Στη φάκα της Τρόικας αισθάνεται ότι πιάνεται ο Αντώνης Σαμαράς, καθώς κάνοντας το πρώτο βήμα στη κατεύθυνση του σχηματισμού κυβέρνησης συνεργασίας, διαπιστώνει ότι αυτομάτως μπήκε σε ένα ολισθηρό τούνελ που καταλήγει σε αυτό που προσπαθούσε να αποφύγει εδώ και μήνες: στην συνυπογραφή άρα στην συνευθύνη επί της οικονομικής πολιτικής που θα εφαρμόζεται τα επόμενα χρόνια στο πλαίσιο της νέας δανειακής σύμβασης.
Κι αν το νέο Μνημόνιο δεν έκρυβε εκπλήξεις, όπως υποστηρίζει ο Ευάγγελος Βενιζέλος, είναι προφανές ότι ο κ. Σαμαράς θα μπορούσε στο όνομα της εθνικής σωτηρίας, να το συνυπογράψει έστω με επιφυλάξεις, έστω με την υποσημείωση ότι θα επιχειρήσει την επαναδιαπραγμάτευση του εάν και εφόσον κερδίσει τις επόμενες εκλογές.
Ωστόσο, αυτό που φοβάται το οικονομικό επιτελείο της Ν.Δ. είναι ότι η Τρόικα έχοντας στα χέρια της την υπογραφή των δύο μεγάλων κομμάτων, θα επιχειρήσει να φέρει με το Νέο Μνημόνιο όσα δεν μπόρεσε ή δεν πρόλαβε να φέρει τον τελευταίο ενάμισι χρόνο. Ο κατάλογος είναι μακρύς και ανατριχιαστικός, καθώς ξεκινά από τη πλήρη ανατροπή των όσων έχουν απομείνει το νομικό πλαίσιο που διέπει τις εργασιακές σχέσεις και καταλήγει σε νέες δεσμεύσεις φορολογικού τύπου που ούτως ή άλλως προκαλούν «αλλεργία» στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Με δεδομένη, δε, την εξαιρετικά επιβαρυμένη κατάσταση της πραγματικής οικονομίας, η ανησυχία της Ν.Δ. είναι ότι στη διάρκεια ζωής της κυβέρνησης συνεργασίας, δεν αποκλείεται η Τρόικα να απαιτήσει και πρόσθετα δημοσιονομικά μέτρα για τη διασφάλιση των στόχων του 2012, καθώς τον Ιανουάριο ή στις αρχές Φεβρουαρίου θα έχει στη διάθεση της πολύ ασφαλή στοιχεία για το πού διαμορφώθηκε το έλλειμμα του 2011 άρα και τι πρόσθετο βάρος θα «κουβαλήσει» ο Προϋπολογισμός του 2012