Η ελληνική κρίση δεν προκαλεί μόνο οικονομικό χάος. Ολοένα και περισσότερο γίνεται σαφές και το γεωπολιτικό χάος που μπορεί να αναδυθεί. Κι αυτό διότι στο βάθος προβάλει πάντα ο Βλαντιμίρ Πούτιν ως αντίπαλον δέος.
Ο Economist θυμίζουν το περιβόητο βιβλίο του Σοντερλό ντε Λακρό «Επικίνδυνες σχέσεις» για να υποτιτλίσει την τεταμένη συνύπαρξη της Γερμανίας και της Ελλάδας. Σημειώνει χαρακτηριστικά: «Η οσμή εκβιασμό έχει κάνει έξω φρενών τους πολιτικούς της Ευρώπης. Ο κ. Τσίπρας στις δύο συναντήσεις του με την κ. Μέρκελ θα έχει την ευκαιρία να ηρεμήσει τα πράγματα, αν και θα είναι μια δύσκολη διαπραγμάτευση ανάμεσα στην πιο ισχυρή ηγέτιδα της Γερμανίας και τον μεγαλύτερο ταραχοποιό της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ωστόσο, αντί να αναμοχλεύσει τη δυσαρέσκεια, ο Έλληνας πρωθυπουργός θα πρέπει να επικεντρωθεί στην επείγουσα αποστολή του να πάρει στο χέρι μια συμφωνία».
Το εμπρηστικό lobbing
Μέχρι τώρα η ελληνική κυβέρνηση έχει αναλωθεί σε ένα εμπρηστικό lobbing που περιελάμβανε απειλές για τζιχαντιστές στο Βερολίνο, πολεμικές αποζημιώσεις, προειδοποιήσεις για το Ινστιτούτο Γκαίτε στην Αθήνα και βλέμματα στραμμένα προς τη Μόσχα. «Είναι σαφές πως η Ελλάδα πιστεύει ότι μπορεί να χρησιμοποιεί τις απειλές που αφορούν τη Ρωσία προς όφελός της. Η Ιστορία παρέχει ένα προηγούμενο: ο Τρούμαν προσέφερε βοήθεια στην Ελλάδα για να αποτρέψει τον κομμουνιστικό κίνδυνο. Στις μέρες, το τελευταίο πράγμα που επιθυμούν το ΝΑΤΟ και η ΕΕ είναι να μαγευτεί η Ελλάδα από τη Ρωσία».
Ο Τσίπρας παίζει επικίνδυνο παιχνίδι
Κατά τον Economist, ο Αλέξης Τσίπρας παίζει ένα επικίνδυνο παιχνίδι. Με δεδομένο ότι οι Έλληνες έχουν ανατραφεί με την αίσθηση της θυματοποίησης, αυτό που κάνει είναι αναζωπυρώνει τις φλόγες που θα μπορούσαν -δυνητικά- να τεθούν εκτός ελέγχου και να κάψουν τα πάντα. Και συμπληρώνει: «Αν και η πλειοψηφία των Ελλήνων τάσσονται υπέρ του ευρώ, το μοναδικό που μπορεί να τους αλλάξει τη γνώμη είναι κάποιος που θα τους πείσει ότι οι εταίροι αντιμετωπίζουν την Ελλάδα με αδικία και περιφρόνηση».
Το άρθρο αναφέρει ότι με την επίθεση που εξαπολύει η Ελλάδα κατά της Γερμανίας, στην πραγματικότητα καταφέρεται εναντίον της χώρας που την έχει δανείσει περισσότερα χρήματα και τη χώρα που χρειάζονται περισσότερο για να παραμείνουν στην Ευρωζώνη. Η κοινή γνώμη της Γερμανίας, ήδη, αντιδρά έντονα. Έτσι, ακόμη και αν η Μέρκελ θέλει να κρατήσει την Ελλάδα στο ευρώ, δεν θα μπορεί να προβάλει ισχυρή αντίσταση αν δει πως οι ψηφοφόροι της έχουν άλλη άποψη.
Ο Τσίπρας είχε την ικανότητα να πάρει με το μέρος του χώρες όπως η Γαλλία και η Ιταλία που τάσσονται φυσιολογικά εναντίον της «τευτονικής λιτότητας», αλλά δεν τα κατάφερε. Κι όμως, μέσα σε λίγο καιρό η επιθετική ρητορική του έδωσε τη θέση της στον πραγματισμό και κάπως έτσι επήλθε η συμφωνία της 20ής Φεβρουαρίου.
Όχι σε Βαρουφάκη και ΑΝΕΛ
Κατά τον Economist, αυτό που πρέπει να κάνει ο Τσίπρας είναι κυρίαρχες και ουσιαστικές αλλαγές. Πρώτον, να αλλάξει τον Γιάνη Βαρουφάκη και δεύτερον να διακόψει την κυβερνητική συνεργασία με τους ΑΝΕΛ. Γράφει χαρακτηριστικά: «Με τον άμεσο κίνδυνο η Ελλάδα να μείνει χωρίς μετρητά, ο Τσίπρας θα πρέπει να κάνει άλλη μια στροφή. Οι συναντήσεις στις Βρυξέλλες και το Βερολίνο είναι καθοριστικές. Ο Έλληνας ηγέτης διαθέτει γοητεία και θα μπορούσε να τα πάει καλά με την Μέρκελ – με την προϋπόθεση πως θα αποφεύγει τους εκβιασμούς και ότι θα δείξει πως προς τους Ευρωπαίους πως μπορούν να τον εμπιστεύονται. Θα μπορούσε να κάνει μια καλή αρχή με το αντικαταστήσει τον φλύαρο Γιάνη Βαρουφάκη με κάποιος πιο πραγματιστή και επίσης θα μπορούσε να σπάσει τη συμφωνία με τους εθνικιστές των ΑΝΕΛ και να σχηματίσει κυβέρνηση με το Ποτάμι. Στο εσωτερικό, θα πρέπει να σταθεί στις μεταρρυθμίσεις και να εξηγήσει στους ψηφοφόρους του ότι οι προεκλογικές δεσμεύσεις του δεν μπορεί να γίνουν πράξη. Υπό τον Τσίπρα, η Ελλάδα έχασε πολλές ευκαιρίες να έρθει σε συμφωνία με την Ευωζώνη. Αν δεν αλλάξει σύντομα, τότε θα ανακαλύψει πως οι ευκαιρίες του εξαντλούνται».