Ενας παράδεισος του Αιγαίου μετατράπηκε σε σύγχρονο Ελις Αιλαντ, υποδεχόμενο το κύμα των ανθρώπων που προσπαθούν να γλιτώσουν από τον πόλεμο, γράφει η Washington Post για τη Λέσβο.
Με τα καταγάλανα νερά του, τους γεμάτους ελιές λόφους και τα αρχαία μνημεία, αυτό το «κόσμημα» του Αιγαίου μετά βίας μπορεί να συγκριθεί με το νησί έξω από το λιμάνι της Νέας Υόρκης. Κι όμως, σε ένα χρόνο απαράμιλλης μετανάστευσης στην Ευρώπη, η Λέσβος έχει μετατραπεί από ένα ήσυχο κομμάτι παράδεισου, στο Ελις Αιλαντ του 21ου αιώνα, γράφει η αμερικανική εφημερίδα.
Τους τελευταίους μήνες, οι αφίξεις στη Λέσβο ανταγωνίζονται τις ιστορικές κορυφώσεις του αριθμού των ανθρώπων που έφταναν στο νησί το οποίο για δεκαετίες αποτελούσε τη βασική πύλη για τις ΗΠΑ, σχολιάζει η Washington Post. Σε αντίθεση όμως με το Ελις Αιλαντ, σημειώνει, το οποίο η αμερικανική κυβέρνηση διαμόρφωσε συγκεκριμένα για να διαχειριστεί τις αφίξεις των μεταναστών, ο ρόλος της Λέσβου διαμορφώθηκε σε μεγάλο βαθμό τυχαία. Εκεί, τονίζει η εφημερίδα, οι λύσεις στην κρίση είναι ένα παζλ που σχηματίζουν οι ανθρωπιστικές οργανώσεις, οι εθελοντές και οι τοπικές αρχές, με συγκριτικά μικρή βοήθεια από την ελληνική κυβέρνηση και την ΕΕ.
Μάλιστα, για να αναδείξει τις ομοιότητες, η Washington Post συνδύασε φωτογραφίες από το Ελις Αιλαντ, από την εποχή που υποδεχόταν τους μετανάστες- από το 1892 έως το 1954- και τη σημερινή κατάσταση στη Λέσβο.