Φρανσουά Ολάντ, Μαρτίν Ομπρί: οι δυο τους κονταροχτυπιούνται για το χρίσμα των Σοσιαλιστών την επόμενη Κυριακή στον β' γύρο των προκριματικών εκλογών. Ένας από τους δύο θα είναι όμως ο υποψήφιος ένοικος του Μεγάρου των Ηλυσίων στις εκλογές της 22ας Απριλίου.
Παρά τις διαφορές τους οι δύο αντίπαλοι για το χρίσμα έχουν πολλά κοινά: είναι εξηντάρηδες, σοσιαλιστές και απόφοιτοι της Eθνικής Σχολής Δημόσιας Διοίκησης. Ωστόσο πέρα από αυτά τους ενώνει περισσότερο ότι ακολουθούν πιστά τη συμβουλή του Φρανσουά Μιτεράν ο οποίος τους είχε επισημάνει πως «είναι καλύτερο να διακριθείς στην τοπική πολιτική σκηνή ώστε να έχεις νομιμοποίηση παρά να κυνηγάς τον υπουργικό θώκο».
Φρανσουά Ολάντ: «ο αστείος»
«Μαμά θα γίνω πρόεδρος μια μέρα». Κάθε μητέρα θα αντιδρούσε με ένα μειδίαμα στο άκουσμα αυτής της φράσης αλλά στην περίπτωση του Φρανσουά Ολάντ αυτό μοιάζει με αυτοεκπληρούμενη προφητεία.
Έκτοτε το μικρό παιδί που γεννήθηκε στη Ρουέν τον Αύγουστο του 1954 σπούδασε στα περίφημα Grandes Ecoles της χώρας (ΕΝΑ, Sciences po.) που παραδοσιακά «παράγουν» την πολιτική και οικονομική ελίτ της Γαλλίας.
Πηγαίνει στη δουλειά του κάθε μέρα χρησιμοποιώντας ένα σκούτερ ενώ η δραστική δίαιτα που ακολούθησε έχει δώσει αέρα ανανέωσης στο φαβορί των Σοσιαλιστών για τις εκλογές του Απριλίου.
Παρά το γεγονός ότι δεν είναι γνωστός εκτός Γαλλίας, ο Ολάντ απολαμβάνει τη δημοφιλία του που με βάση τις τελευταίες δημοσκοπήσεις τον καθιστά επόμενο πρόεδρο της χώρας.
Οι αντίπαλοί του τον κατηγορούν ότι ποτέ δεν υπηρέτησε σε κυβερνητική θέση ή σε κάποια εταιρεία. Η πορεία του δε δείχνει να τον απασχολεί ιδιαίτερα αυτή η «μομφή»: διετέλεσε δήμαρχος της Τουλ στην κεντρική Γαλλία, ενώ ακόμη και τώρα εκπροσωπεί την επαρχία στο Κοινοβούλιο.
Στις περικοπές που προαναγγέλλει ο Σαρκοζί, ο Ολάντ αντιπροτείνει την πρόσληψη περίπου 60.000 δασκάλων. Ωστόσο δεν θεωρεί τον εαυτό του ένα «σπάταλο αριστερό» και υπόσχεται να περιορίσει το δημόσιο χρέος της χώρας.
Ο ίδιος παρουσιάζει τον εαυτό του σαν ένα μετριοπαθή στοχαστή, ενώ σε ένα βιβλίο που κυκλοφόρησε πρόσφατα στη Γαλλία τάχθηκε ξεκάθαρα υπέρ της εισόδου της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ακολουθεί την πεπατημένη του Σοσιαλιστικού κόμματος που παραδοσιακά είναι πιο φιλοτουρκικό και είναι εκ διαμέτρου αντίθετο από την αντι-τουρκική ρητορική που χρησιμοποιεί ο Νικολά Σαρκοζί.
«Είναι πολύ αστείος. Ξέρει πως να λειτουργήσει με το κοινό απέναντί του είτε βρίσκεται στην αγορά είτε σε ένα πανηγύρι ή ακόμη και σε ένα τοπικό συμβούλιο».Κάπως έτσι σκιαγραφεί τον Ολάντ η Μπερναντέτ Σιράκ, πρώην σύζυγος του Ζακ Σιράκ.
Υπήρξε πρόεδρος των Γάλλων Σοσιαλιστών για περίπου μια δεκαετία, από το 1997 ως το 2008 οπότε και παραιτήθηκε εξαιτίας της ήττας της συντρόφου του Σεγκολέν Ρουαγιάλ στις προεδρικές εκλογές του 2007.
Με τη Ρουαγιάλ απέκτησε τέσσερα παιδιά και αν και δεν παντρεύτηκαν ποτέ παρέμειναν μαζί για περίπου είκοσι χρόνια. Ωστόσο αφενός η φθορά τόσων ετών και αφετέρου η αίσθησή του πως η Ρουαγιάλ προσπάθησε να τον «καπελώσει» πολιτικά, έδωσε τέλος στη σχέση τους και έφερε τους δύο πρώην συντρόφους αντιμέτωπους για το χρίσμα στις προκριματικές της προηγούμενης Κυριακής.
Μαρτίν Ομπρί: η «ξεροκέφαλη»
Είναι δυναμική, θαρραλέα και χρησιμοποιεί σκληρή γλώσσα: με απλά λόγια έχει όλο το «πακέτο» για να αποκτήσει εχθρούς. Λένε πως είναι τόσο ξεροκέφαλη που όταν ήταν ακόμη μωρό και ζητούσε επίμονα από τον πατέρα της ένα παιχνίδι και αυτός αρνήθηκε, εκείνη μόλις την πήρε στην αγκαλιά του, ούρησε πάνω στο καινούργιο του κουστούμι.
Τα χρόνια πέρασαν και παραμένει το ίδιο «ξεροκέφαλη» όπως φαίνεται.«Εγώ ακούω, εγώ αποφασίζω. Αυτό είναι.» δηλώνει χαρακτηριστικά για τον τρόπο της να λαμβάνει αποφάσεις.
Αν θέλεις να δεις την άσχημη πλευρά της Μαρτίν Ομπρί το μόνο που χρειάζεται να κάνεις είναι να τη ρωτήσεις για τον πατέρα της ή για την προσωπική της ζωή.
Η νυν πρόεδρος των Σοσιαλιστών και αντίπαλος του Ολάντ την επόμενη Κυριακή, δεν αρέσκεται στο να μιλά για τον ρόλο του διάσημου πατέρα της Ζακ Ντελόρ στην πολιτική της ζωή. Θεωρεί τις πορείες τους διακριτές.
Το πολιτικό της «άστρο» ανέτειλε επί προεδρίας Μιτεράν, όταν ανέλαβε το Υπουργείο Εργασίας και αργότερα επί πρωθυπουργίας Λιονέλ Ζοσπέν. Έχει γίνει διάσημη στη Γαλλία για τη θέσπιση της 35ωρης εβδομαδιαίας εργασίας που πήρε την ονομασία «νόμος Ομπρί» και για τις ευέλικτες μορφές απασχόλησης που υιοθέτησε με αποτέλεσμα να μειώσει την ανεργία στη χώρα κάτω από το 10%.Το 2001 εκλέχθηκε δήμαρχος της Λίλ, αξίωμα που διατηρεί μέχρι σήμερα.
Για τους υποστηρικτές του Τόνι Μπλέρ θα ήταν «κόκκινο πανί» καθώς είναι αδύνατο να την πείσεις ότι το κράτος πρέπει να περιορίσει την εποπτεία της αγοράς. Πιστεύει σε ένα ισχυρό κράτος και ενσαρκώνει τον αριστερό πόλο του Σοσιαλιστικού κόμματος, σε αντίθεση με τον Ντομινίκ Στρος Κάν που εκπροσωπούσε μια πιο «δεξιά» προσέγγιση.
Παρά την παλιά ερωτική τους σχέση, η Ομπρί ήταν διατεθειμένη να μη βάλει υποψηφιότητα για το χρίσμα δεδομένης της δυναμικής που είχε ο Ντομινίκ Στρος Κάν. Ώσπου ήρθε η νέμεσις με το ερωτικό σκάνδαλο στη Νέα Υόρκη που στοίχισε τον κ. Στρος Καν οποιαδήποτε φιλοδοξία για την προεδρία. Έτσι βρέθηκε στην πρώτη γραμμή προκειμένου να διεκδικήσει τη δική της «θέση στον ήλιο».
Σημερινή δημοσκόπηση, σύμφωνα με το πρακτορείο Reuters, δίνει προβάδισμα στον Ολάντ με 54% έναντι 46% της Ομπρί η οποία φαίνεται να κερδίζει τέσσερις ποσοστιαίες μονάδες, όσες ακριβώς έχασε ο Ολάντ. Η δημοσκόπηση έγινε μεταξύ αριστερών και κεντροαριστερών ψηφοφόρων ενώ όπως προκύπτει, τα ποσοστά του Ολάντ αυξάνονται μεταξύ αυτών που δήλωσαν μέλη του Σοσιαλιστικού κόμματος.