωρίς ειρμό» κάνει λόγο η συγγραφέας. Η δημοσιογράφος Ξένια Κουναλάκη, γνωστή από την αρθρογραφία της στην Καθημερινή, γράφει με τον δικό της ιδιαίτερο τρόπο για τα δικά της μικρά καθημερινά, τη δουλειά στην εφημερίδα, τις σχέσεις, τα ρούχα, το φαγητό, τα βιβλία, αλλά και για την κρίση, την Ελλάδα, τη Γερμανία, τη σημερινή Ε.Ε., την Αριστερά, τους πολιτικούς που νοσταλγεί. Κάθε αναγνώστης θα βρει και δικές του αλήθειες μέσα σε αυτό το βαθιά προσωπικό βιβλίο.
Συγγραφέας: Ξένια Κουναλάκη
Εκδόσεις Πόλις
ΟΙ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΞΕΝΕΣ (Τα διηγήματα 1974-2016)
Τα διηγήματα του Δημήτρη Νόλλα συγκεντρωμένα σε έναν καλαίσθητο τόμο που επιτρέπει στους παλαιότερους αναγνώστες να θυμηθούν το έργο του και στους νεότερους να γνωρίσουν κείμενα που γράφτηκαν πριν από πολλά χρόνια. Η συλλογή αυτή, που καλύπτει 42 χρόνια γραφής, αναδεικνύει με τον καλύτερο τρόπο τα θέματα που απασχολούν το συγγραφέα, όπως η πατρίδα, η μοναξιά, η παράλογη καθημερινότητα, και δίνει την ευκαιρία στον προσεχτικό αναγνώστη να παρατηρήσει τη ματιά του συγγραφέα στον κόσμο, καθώς τα χρόνια περνούν, αλλά και την εξέλιξη της γραφής του. Τα κείμενα δημοσιεύονται διατηρώντας τον χαρακτήρα της πρώτης τους γραφής. «Αναγνωρίζω πως εκείνες οι γλωσσικές ακρότητες ζητούσαν να αναδείξουν το γλωσσικό στρίμωγμα των καιρών με τις βαθιές ρίζες και άρα, όσο απωθητικές και να μου είναι σήμερα, για την "Πολυξένη" της εποχής ήταν θέμα ουσίας» σημειώνει στον πρόλογο του βιβλίου ο Δημήτρης Νόλλας.
Συγγραφέας: Δημήτρης Νόλλας
Εκδόσεις Ίκαρος
Και μια ποιητική συλλογή που ξεχωρίζει
ΤΟ ΕΠΙ ΜΑΤΑΙΩ
«Ω Κύριε, Κύριε χρονιά μου έδωσες κακή» ξεκινάει την προσευχή του ο ποιητής. Με τον σύντομο και κοφτό του λόγο αναφέρεται σε όλα εκείνα που βλέπει γύρω του καθημερινά και νιώθει να τον πονάνε και να τον εξοργίζουν: η πρωινή ζώνη της τηλεόρασης, η νυχτερινή ζωή, τα καλλιστεία, τα αγόρια «από χρυσόσκονη και δόντια ηρωίνης», η αγωνία για τις συντάξεις, η θλίψη για τις πυρκαγιές, τα δάκρυα για τις εξωσωματικές, οι παπάδες, ο προκλητικός τους πλούτος, η άσωτη ζωή, τα δελτία ειδήσεων, οι πολιτικοί, οι βιομήχανοι, οι φιλανθρωπίες των συζύγων, τα μπουζούκια και οι χρυσές πίστες, τα γαρίφαλα και τα «δάκρυα κοκαΐνης». Ο Σκοτεινός έχει επισκεφτεί τον άνθρωπο και του έχει δώσει πλούτη, δόξα και τιμές, με αντάλλαγμα την ίδια την ψυχή του.
Το «Επί Ματαίω» αποτελείται δεκαπέντε ποιήματα που καθιστούν ένα ενιαίο σύνολο και διαβάζεται χαμηλόφωνα σαν προσευχή και ταυτόχρονα δυνατά σαν μια κραυγή απόγνωσης μπροστά στην αθλιότητα και την παρακμή που ζούμε. Όλο το ποίημα μοιάζει με τον οργισμένο μονόλογο ενός ανθρώπου απελπισμένου, ο οποίος μην έχοντας που αλλού να στραφεί σηκώνει τα μάτια του προς τον ουρανό σαν να αναζητά εκεί την παρηγοριά, την απελευθέρωση από τα δεινά, την τελική λύτρωση. Ο Χαρίτος δείχνει με τον πιο απαισιόδοξο τρόπο την βρωμερή εικόνα μιας παρηκμασμένης πόλης, μια ζωής που έχει χάσει το βαθύτερο νόημά της. Ο ποιητής βλέπει, παρατηρεί, πονάει, νιώθει να πνίγεται. Στο τέλος τίποτε δεν μένει στον ανόητο άνθρωπο. Και ο ποιητής φαίνεται να συνειδητοποιεί τη ματαιότητα των πραγμάτων επειδή ο τοίχος γύρω του χτίζεται κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε λεπτό.
Η γλώσσα του έργου είναι ωμή και σκληρή, καμιά φορά βλάσφημη. Ο Χαρίτος αναφέρεται σε καταστάσεις σκληρές και δύσκολες που βλέπουμε καθημερινά γύρω μας αλλά –κάνουμε πως–αγνοούμε για να εκφράσουμε στη συνέχεια την έκπληξη και τον αποτροπιασμό μας όταν ακούμε γι’ αυτές στα δελτία ειδήσεων. Υπάρχει άραγε σωτηρία; Στο ποίημα διαφαίνεται μια μικρή τρυφερή νότα αγάπης, μνήμης, νοσταλγίας που μπορεί να είναι και η μοναδική παρηγοριά μας.
«Άσε μου μόνο τη μνήμη
της γλώσσας μου
τις λέξεις
Θα σκεφτώ απ' την αρχή τον Παράδεισο».
Συγγραφέας: Κυριάκος Χαρίτος
Εκδόσεις Κέδρος
