Δίκοπο μαχαίρι χαρακτηρίζονται από αρμόδια χείλη οι ενστάσεις που συνεχίζει να εγείρει το ΔΝΤ στη διαδικασία της διαπραγμάτευσης, αφού από τη μια μπορεί να υποχρεώσει τους Ευρωπαίους να ανοίξουν το θέμα του Χρέους εδώ και τώρα αλλά από την άλλη δεν αποκλείεται να δυναμιτίσει την προσπάθεια επίτευξης συμφωνίας ως το τέλος του μήνα.
Η βασική ένσταση του ΔΝΤ αφορά στο ρυθμό της δημοσιονομικής προσαρμογής. Με βάση το σχέδιο συμφωνίας που είναι τώρα στο τραπέζι, τα πρωτογενή πλεονάσματα που αποτέλεσαν τη βάση του σχεδίου βιωσιμότητας του Χρέους, έχουν πάει... περίπατο και ως εκ τούτου για να βγει ο λογαριασμός ήτοι να υποχωρήσει το Χρέος στα επίπεδα του 120% στις αρχές της επόμενης δεκαετίας, θα πρέπει οι Ευρωπαίοι να λάβουν γενναία μέτρα ελάφρυνσης.
Το σχέδιο συμφωνίας προβλέπει πρωτογενή πλεονάσματα 1%, 2%, 3% και 3,5% για τα έτη 2015- 2018, όταν ο αρχικός σχεδιασμός στηριζόταν στην παραδοχή ότι φέτος το... κοντέρ θα έγραφε 3% κι από του χρόνου 4,5% ετησίως. Σύμφωνα, λοιπόν, με το ΔΝΤ, αυτή η διαφορά των περίπου 18 δισ. ευρώ θα πρέπει να καλυφθεί με άλλους τρόπους αλλιώς θα αυξηθεί ισόποσα το χρέος και σε συνδυασμό με τους διαφαινόμενους χαμηλότερους ρυθμούς ανάπτυξης, θα το κρατήσουν σε επίπεδα κοντά ή πάνω από το 130% του ΑΕΠ το 2022.
Τι λένε οι Ευρωπαίοι επί του παρόντος; Ότι το Χρέος είναι βιώσιμο κι ότι αυτό που μετράει είναι η "εξυπηρετησιμότητα" του, δηλαδή πόσο επιβαρύνεται ο Κρατικός Προϋπολογισμός για την πληρωμή τόκων και χρεολυσίων. Η αλήθεια είναι ότι πριν από το 2022 το ετήσιο κόστος για τόκους και χρεολύσια είναι διαχειρίσιμο, ωστόσο αμέσως μετά, όταν δηλαδή εκπνέει η περίοδος χάριτος των δανείων του EFSF, οι σχετικές δαπάνες θα φτάσουν στα 33 δισ ευρώ, προκαλώντας ίλιγγο για μια δεκαετία.
Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι στο ανακοινωθέν της Συνόδου Κορυφής θα υπάρχει αναφορά στη διευθέτηση του Χρέους, χωρίς να είναι ακόμα σαφές αν θα υπάρχει κάτι παραπάνω από μια πολιτική δέσμευση. Ωστόσο για να φτάσουμε ακόμα και σε αυτή την αναφορά, θα πρέπει να ξεπεραστούν οι ενστάσεις του ΔΝΤ μέσα στις επόμενες κρίσιμες ώρες. Το ερώτημα που μένει να απαντηθεί είναι αν θα ρίξει το Ταμείο νερό στο κρασί του ή αν θα πιέσει ασφυκτικά την Αθήνα να προσαρμόσει το σχέδιο συμφωνίας στα δικά του μέτρα δηλαδή μεγαλύτερες περικοπές δαπανών (κυρίως συνταξιοδοτικών).
Σε αυτό το δεύτερο και απευκταίο ενδεχόμενο, θα πρέπει να θεωρείται σίγουρο ότι το ΔΝΤ θα έχει σύμμαχο το Βερολίνο, αφού όπως έχει καταστεί σαφές προς πάσα κατεύθυνση, η Γερμανία δεν πρόκειται να συνυπογράψει συμφωνία χωρίς το Ταμείο...