Τι θα συμβεί στις 21 Σεπτεμβρίου; Ολες οι δημοσκοπήσεις δείχνουν θρίλερ με τον ΣΥΡΙΖΑ και την ΝΔ να εμφανίζονται ισοδύναμοι και το σενάριο περί αυτοδυναμίας να μοιάζει με όνειρο θερινής νυκτός.
Ανεξάρτητα από τις προεκλογικές κορώνες που στοχεύουν στην συσπείρωση των κομματικών ακροατηρίων, υπάρχει η αμείλικτη πραγματικότητα των αριθμών. Και όλα κατατείνουν ότι η μόνη εφικτή λύση μετεκλογικά, είναι μια κυβέρνηση ευρέως συνασπισμένων δυνάμεων.
Ολα τα κόμματα, και ο ΣΥΡΙΖΑ – του Αλέξη Τσίπρα συμπεριλαμβανομένου αλλά και κορυφαίων στελεχών του όπως ο Γ. Δραγασάκης - «ξορκίζουν» το ενδεχόμενο επαναληπτικών εκλογών.
Ο ίδιος ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ απέρριπτε στεντορείως το ενδεχόμενο να συγκυβερνήσει με τα «μνημονιακά κόμματα» (ΝΔ, Ποτάμι, ΠΑΣΟΚ). Ωστόσο, επ' εσχάτων, έχει αλλάξει πλεύση, κάτι που δεν πέρασε απαρατήρητο: Αρχικώς αναφέρει συγκεκριμένα ονόματα με τα οποία δεν θα μπορούσε να συνεργαστεί (Γεωργιάδης, Βορίδης κλπ) ενώ σε πρόσφατη συνέντευξή του έκανε άνοιγμα προς το ΠΑΣΟΚ λέγοντας πως αν αλλάξει στάση η Φώφη Γεννηματά και απομονώσει τα «βαρίδια» θα μπορούσε να συνεργαστεί.
Από την άλλη πλευρά, ο Ευάγγελος Μεϊμαράκης βλέπει ότι η τακτική του αποδίδει: Η ΝΔ όχι μόνο έχει καλύψει την διαφορά δημοσκοπικά, αλλά σε μια εξ αυτών (MRB) περνά μπροστά, έστω και οριακά και ο ίδιος είναι δημοφιλέστερος από τον Αλέξη Τσίπρα. Διαμηνύει διαρκώς ότι απαιτείται συνεργασία μετεκλογικά και μάλιστα ότι ο ίδιος δεν θα έχει πρόβλημα να παραμείνει πρωθυπουργός ο Τσίπρας αν ο ΣΥΡΙΖΑ έρθει πρώτο κόμμα τελικά. Στην ίδια γραμμή «δεν μπορεί κανείς μόνος του» κινούνται τόσο ο Σταύρος Θεοδωράκης και το Ποτάμι, όσο και η Φώφη Γεννηματά και το ΠΑΣΟΚ.
Επιπλέον, όλες οι μετρήσεις της κοινής γνώμης δείχνουν ότι οι Ανεξάρτητοι Ελληνες δεν θα μπουν στην επόμενη Βουλή, ως εκ τούτου ο μόνος – κατά δήλωση Τσίπρα – εν δυνάμει κυβερνητικός σύμμαχος, δεν θα μπορεί να δώσει χείρα βοηθείας για να σχηματιστεί κυβέρνηση.
Συμμαχία επίσης ΣΥΡΙΖΑ με την Λαϊκή Ενότητα του Π. Λαφαζάνη για την... εφαρμογή του Μνημονίου 3 θα πρέπει να αποκλειστεί ως το πλέον «γκροτέσκο» σενάριο.
Οπως αναφέρουν τα Νεα στο σημερινό πρωτοσέλιδό τους, «πλέον, όλοι οι βασικοί παίκτες στο ελληνικό πολιτικό σύστημα έχουν βάψει τα χέρια τους με το μελάνι του Μνημονίου, έστω και αμφίθυμα. Αυτή είναι η βάση για την επομένη των εκλογών και εξηγεί εν πολλοίς τη χλιαρή έως θετική ανταπόκριση που είχε από ευρωπαίους ηγέτες και αξιωματούχους η απόφαση του Αλέξη Τσίπρα να προχωρήσει σε πρόωρες εκλογές».
Μάλιστα, όπως σημειώνει η εφημερίδα «στην πολιτική αγορά ήδη κάποιοι βλέπουν την υπηρεσιακή κυβέρνηση ως πρόβα για ένα σχήμα που θα μπορούσε να προκύψει μετεκλογικά».
Το παρασκήνιο οργιάζει
Το παρασκήνιο οργιάζει. Κατά μία εκδοχή, η τοποθέτηση του Γιώργου Χουλιαράκη στο υπουργείο Οικονομικών δεν συνδέεται μόνο με την ανάγκη να υπάρχει επαφή της Αθήνας με τους δανειστές κατά την προεκλογική περίοδο. Αλλά στην υπόθεση εργασίας ότι το προφίλ του Χουλιαράκη (τεχνοκράτης, εξωκοινοβουλευτικός) θα μπορούσε να εξασφαλίσει τη συναίνεση των άλλων κομμάτων για την παραμονή του στη θέση και την επαύριον ενός κυβερνητικού συνασπισμού.
Τυχαία δεν είναι ούτε η αίσθηση που έχει διαμορφωθεί στη δημόσια σφαίρα ότι η «κυβέρνηση Παυλόπουλου» που περιέχει καραμανλικά, σημιτικά και συριζαίικα στοιχεία, αν και υπηρεσιακή, ήδη είναι πιο αποτελεσματική από την προηγούμενη.
Πρόσωπο με μεγάλη θητεία στα πολιτικά πράγματα της χώρας σχολίαζε ότι η υπηρεσιακή κυβέρνηση αντιπροσωπεύει «ακριβώς τη σοβαρότητα, την αξιοπιστία και την τεκμηρίωση που απαιτούν οι ξένοι από μια κυβέρνηση την επομένη των εκλογών». Και βέβαια, την εφαρμογή των συμφωνηθέντων. Υπό αυτό το πρίσμα, αυτό που προέχει για τους δανειστές είναι οι κάλπες να καταγράψουν συντριπτική υπεροχή των ευρωπαϊκών δυνάμεων, ώστε οι δραχμιστές να περάσουν στο περιθώριο.
Τι φοβάται ο Μεϊμαράκης
Στη ΝΔ τα χαμόγελα για την δημοσκοπική ανάκαμψη περισσεύουν, ωστόσο υπάρχει και ένας υφέρπων προβληματισμός. Οταν ο Ευάγγελος Μεϊμαράκης χρησιμοποιούσε την έκφραση «ο Τσίπρας θέλει έναν αυτοφωράκια» εννοούσε ότι αν η ΝΔ κόψει πρώτη το νήμα, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ θα μπορεί να «πατά σε δύο βάρκες», είτε απλώς ψηφίζοντας κάποια μέτρα είτε αφήνοντας την καυτή πατάτα της εφαρμογής των δύσκολων μέτρων σε μια κυβέρνηση συνασπισμού που θα έχει σχηματιστεί χωρίς τη συμμετοχή του ΣΥΡΙΖΑ.