Δεν είναι το Central Park, είναι η Καλλιθέα: 10.200 άτομα χθες στο Πάρκο Σταύρος Νιάρχος [εικόνες]

Είναι η πιο δυνατή φλέβα της πόλης και μυρίζει λεβάντα και πεύκο, έχει χώμα θηραϊκό και έξοδο στη θάλασσα, είναι η μεγάλη δεξαμενή δημιουργίας, γνώσης και αυτοπεποίθησης της Αθήνας, της χώρας, σε μια στιγμή που η παράλυση μοιάζει αναπόφευκτη. Ο λόγος για το Πάρκο Σταύρος Νιάρχος, που άνοιξε για πρώτη φορά για το κοινό το απόγευμα της Κυριακής και θα παραμείνει ανοιχτό με πλημμυρίδα δράσεων ως και τις 24 Ιουνίου.

Η Εσπλανάδα ήταν γεμάτη με πεζούς που με γοργό βήμα κατευθύνονταν προς την είσοδο του Κέντρου Πολιτισμού Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος. Με το δέος να σε ηλεκτρίζει βλέποντας αριστερά τα υπό κατασκευή κτίρια της Εθνικής Λυρικής Σκηνής και της Εθνικής Βιβλιοθήκης και με προσδοκία για την είσοδο στο νέο μεγάλο πάρκο της πόλης. Κρυφακούω συζητήσεις, καλά διαβασμένοι και ανυπόμονοι, εξηγούν ο ένας στον άλλο τί πρόκειται να δουν. Τι συντελείται μέσα στο Κέντρο Πολιτισμού -έχουν διαβάσει τα πάντα στα ρεπορτάζ έχουν αναζητήσει πληροφορίες στις ιστοσελίδες του Κέντρου Πολιτισμού Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος.

Μπαίνοντας στο χώρο του Πάρκου, δέχεσαι επίθεση ανελέητη από το άρωμα της λεβάντας, ένα άρωμα που διαπερνά τους πόρους, που νιώθεις να σε ακολουθεί ακόμα και ώρα αφού φύγεις από το Πάρκο. Την Κυριακή 21 Ιουνίου, άνοιξε για πρώτη φορά για το κοινό ένα μέρος του Πάρκου για να προσφέρει στους πολίτες μια πρώτη εικόνα, ένα πρώτο θραύσμα βιώματος από αυτά που θα ζήσουμε μετά την ολοκλήρωσή του. Σκηνές από το μέλλον μέσα από πενήντα δράσεις μεγάλου φάσματος και απεύθυνσης: συναυλίες, εργαστήρια για παιδιά, αθλοπαιδίες, σκάκι με τον Γκάρι Κασπάροφ, μαγειρική, ακροβατικά, προβολές έργων video art κορυφαίων καλλιτεχνών του κόσμου, ρομποτική...

Οι προσδοκίες ήταν μεγάλες, αλλά το αποτέλεσμα ήταν ακόμα μεγαλύτερο: Από τις 6 το απόγευμα της Κυριακής μέχρι τις 11.30 το βράδυ πέρασαν από το πάρκο τουλάχιστον 10.200 άτομα. Παιδιά, πολλά παιδιά, σε καρότσια ή μεγαλύτερα που έτρεχαν ενθουσιασμένα ή έπαιζαν στην παιδική χαρά, πάνω στα δάπεδα που γεννούν ήχους. Χιλιάδες νέοι ξαπλωμένοι στο γρασίδι, πολλά σκυλιά που συνόδευαν τα αφεντικά τους πανευτυχή και αυτά. Επισκέπτες σκύβανε πάνω από τα βότανα για να μυρίσουν εκστατικά και να μαντέψουν τι είναι τα λιγότερο γνωστά, αναπαύονταν στα παγκάκια που έχουν στηθεί στους διαδρόμους του πάρκου, ρωτούσαν πληροφορίες από τους ανθρώπους του ιδρύματος με τις κίτρινες μπλούζες που εξηγούσαν και καθοδηγούσαν, και κοιτούσαν μαγεμένοι τις φωτογραφίες του Βασίλη Μακρή στα δυτικά μονοπάτια. Φωτογραφίες των χορευτών της Εθνικής Λυρικής Σκηνής Μαρίας Κουσούνη και Βαγγέλη Μπίκου μέσα στο εργοτάξιο, σε διάφορες φάσεις της κατασκευής από το 2013 ως σήμερα.

