Βυθισμένη πολιτεία: Το χωριό που πνίγηκε κάτω από το νερό πριν 60 χρόνια -Μόνο το καμπαναριό έμεινε να προεξέχει [εικόνες]

Με την πρώτη σκέψη μοιάζει λίγο... σουρεάλ. Με τη δεύτερη λίγο τρομακτικό. Με την τρίτη... ενδιαφέρον. Ναι, αξίζει κανείς να επισκεφθεί το Κουρόν Βενόστα, ένα μικρό τιρολέζικο χωριό στη Βόρεια Ιταλία, στα σύνορα με την Αυστρία. Πρέπει να γνωρίζει, όμως, εκ των προτέρων ότι από ολόκληρο το χωριό θα μπορέσει να δει μόνο το... καμπαναριό της εκκλησίας. Ολο το υπόλοιπο χωριό είναι βυθισμένο κάτω από το νερό της λίμνης Ρέσια.

Το τοπίο είναι κλασικό αλπικό. Μια καταπράσινη, πάντα ήρεμη, λίμνη, ανάμεσα στα βουνά των Αλπεων, με το δάσος να την αγκαλιάζει και στις ακτές εδώ κι εκεί όμορφα τιρολέζικα χωριά. Σε έναν από τους κόλπους της, όμως, το τοπίο είναι πράγματι μοναδικό. Ενα καμπαναριό ξεπροβάλλει από τα γαλαζοπράσινα νερά...

Είναι το μόνο στοιχείο του χωριού (το οποίο παλαιότερα βρισκόταν στην περιοχή που έχει τώρα καλυφθεί από νερό) που έχει επιτραπεί να μείνει όρθιο, ως ιστορικό μνημείο και για να θυμίζει σε όλους ότι κάποτε εκεί υπήρχε ένα ολοζώντανο χωριό.

Ενα χωριό με πάνω από 1.000 κατοίκους που χτίστηκε το 1300 και ήταν ένα ολοζώντανο κύτταρο μέχρι το 1950. Μέχρι τη χρονιά, δηλαδή, που κατασκευάστηκε στη λίμνη Ρέσια το φράγμα που θα βοηθούσε στη λειτουργία του υδροηλεκτρικού εργοστασίου και η στάθμη της ανέβηκε κατά πέντε μέτρα, με αποτέλεσμα να «πνίξει» το Κουρόν.

Οι κάτοικοι, φυσικά, είχαν κάνει τα πάντα για να μην εφαρμοστεί το σχέδιο που θα έθαβε κάτω από το νερό το χωριό τους, αλλά δεν κατάφεραν το παραμικρό. Εφθασαν ακόμη και στον Πάπα, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Το καλοκαίρι του 1950 οι καταρράκτες έκλεισαν, το νερό της λίμνης ανέβηκε και 677 εκτάρια γης βυθίστηκαν κάτω από το νερό, με αποτέλεσμα να ανατραπεί η ζωή 150 οικογενειών, οι οποίες αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν. Το νέο χωριό χτίστηκε μερικά μέτρα μακρύτερα από το παλιό, στις όχθες της Ρέσια.

Σήμερα το καμπαναριό είναι το μοναδικό ζωντανό κομμάτι του Κουρόν. Μάλιστα έχει τεθεί υπό την προστασία του Τμήματος Καλών Τεχνών και έχει γίνει σύμβολο της πόλης. Το 2009, μάλιστα, έγιναν και εργασίες αποκατάστασης προκειμένου να επιδιορθωθούν οι ρωγμές που είχαν προκληθεί από τη διείσδυση του νερού. Σήμερα το καμπαναριό θεωρείται μεσαιωνική κληρονομιά που πρέπει να προστατεύεται.

Το καλοκαίρι μπορεί να το προσεγγίσει κανείς με τις βάρκες που κάνουν τις βόλτες τους στη λίμνη, αλλά τον χειμώνα, όταν αυτή παγώνει, μπορεί να το προσεγγίσει κανείς με τα πόδια.

Ενας μύθος λέει ότι κάποιες ημέρες του χειμώνα μπορεί κανείς να εξακολουθεί να ακούει τις καμπάνες...

Το Κουρόν πριν βυθιστεί κάτω από τα νερά της λίμνης...