Τα υποθαλάσσια καλώδια που... μεταφέρουν το Ιντερνετ -Πού βρίσκονται & γιατί χαλάνε [εικόνες]

Εχετε αναρωτηθεί ποτέ γιατί η σύνδεση στο Skype μεταξύ διαφορετικών χωρών ή ηπείρων παρουσιάζει ορισμένες ανωμαλίες; Την απάντηση δίνει η Νικόλ Σταροσιέλσκι με το νέο της βιβλίο «The Undersea Network».

Οπως γράφει: «Νομίζω ότι οι άνθρωποι θα εκπλαγείτε αν μάθετε ότι υπάρχουν μόλις 200 συστήματα που μεταφέρουν το σύνολο της κίνησης στο διαδίκτυο στον ωκεανό και είναι σε μεγάλο βαθμό συγκεντρωμένα σε πολύ λίγες περιοχές. Τα καλώδια διοχετεύουν το διαδίκτυο από αυτά τα σημεία σε όλο τον κόσμο»

Οι λόγοι κυμαίνονται από την πολιτική μέχρι την υποθαλάσσια τοπογραφία και τους σεισμικούς κινδύνους.

Το πρώτο υπερωκεάνιο καλώδιο, ένα χάλκινο καλώδιο τηλεγράφου, περνούσε από τον Ατλαντικό το 1866. Τα καλώδια που τοποθετήθηκαν τις επόμενες δεκαετίες ακολούθησαν τις αποικιακές διαδρομές της εποχής της ναυτιλίας, και πολλά σύγχρονα καλώδια ακολουθούν τις ίδιες παλιές διαδρομές.

Στη δεκαετία του 1950, το ομοαξονικό καλώδιο, ικανό να μεταφέρει τηλεφωνικές συνομιλίες έγινε το πρότυπο. Στη συνέχεια, στη δεκαετία του 1990, τα εν λόγω αναλογικά καλώδια αντικαταστάθηκαν από καλώδια οπτικών ινών που μπορούσαν να μεταφέρουν τεράστιες ποσότητες ψηφιακών δεδομένων με τη μορφή φωτός.

To δίκτυο των οπτικών ινών κάτω από τον Ειρηνικό Ωκεανό

Το δίκτυο καλωδίων ίντερνετ στην νοτιοανατολική Ασία

Υποθαλάσσια καλώδια συνδέουν την Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία με τον υπόλοιπο... ψηφιακό κόσμο!

Τα υποθαλάσσια καλώδια έχουν αποτελέσει αντικείμενο διεθνούς συζήτησης και στο παρελθόν. Το 1959, οι Times ανέφεραν ότι το Ναυτικό των ΗΠΑ αναζητούσε Ρώσικες μηχανότρατες ανοικτά της Νέας Γης με υποψίες ότι σαμπόταραν τα καλώδια.

Ομως δεν ήταν μόνο οι Ρώσοι που ενδιαφέρονταν για τα καλώδια. Στη δεκαετία του 1970, το Ναυτικό των ΗΠΑ έστειλε δύτες για να αξιοποιήσει μυστικά σοβιετικά στρατιωτικά καλώδια επικοινωνίας, μια προσπάθεια γνωστή ως Επιχείρηση Ivy Bells.

Αλλά δεν είναι μόνο τα σαμποτάζ το πρόβλημα. Ενας σεισμός το 2006 έκοψε καλώδια διαταράσσοντας την πρόσβαση στο διαδίκτυο στην Ταϊβάν, ενώ το 2007, συλλέκτες σιδερικών έκλεψαν μέρη δύο καλωδίων οπτικών ινών στα ανοικτά του Βιετνάμ, κόβοντας το internet εκεί για αρκετούς μήνες. Οι καρχαρίες, προφανώς, είναι επίσης μια απειλή.

Μέχρι στιγμής τα πιο κοινά προβλήματα, ωστόσο, που αντιπροσωπεύουν περίπου το 60% των περιστατικών κοπής καλωδίων, αφορούν άγκυρες και δίχτυα αλιείας. Για το λόγο αυτό, τα καλώδια επισημαίνονται σαφώς με ροζ γραμμές στους ναυτικούς χάρτες, και με προειδοποιητικά σημάδια στο νερό για να μην ρίχνουν άγκυρα τα σκάφη. Από την άλλη η σαφής θέση των καλωδίων δίνει προβάδισμα στους επίδοξους σαμποτέρ.

Το σαμποτάζ καλωδίων ήταν κοινό κατά τη διάρκεια των δύο Παγκοσμίων Πολέμων και παρόλο που δεν έχουν καταγραφεί πρόσφατα επεισόδια, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα μπορούσε να συμβεί κάτι τέτοιο. Θα ήταν σχετικά εύκολο να κοπεί ένα καλώδιο κοντά στην ακτή, αλλά η ζημία αυτή θα ήταν επίσης εύκολο να βρεθεί και να επισκευαστεί.

Αυτή η πύλη που μόλις φαίνεται παρέχει πρόσβαση στα καλώδια οπτικών ινών που μεταφέρουν το Ιντερνετ στη Χαβάη