Είναι «κόρη του πατέρα της» και επιχειρεί να κάνει την έκπληξη στις γαλλικές προεδρικές εκλογές. H Μαρίν Λεπέν, κόρη του ακροδεξιού Ζαν Μαρί Λεπέν, δηλώνει πως θέλει να εκφράσει τη «βουβή Γαλλία». Υποστηρίζει πως εκεί έξω υπάρχει μια ξεχασμένη σιωπηλή πλειοψηφία. Η πραγματική Γαλλία.
«Αγρότες, άνεργοι, συνταξιούχοι, εργάτες και κάτοικοι της περιφέρειας είστε οι ξεχασμένη σιωπηλή πλειοψηφία την οποία έχει τσακίσει το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα. Για τους Δεξιούς και τους Σοσιαλιστές που μόνος τους Θεός είναι το τριπλό Α, εσείς είστε το τριπλό τίποτα», είχε πει στο ακροατήριο της πόλης Μέτζ στις 11 Δεκεμβρίου όταν μπήκε στην προεκλογική κούρσα.
Αναμφίβολα, η ηγέτης του ακροδεξιού «Εθνικού Μετώπου» ξέρει να πιάνει το πνεύμα των καιρών, αφού χρησιμοποιεί ένα λεξιλόγιο αρκετά ελκυστικό, έχει ένα άλλο πολιτικό «αέρα» και παίζει με δεξιοτεχνία τον αντισυστημικό παίκτη. Για αυτό και έχει προβληματίσει αρκετά τη Γαλλία σε σχέση με το ρόλο και τη θέση που θα έχει στις γαλλικές προεδρικές εκλογές.
Πέντε μόλις μέρες πριν την ομιλία της, η γαλλική εφημερίδα Le Monde κυκλοφορούσε με εξώφυλλο που έλεγε πως το 40% των Γάλλων πολιτών δεν αναγνωρίζουν ούτε τη Δεξιά ούτε την Αριστερά. Η εφημερίδα συμπλήρωνε πως αν τα κόμματα δεν μπορέσουν να τους προσεγγίζουν και να τους προσελκύσουν τότε αυτά τα 16 εκατομμύρια θα οδηγηθούν είτε στην αποχή είτε στο Εθνικό Μέτωπο.
Ποιες είναι οι δύο Γαλλίες;
Για πάνω από ένα αιώνα υπάρχει στην Γαλλία η ιδέα ότι υπάρχουν δύο χώρες, με τη βαθειά την ξεχασμένη Γαλλία να είναι η πραγματική. Ήδη από την εποχή του Charles Mauras είχε εκφραστεί η άποψη ότι η πραγματική Γαλλία είναι αυτή που «δουλεύει και ζει βασισμένη στην ιστορική και ηθική της πορεία». Στον αντίποδα βρισκόταν η «νόμιμη χώρα», την οποία αντιπροσωπεύει η Γαλλική Δημοκρατία (La Republique).
Στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, την εποχή του τραγουδιστή Πιέρ Πουζάδ (Pierre Poujade), πνευματικού πατέρα του Ζαν Μαρί Λεπέν, διάσημη είχε γίνει η εικόνα της «βαθειάς Γαλλίας», που είναι αγροτική και παραδοσιακά Καθολική. Τον όρο τον χρησιμοποίησαν και οι Γκωλικοί όταν μιλούσαν για τη «σιωπηλή πλειοψηφία» που δεν συμμετείχε στον Μάη του '68.
Η ιδέα αυτή, όσο παρωχημένη και αν μπορεί να ακούγεται σε κάποιους, είναι παρούσα στην τρέχουσα πολιτική αρένα της Γαλλίας. Προ μηνών ο Σαρκοζί είχε δηλώσει πως επιθυμεί να εκφράσει όχι μόνο αυτούς που προβάλλουν δυναμικά τα αιτήματά τους αλλά κυρίως τους «σιωπηλούς» Γάλλους.
Συνεπώς δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι η Μαρίν Λεπέν μιλά για τη σιωπηλή πλειοψηφία και ισχυρίζεται ότι μόνο αυτή μπορεί να την εκφράσει. Αυτή τη Γαλλία που είναι «απο κάτω» καλεί η πρόεδρος του Εθνικού Μετώπου σε μια «ειρηνική, δημοκρατική και πατριωτική επανάσταση».
Η «αόρατη ξεχασμένη πλειοψηφία»
Κι όμως η επιλογή να αναφέρεται σε «αόρατη» πλειοψηφία μόνο τυχαία δεν είναι. Ως κόρη του πατέρα της ξέρει την αδυναμία που είχε σε αυτόν τον όρο, που δεν αφορά μόνο τις κοινωνικές τάξεις αλλά τους «αγίους, τους μάρτυρες και τους ήρωες της μακραίωνης Ιστορίας της Γαλλίας». Η Μαρίν Λεπέν δεν χρησιμοποιεί την αόρατη πλειοψηφία σε αυτό το πλαίσιο αλλά αντιλαμβάνεται τη δυναμική του.
Όταν δε μιλάει για «ξεχασμένους» σίγουρα δεν εννοεί τους «αγανακτισμένους». Υπονοεί αυτούς που λένε σιωπηλά αυτό που εκείνη εκφράζει δυνατά σαν πολιτικό λόγο. Αυτό το έχει μεταγράψει και στις αφίσες της που έχουν τίτλο «Διάλεξε τη δική σου Γαλλία».
Μετά το 2002, οι «ξεχασμένοι» και οι «αόρατοι» βρέθηκαν στο προσκήνιο για να περιγράψουν το τμήμα εκείνο του εκλογικού σώματος που εξαφανίστηκε από τα «ραντάρ» των κομμάτων και των πολιτικών αναλυτών. Είναι μετρήσιμη και συμπαγής αυτή η «ξεχασμένη Γαλλία»; Αν η απάντηση στο ερώτημα είναι θετική, τότε στις εκλογές του Απριλίου θα πρέπει να δούμε μια εντυπωσιακή άνοδο της άκρας δεξιάς. Θα μπορέσει η Μαρίν Λεπέν να κάνει την έκπληξη και να βρεθεί στο β' γύρο των προεδρικών εκλογών;