Οι τεχνοκράτες μπορεί να ξενύχτησαν παζαρεύοντας, αλλά αυτή η συμφωνία δεν λύνει τίποτα. Αυτή την άποψη εκφράζει ο Guardian, για την κατάληξη των συζητήσεων μεταξύ Αθήνας και δανειστών.
«Οι δύο πλευρές πλέον δεν εκσφενδονίζουν ρητορική η μία στην άλλη, αλλά συμφωνούν σε συγκεκριμένες δράσεις με αξιοσημείωτη ταχύτητα. Μία πρόωρη ελληνική έξοδος φαίνεται λιγότερο πιθανή και ο κοινός παρατηρητής θα μπορούσε ακόμη και να φανταστεί ότι αυτό το μακρύ και δύσκολο έπος της κρίσης στην ευρωζώνη φτάνει στην τελική του λύση», σημειώνει το editorial στη διαδικτυακή έκδοση της βρετανικής εφημερίδας.
«Τέτοιες ελπίδες είναι παραπλανητικές», προσθέτει όμως αμέσως μετά. ,Πρώτον, η συμφωνία ίσως δεν είναι τόσο σταθερή όσο φαίνεται. Στον κόσμο της ευρωζώνης τα τεχνικά ζητήματα συμφωνούνται πριν από τους γενικότερους πολιτικούς όρους και το Βερολίνο- που ακόμη δείχνει ένα ενδιαφέρον για να ''στραπατσάρει'' το πολιτικό απόθεμα του Αλέξη Τσίπρα- σήμερα επέμενε ότι δεν υπήρχε βιασύνη να υπάρξει επίσημη συμφωνία. Πιο ουσιαστικά, οι διαρθρωτικές αδυναμίες του κοινού νομίσματος και το δημοκρατικό έλλειμμά της παρέμειναν άλυτα. Η νέα λιτότητα θα εντείνει και δεν θα εξαλείψει την απελπιστική αδυναμία της ελληνικής οικονομίας. Η επερχόμενη συμφωνία μπορεί να επιτρέψει στον Αλέξη Τσίπρα και την Ανγκελα Μέρκελ να ξεγλιστρήσουν από τις δύσκολες εγχώριες αμηχανίες, αλλά μόνο επιτρέποντας στον καθένα τους να παραπλανήσει τα αντίστοιχα εκλογικά σώματα».
Η γενικότερη πορεία ορίστηκε πολύ πριν από το παζάρι στην Αθήνα, στη Σύνοδο των Βρυξελλών πριν από ένα μήνα, όπου ο κ. Τσίπρας, ενώ απολάμβανε την αξιοσημείωτη επιτυχία του κατά της λιτότητας δημοψηφίσματος, προσγειώθηκε στη γη από την απειλή- σοκ της Γερμανίας για την έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη, αν δεν έκαναν αμέσως ό,τι τους έλεγαν. Ο Ελληνας πρωθυπουργός απλά πέταξε την πετσέτα. Τα προ του δημοψηφίσματος σημεία τριβής, τα φορολογικά προνόμια των ελληνικών νησιών και ο μειωμένος ΦΠΑ των καυσίμων ξαφνικά ωχριούσαν μπροστά στις νέες ακραίες απαιτήσεις για λιτότητα, σημειώνει ο Guardian.
«Απαιτήθηκαν 50 δισ. σε πωλήσεις περιουσιακών στοιχείων, που το «γλύκαναν» μόνο με την παραχώρηση ότι η Αθήνα θα κρατήσει το 1/8 του ποσού, ενώ το μεγαλύτερο μέρος θα πήγαινε σε ξένους δανειστές και τράπεζες. Στην πραγματικότητα είναι σαν να αναγκάζεσαι να πουλάς το σπίτι σου και μετά να σου επιτρέπουν να κρατήσεις ένα μέρος των εσόδων. Οι αμφιλεγόμενες περικοπές των συντάξεων έρχονται με ταχύτητα. Ο παραδοσιακός ευρωπαϊκός τρόπος ήταν να γλιστρά το χειρότερο φάρμακο μαζί με μία μπουκιά φοντάν, αλλά όχι πια».
Η Ελλάδα πρέπει ρητά να νομοθετήσει πολλές επώδυνες αλλαγές πριν πάρει ένα σεντ από τα κεφάλαια διάσωσης. Και για να «τρίψουν» τη μύτη ενός ακυβέρνητου έθνους στη σκόνη, κάθε δράση θα ελέγχεται από τη μισητή Τρόικα των διεθνών Θεσμών, συνεχίζει το άρθρο. «Ο κ. Τσίπρας απέμεινε να προσποιείται ότι οι κάπως αναθεωρημένοι στόχοι για το δημοσιονομικό πλεόνασμα αντιπροσωπεύουν μία μεγάλη παραχώρηση. Ομως, στην περίεργη Ελλάδα μετά από το δημοψήφισμα, οι πολίτες φαίνεται να είναι ευγνώμονες που κάποιος ζήτησε τη γνώμη του σε κάτι, ακόμη κι αν αυτό αποδείχθηκε χωρίς συνέπεια».
Η κ. Μέρκελ επίσης απέμεινε να προσποιείται ότι επέβαλε μία τελική διευθέτηση με τους όρους της Γερμανίας, αν και δεν γίνεται πλέον πραγματική προσπάθεια άρνησης ότι είναι καθ οδόν η ελάφρυνση χρέους στην οποία το Βερολίνο αντιστάθηκε για τόσο καιρό. Η ασπλαχνία του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, έχει κάνει μόνιμη βλάβη στη φήμη της Γερμανίας. Η συμφωνία αυτής της εβδομάδας- καταλήγει ο Guardian- μπορεί να επιτρέψει στους Γερμανούς και Ελληνες ηγέτες να αποφύγουν μερικές πολιτικές ''σφαίρες'', αλλά οι βόμβες που απειλούν το ευρώ δεν έχουν εξουδετερωθεί ακόμη.