Την ζωή του μακριά από τον προεδρικό θώκο φαντάζεται ο Βλαντιμίρ Πούτιν, ο οποίος κρατά τα ηνία της Ρωσίας εδώ και 15 χρόνια.
Μιλώντας σε ντοκιμαντέρ, που γυρίστηκε από τηλεοπτικό δίκτυο Rossiya 1 με αφορμή τη συμπλήρωση αυτών των χρόνων, ο Ρώσος πρόεδρος ανέφερε πως «εάν ένας άνθρωπος μπορεί να επιστρέψει σε ένα συνηθισμένο διαμέρισμα και να ζήσει εκεί και όχι στο εσωτερικό ενός παλατιού, πιστεύω ότι δεν έχει χάσει τους δεσμούς του με τον έξω κόσμο».
Στο ντοκιμαντέρ με τίτλο «Ο Πρόεδρος» παραδέχτηκε πως «σε ό,τι αφορά εμένα, εγώ μπορώ ήδη να φαντάζομαι την ζωή μου μακριά από τον προεδρικό θώκο.
Μεταξύ άλλων, μίλησε για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει όντας πρόεδρος μιας χώρας, λέγοντας πως «δε μπορώ να πάω κινηματογράφο ούτε θέατρο ούτε να πάω για ψώνια στα μαγαζιά» και συμπλήρωσε:
«Όμως αυτά δεν αποτελούν μεγάλες απώλειες σε σχέση με αυτά που το πεπρωμένο και οι πολίτες προσφέρουν σε αυτούς που βρίσκονται στην θέση μου: τη δυνατότητα να συμβάλουμε στον υπέρτατο βαθμό, να κάνουμε ό,τι είναι δυνατόν (...) για την χώρα μας, για το λαό μας. Αυτό μας αποζημιώνει από όλες τις απώλειες».
Παράλληλα, εξέφρασε την «βαθειά του πεποίθηση» πως η Ρωσία δεν παραβιάζει τους κανόνες του παιχνιδιού, που διαδραματίζεται στη διεθνή σκηνή και πως οι κυρώσεις που έχουν επιβληθεί αποσκοπούν στην προσπάθεια ανάσχεσης της ανάπτυξης της χώρας.
«Είμαι βαθειά πεπεισμένος ότι δεν παραβιάζουμε κανέναν κανόνα του παιγνιδιού. Και όταν λέω "κανόνες του παιγνιδιού" εννοώ πριν απ' όλα το διεθνές δίκαιο, τον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών και ό,τι συνδέεται μ' αυτά. Και αυτό αφορά τις σχέσεις μας με την Ουκρανία, την κατάσταση στην Κριμαία...τα προβλήματά μας στον τομέα της παγκόσμιας ασφάλειας», είπε.
Οσον αφορά τις κυρώσεις ανέφερε: «Αυτές οι κυρώσεις δεν είναι τίποτε άλλο, παρά μία απόπειρα ανάσχεσης της ανάπτυξης της Ρωσίας. "Δεν υπάρχει τίποτε καινούργιο" στις προθέσεις που έχει επιδείξει η Δύση "εδώ και αιώνες''» και κατέληξε: «Οι αυτόκλητοι ηγετικοί κύκλοι των δυτικών χωρών, οι πολιτικές και οικονομικές τους ελίτ μάς αγαπούν όταν είμαστε φτωχοί, εξαθλιωμένοι και στεκόμαστε με το χέρι απλωμένο για να ζητιανέψουμε..!».