Το μεγάλο πάρτι ξεκίνησε με τη συναυλία της Underground Youth Orchestra, το καλωσόρισμα εκ μέρους του Ιδρύματος του Γιώργου Αγουρίδη και με τη συναυλία του Διονύση Σαββόπουλου, του ορμητικού τραγουδοποιού που ενώνει γενιές και γούστα. Ο ίδιος είχε επιμεληθεί και τη μουσική που ακουγόταν από τα μεγάφωνα πριν τις συναυλίες. Ετσι, άκουγες Χατζιδάκι και ξαφνικά Βασίλη Καρρά και μετά ένα παλιό αθηναϊκό βαλς. Το φως του ήλιου άργησε να σβήσει καθώς ήταν χθες η μεγαλύτερη μέρα του χρόνου. Ξαπλωμένοι στο γρασίδι στο ξέφωτο είδαμε το πορτοκαλί της δύσης να απλώνεται, τη δροσιά να ενισχύεται. Πρόσωπα ευτυχισμένα, χαμόγελα, χαλαρά, χαμόγελα αβίαστα σε πρόσωπα που τις τελευταίες ημέρες είναι σκυθρωπά, προβληματισμένα, πρόσωπα που αγωνιούν για τις εξελίξεις στη χώρα.

Εικόνες πρωτοφανείς για την Ελλάδα, μια απλοχεριά, μια αστική φαντασίωση που έγινε δικαίωμα. Συνύπαρξη και εδραίωση μιας σχέσης εμπιστοσύνης και γαλήνης με το δημόσιο χώρο. Κοιτώ τι συμβαίνει γύρω μου και σκέφτομαι πως είναι σκηνές που θα έπρεπε να ζούμε στον Εθνικό Κήπο. Δυνατότητες, ευκαιρίες, δράσεις, που θα δυναμώσουν τη σχέση των πολιτών, όλων των πολιτών με τον Εθνικό Κήπο, θα οδηγήσουν στην κατοίκησή του, στο ξύπνημα του από τον μακρύ ύπνο των τελευταίων ετών.

«Τι θα γίνει άραγε όταν περάσει το Πάρκο στο δημόσιο;» αναρωτιέται ένας άντρας δίπλα μου. «Εσύ κι εγώ είμαστε το δημόσιο, μη με συγχύζεις» του απάντησε η γυναίκα που τον συνοδεύει. Την προσοχή μου αποσπούν ήχοι του Σοστακόβιτς. Γυρνώ το κεφάλι και βλέπω τους νέους της Underground Youth Orchestra να κάνουν πρόβες σε ένα σημείο του πάρκου (αριστούργημα!). Ενα αγόρι (6-8 ετών) αναρωτιέται αν θα διοργανωθεί μέσα στο Πάρκο κάποιος διαγωνισμός ζωγραφικής (ναι, και θα κερδίσεις το βραβείο της μουτζούρας, του απαντά ένα κοριτσάκι), μια κυρία φωτογραφίζεται ανάμεσα στις φωτογραφίες των χορευτών της Εθνικής Λυρικής Σκηνής ανεμίζοντας το φουλάρι της, δυο φιλενάδες προγραμματίζουν «λοιπόν, να πάμε αύριο να αγοράσουμε λεμονοθύμαρο», κάποιος στο κινητό λέει «ναι ρε σου λέω, ο Νιόνιος θα τραγουδήσει. Ξεκίνα τώρα κι έλα».

Πατάμε, συνυπάρχουμε, περισσότεροι από 10.000 πολίτες στη φλέβα της Αθήνας που χτυπά δυνατά, που αιματώνει την πόλη, που γεννά νέες συνθήκες, νέες εικόνες, νέες απαιτήσεις για την κατοίκηση του δημόσιου χώρου. Εικόνες που ήδη από σήμερα θα ενισχυθούν κι άλλο, θα ανδρωθούν μέσα από τις επόμενες, σχεδόν πενήντα δράσεις που θα παρουσιάσει το Πάρκο Σταύρος Νιάρχος, με δωρεάν είσοδο, ως και τις 24 Ιουνίου. Σήμερα δυο σημαντικές συναυλίες στο ξέφωτο, το Κουιντέτο Δημήτρη Καλαντζή (ο Χατζιδάκις συναντά την τζαζ) και ο περίφημος βραβευμένος με Grammy, θρύλος της σκηνής της Νέας Υόρκης στοχαστικός Wayne Escoffery. Με του που άδειασε χθες το πάρκο ξεκίνησαν οι δοκιμές για τις σημερινές συναυλίες όπως φαίνεται στη φωτογραφία που βλέπετε κάτω.

Θα ακολουθήσει μια εμπειρία μοναδική: Η παρουσίαση του προγράμματος προβολής video art «Fireflies in the Night» από τον Robert Storr, πρύτανη της Σχολής Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου Yale στις 22.45 ενώ από τις 11 το βράδυ ως τις έξι το πρωί θα προβληθούν μοναδικά έργα σημαντικών ξένων και Ελλήνων καλλιτεχνών στο ξέφωτο.

Μπορείτε ΕΔΩ να διαβάσετε το πρόγραμμα και τις δράσεις όλων των ημερών μέσα στο Πάρκο Σταύρος Νιάρχος, στο Κέντρο Πολιτισμού Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος.