Γιατί μυρίζει χάλια το λουλούδι «πτώμα»: Τι σχέση έχει με τις ιδρωμένες κάλτσες [εικόνες]

Το Amorphophallus Titanium, γνωστό και ως λουλούδι πτώμα, για τη χαρακτηριστική μυρωδιά του, αποτελούσε ανέκαθεν ένα από τα πιο παράξενα μυστήρια της βοτανολογίας. Ωστόσο πρόσφατα οι ερευνητές κατάφεραν να αποκαλύψουν τη χημεία που κρύβει μέσα του.

Ενα λουλούδι πτώμα με το όνομα Αλις άνθισε στο Βοτανικό Κήπο του Σικάγου, την Τρίτη. Για τον άνθρωπο, το λουλούδι πτώμα είναι το πιο βρωμερό φυτό του κόσμου. Αλλά για τα σκαθάρια και τις μύγες, μυρίζει ελκυστικά.

Για την ακρίβεια τους δίνει την εντύπωση ότι υπάρχει σάπιο κρέας κάπου για να γεννήσουν τα αυγά τους και έτσι τα έντομα πηγαίνουν κοντά και βοηθούν το λουλούδι πτώμα να γονιμοποιηθεί.

Εγγενής στην Ινδονησία, το λουλούδι πτώμα ευνοείται από την υψηλή θερμοκρασία και υγρασία και τον άφθονο χώρο που παρέχει η τροπική ζούγκλα.

Το να το αποκαλούμε λουλούδι είναι λάθος, αφού στην πραγματικότητα περιλαμβάνει πολλά λουλούδια που συγκεντρώνονται γύρω από τη βάση του στελέχους του (spadix), κρυμμένα κάτω από την καφέ «φούστα» του φυτού (spathe). Και, κοιτάζοντας το μέγεθος και το σχήμα από το κοτσάνι του, μπορεί κανείς να φανταστεί γιατί ονομάστηκε Amorphophallus Titanium.

Η μυρωδιά του προέρχεται από έναν αριθμό διαφορετικών μορίων που μυρίζουν άσχημα από μόνα τους, και όλα μαζί προσελκύουν μύγες, σκαθάρια και περίεργους ανθρώπους. Ενα από αυτά, η τριμεθυλαμίνη μυρίζει σαν σάπιο ψάρι. Ενα άλλο, το ισοβαλερικό οξύ, είναι επίσης υπεύθυνο για την φρικτή οσμή στις ιδρωμένες κάλτσες.

«Αυτό που κάνει το λουλούδι, είναι να ενώνει αυτές τις οσμές, προσελκύοντας τα έντομα» εξηγεί ο Ρομπ Ραγκούσο, χημικός οικολόγος και επίκουρος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Cornell. Επίσης έχει σχέση και η θερμοκρασία, αφού στην άνθιση του, το φυτό φτάνει πράγματι θερμοκρασία του ανθρώπινου σώματος, γεγονός που το καθιστά ακόμη πιο πειστικό στα σαρκοβόρα έντομα. «Οι μύγες πετούν από απόσταση, προσγειώνονται, και στη συνέχεια, αναζητούν σκοτεινούς χώρους στο εσωτερικό του λουλουδιού για να γεννήσουν τα αυγά τους.»

Σύμφωνα με τον Μακ Λάφιν, οι επικονιαστές κρύβονται στους στενούς χώρους του λουλουδιού, τραβηγμένοι από τη μυρωδιά του. Κατά τη διαδικασία αυτή, καλύπτονται από τη γύρη.

Με λίγη τύχη, θα γονιμοποιήσουν το επόμενο λουλούδι στο πέρασμά τους.