Ενας από τους πιο στενούς συνεργάτες του Αλέξη Τσίπρα, και μέλος της ομάδας των λογογράφων του, ο Θοδωρής Κόλλιας, αποχώρησε ηχηρά από τον ΣΥΡΙΖΑ.
Ο Θ. Κόλλιας ήταν σύμβουλος στη γενική γραμματεία του πρωθυπουργού μετά την αναρρίχηση του Α. Τσίπρα στην πρωθυπουργία. Μάλιστα, το 2012, όταν ο Νίκος Παππάς πήγε φαντάρος, ήταν ο κ. Κόλλιας που τον αντικατέστησε στη θέση του διευθυντή του γραφείου του επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ.
Στην ανοικτή επιστολή του, που δημοσιεύτηκε στο Rednotebook, ο Θ. Κόλλιας αφήνει σαφείς αιχμές
«Δεν με χωρά το ξόδεμα της μεγαλύτερης κοινοβουλευτικής νίκης της Αριστεράς σε όλη την Ευρώπη, μόλις μέσα σε έξι μήνες. Ούτε το ξόδεμα του 62% ΟΧΙ του ελληνικού λαού – κόντρα σε ένα τεράστιο πολιτικό, μιντιακό και τραπεζικό πραξικόπημα – μόλις σε μία ώρα» γράφει μεταξύ άλλων.
Τονίζει ακόμη ότι η προκήρυξη των εκλογών «δεν είναι τίποτε άλλο, παρά μία κίνηση εκκαθάρισης της Κοινοβουλευτικής μας Ομάδας και του κόμματος. Δεν είναι τίποτα άλλο παρά η κατασκευή του απαραίτητου εσωτερικού εχθρού. Δεν είναι τίποτε άλλο, παρά το τελευταίο κεφάλαιο του σεναρίου διάσπασης του κόμματος».
«...Για όσα δεν έκανα, για όσα δεν είπα, για όσα δεν μπόρεσα να αποτρέψω» γράφει στον τίτλο της ανοικτής του επιστολής.
Η δήλωση αποχώρησης του Θ. Κόλλια έχει ως εξής:
“Είναι παράδοξο να αποχωρείς από ένα κόμμα στις ιδεολογικές αρχές και το πρόγραμμα του οποίου παραμένεις πιστός. Είναι λυπηρό να αποχωρείς από το κόμμα του οποίου υπήρξες ιδρυτικό μέλος. Αλλά το κόμμα αυτό έχει ακυρωθεί. Οι συλλογικές του αποφάσεις και διακηρύξεις ξεχάστηκαν, τα πολιτικά του όργανα καλούνται απλά να επικυρώσουν αποφάσεις που έχουν ληφθεί από άλλα κέντρα και τα μέλη του δεν έχουν την δυνατότητα παρέμβασης ούτε σε ένα συνέδριο. Συνέδριο που αποφασίστηκε, που εξαγγέλθηκε, αλλά δεν θα γίνει ποτέ.
Ένα κόμμα πρότυπο για όλη την ευρωπαϊκή αριστερά, ένα κόμμα ριζοσπαστικό, σήμερα αδυνατεί να υπερασπιστεί τον γραμματέα, τα στελέχη και τα μέλη του. Το κόμμα που έκανε την αριστερά κυβέρνηση, είναι σήμερα υποχρεωμένο να ακούει μέλος της κυβέρνησης να μιλά για την «αριστερά του τίποτα» και να συκοφαντεί την νεολαία του, χωρίς να μπορεί να αντιδράσει.
Το δίπολο «κόμμα αριστερό, ριζοσπαστικό και ακυρωμένο» από τη μία μεριά, «κυβέρνηση μνημονιακή» από την άλλη, μπορεί να βολεύει και να χωρά τους οπαδούς της τέχνης του εφικτού, αλλά όχι εμένα.
Δεν με χωρά το ξόδεμα της μεγαλύτερης κοινοβουλευτικής νίκης της αριστεράς σε όλη την Ευρώπη, μόλις μέσα σε έξι μήνες. Ούτε το ξόδεμα του 62% ΟΧΙ του ελληνικού λαού – κόντρα σε ένα τεράστιο πολιτικό, μιντιακό και τραπεζικό πραξικόπημα – μόλις σε μία ώρα. Δεν με χωρά ο αταξικός-ουδέτερος λόγος, η υιοθέτηση της επιχειρηματολογίας και της φρασεολογίας των προηγούμενων, η τήρηση των γραφών του μνημονίου. Ούτε ως τακτική κίνηση, ούτε ως αποτέλεσμα εκβιασμών, ούτε ως στρατηγική επιλογή.
Είμαι στην αριστερά πάνω από τρεις δεκαετίες. Τα τελευταία οκτώ χρόνια υπήρξα συνεργάτης του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ. Επέλεξα αυτά τα τελευταία χρόνια να μην τοποθετούμαι δημόσια. Στις 20 Φλεβάρη διατύπωσα τις ενστάσεις μου και τις επιφυλάξεις μου. Στα μέσα του καλοκαιριού, δήλωσα ότι το νέο πολιτικό σχέδιο της κυβέρνησης με βρίσκει αντίθετο και υπέβαλλα γραπτώς την παραίτησή μου από την Γενική Γραμματεία του Πρωθυπουργού. Ανέλαβα την προσωπική και πολιτική ευθύνη που μου αναλογεί, για όσα δεν έκανα, για όσα δεν είπα, για όσα δεν μπόρεσα να αποτρέψω.
Μετά από την προκήρυξη των εκλογών, δεν έχω άλλη επιλογή από τη δημόσια έκφραση της πολιτικής διαφωνίας μου. Η προκήρυξη των εκλογών δεν είναι τίποτε άλλο, παρά μία κίνηση εκκαθάρισης της Κοινοβουλευτικής μας Ομάδας και του κόμματος. Δεν είναι τίποτα άλλο παρά η κατασκευή του απαραίτητου εσωτερικού εχθρού. Δεν είναι τίποτε άλλο, παρά το τελευταίο κεφάλαιο του σεναρίου διάσπασης του κόμματος. Σενάριο που άκουγα ένα χρόνο τώρα από τους πολιτικούς διακινητές της βίαιης ωρίμανσης, της διαχείρισης και της κυβερνησιμότητας, αλλά δεν πίστευα ότι θα το δω να υλοποιείται. Διανθισμένο μάλιστα από απαράδεκτες και χυδαίες προσωπικές επιθέσεις, αδιανόητους χαρακτηρισμούς και συκοφαντίες εις βάρος συντρόφων και συντροφισσών που πορεύομαι μαζί τους δεκαετίες.
Ναι. Ζούμε στιγμές κρίσιμες και ιστορικές. Και πάλι την τελευταία λέξη και σφραγίδα θα βάλει ο ελληνικός λαός. Ο καθένας και η καθεμιά, απλά επιλέγουν με ποιου κειμένου τις λέξεις θα ταυτιστούν.
Αποχωρώ από το κόμμα. Πολιτικά θα στηρίξω, με όσες δυνάμεις μου έχουν απομείνει, τους συντρόφους και τις συντρόφισσες που παραμένουν πιστοί και πιστές στον ΣΥΡΙΖΑ των μελών και των κινημάτων, στις συλλογικές αποφάσεις, το πρόγραμμα και την εκλογική διακήρυξη του”.