Ηλπιζαν ότι στην Ευρώπη θα είχαν την ευκαιρία για μία καλύτερη ζωή. Ενα όνειρο για χάρη του οποίου άξιζε να ρισκάρουν τη ζωή τους. Τώρα, το κάνουν ξανά, αλλά για να γυρίσουν πίσω.
Δεκάδες Σύροι πρόσφυγες, που είδαν τις ελπίδες τους να βουλιάζουν στις λάσπες της Ειδομένης, βάζουν σε κίνδυνο ξανά τη ζωή τους, αλλά προς την αντίθετη κατεύθυνση, γράφουν οι New York Times. Τώρα, πληρώνουν τους διακινητές για να τους περάσουν στην Τουρκία και να πάρουν τον δρόμο για τιο σπίτι τους.
Αντί για τα κύματα στο Αιγαίο, αυτή τη φορά αντιμετωπίζουν τα επικίνδυνα ρεύματα στον Εβρο. Κάθε βράδυ, γράφει η αμερικανική εφημερίδα, ομάδες προσφύγων και μεταναστών συνωστίζονται στον σιδηροδρομικό σταθμό του Διδυμότειχου, στήνοντας μικρές σκηνές, περιμένοντας την ευκαιρία τους να περάσουν τα σύνορα.
«Θα πάω στην Τουρκία, δεν θέλω πλέον την Ευρώπη. Τελείωσε», λέει ένας από αυτούς, ο 27χρονος Ατία Αλ Τζασέμ, ένας κουρέας από τη Δαμασκό, που φεύγει από την Ελλάδα με τη σύζυγό του και την ενός έτους κόρη τους, μετά από μήνες αναμονής στα σύνορα της χώρας μας με την ΠΓΔΜ. «Είμαστε πραγματικά κουρασμένοι. Ζητάω από τον Θεό να με βοηθήσει να περάσω στην Τουρκία. Στη Συρία, κάτω από τις βόμβες, θα ήμασταν καλύτερα από εδώ», προσθέτει ο άνθρωπος που έφτασε στην Ελλάδα στις 24 Φεβρουαρίου, αλλά δεν κατάφερε να συνεχίσει το ταξίδι του προς τη Γερμανία, όταν έκλεισαν τα σύνορα.
Μετά από μήνες στην Ειδομένη, δεν θέλησε να πάει σε ένα κέντρο φιλοξενίας, όταν εκκενώθηκε ο καταυλισμός. «Δεν περιμέναμε τέτοια αντιμετώπιση στην Ευρώπη. Πιστεύαμε ότι θα είναι πιο ανθρώπινοι, ότι θα μας φροντίσουν, θα προστατεύσουν τα παιδιά μας. Νομίζαμε ότι θα μας βοηθήσουν, αλλά βρήκαμε το αντίθετο. Η Ευρώπη δεν έχει κανένα συναίσθημα για εμάς», προσθέτει ο Σύρος μιλώντας στους New York Times.
Ετσι, αποφάσισε να γυρίσει στην Τουρκία, όπου ζει ο αδελφός του. Ομως, η επιστροφή διά της νομίμου οδού θα απαιτούσε πολύ χρόνο. Ετσι, πολλοί προτιμούν να εμπιστευθούν ξανά τους διακινητές, που σύμφωνα με τους πρόσφυγες τώρα χρεώνουν λιγότερο, μόλις μερικές εκατοντάδες ευρώ, σε σύγκριση με τις χιλιάδες που πλήρωσαν για την αντίθετη διαδρομή που ακολούθησαν πριν μήνες.
«Πρόσφατα παρατηρήσαμε μία αντίστροφη ροή μεταναστών και προσφύγων, από την Ειδομένη προς τα βόρεια σύνορά μας», λέει στην εφημερίδα ο Ηλίας Ακίδης, επικεφαλής της αστυνομίας στο Διδυμότειχο. «Από ό,τι μας λένε, προσπαθούν να περάσουν στην Τουρκία, είτε επειδή έχουν συγγενείς εκεί, είτε γιατί θέλουν να πάνε πίσω στη χώρα τους», προσθέτει.
Ο δήμαρχος Διδυμότειχου, Ιωάννης Τοπαλούδης, δηλώνει ότι οι αρχές βλέπουν 20-40 ανθρώπους κάθε ημέρα να κατευθύνονται προς τα ελληνοτουρικά σύνορα. Με τον μικρό φράχτη στο μικρό χερσαίο τμήμα τους, η μόνη επιλογή για εκείνους που δεν έχουν έγγραφα είναι να διασχίσουν τον Εβρο, το ποτάμι στο οποίο έχουν χαθεί πολλές ζωές μεταναστών μέσα στα χρόνια.
Σύμφωνα με το δημοσίευμα, έχουν συλληφθεί περίπου 150 άτομα που επιχείρησαν να κάνουν κάτι τέτοιο τους τελευταίους δύο μήνες. «Αυτή την περίοδο το ποτάμι είναι πολύ επικίνδυνο, καθώς η στάθμη του νερού είναι πολύ υψηλή εξαιτίας των βροχών», εξηγεί ο Ακίδης. «Είναι επικίνδυνο. Τους εμποδίζουμε, αλλά για τους δικούς τους λόγους συνεχίζουν να προσπαθούν».
Ενας από αυτούς που αποφάσισαν να επιστρέψουν στη Συρία είναι και ο Μάιντ Χαμέντ. Ο 21χρονος φοιτητής από τη Δαμασκό πέρασε τρεις μήνες στην Ειδομένη. «Θέλω να γυρίσω στη Συρία και να συνεχίσω τις σπουδές μου. Ακόμη κι αν ανοίξουν τα ευρωπαϊκά σύνορα, εγώ θα γυρίσω πίσω. Είμαι πολύ θυμωμένος με τους Ευρωπαίους για την κατάσταση που ζήσαμε εδώ», δηλώνει ο νεαρός που λέει πως ζήτησε τη βοήθεια του ΟΗΕ για να επιστρέψει στην πατρίδα του, αλλά του απάντησαν ότι αυτό δεν είναι δυνατό. «Μου είπαν ότι δεν είναι ασφαλές», λέει. Και αναζήτησε την εναλλακτική.
Με έναν χάρτη στο χέρι του, πήγαινε στη Θεσσαλονίκη για να πάρει τρένο προς τα σύνορα. «Από εκεί, θα διασχίσω το ποτάμι όπως μου έχουν πει άλλοι από τη Συρία». Στη συνέχεια, σκοπεύει να ταξιδέψει αεροπορικώς από την Τουρκία στον Λίβανο και από εκεί να γυρίσει στη Δαμασκό. «Ποτέ δεν προσπάθησα να διασχίσω παράνομα τα σύνορα με την ΠΓΔΜ. Ηθελα να πάω στη Γερμανία νόμιμα. Ομως τώρα είμαι αναγκασμένος να επιστρέψω στην πατρίδα μου με αυτόν τον τρόπο», εξηγεί.