Σε αναβρασμό βρίσκεται η Κεντροαριστερά και κυρίως ο χώρος του ΠΑΣΟΚ, έπειτα από την απόφαση του Γιώργου Παπανδρέου να προχωρήσει σε δικό του κομματικό σχηματισμό και να διασπάσει την ιστορική παράταξη που ίδρυσε ο πατέρας του.
Σύμφωνα με πληροφορίες, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ αναμένεται να πολλαπλασιάσει τις εκκλήσεις για ενότητα και θα προχωρήσει πιθανότατα μέσα στο Σαββατοκύριακο σε δημόσια παρέμβαση απευθυνόμενος στον Γιώργο Παπανδρέου. Σε αυτό το πλαίσιο θα κινηθεί όλη του η παρέμβαση στην οποία φέρεται πως έχει σκοπό να πει ότι «το ΠΑΣΟΚ οφείλει να πάει ενωμένο στις εκλογές, όποτε και αν αυτές γίνουν». Παράλληλα, αναμένεται να πει ότι «προέχει η ενότητα του ΠΑΣΟΚ, αλλά και η ευθύνη όλων για την πορεία της χώρας».
Αυτή θα είναι η δεύτερη πρωτοβουλία του Ευάγγελου Βενιζέλου, μετά την προχθεσινή του συνάντηση με τον πρώην πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου λίγο πριν από τη δεύτερη ψηφοφορία για Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Σε αυτή την συνάντηση ο Ευάγγελος Βενιζέλος είχε χρησιμοποιήσει δραματικούς τόνους και είχε επικαλεστεί ακόμη και το όνομα του Ανδρέα Παπανδρέου -"σου μιλάω και ως πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ αλλά και σαν προσωπικός φίλος του Ανδρέα Παπανδρέου" είπε στον πρώην πρωθυπουργό- αλλά η κίνησή του έπεσε στο κενό.
«Ο Παπανδρέου θα προχωρήσει έστω και μόνος»
Tο στρατόπεδο του Γιώργου Παπανδρέου έχει κάνει τους υπολογισμούς του και διαμηνύει ότι ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ είναι αποφασισμένος να ανακοινώσει δική του πολιτική κίνηση κοντά στις 30 Δεκεμβρίου, αμέσως δηλαδή μετά και την τρίτη ψηφοφορία, χωρίς ταυτόχρονα να αποκλείουν να γίνει και μία έως δύο ημέρες νωρίτερα. Μάλιστα, στενός του συνεργάτης φέρεται να δήλωσε πως ο Γιώργος Παπανδρέου «θα προχωρήσει έστω και μόνος».
Καρχιμάκης: Παπανδρέου καλωσόρισες!
Από την πλευρά του, ο πρώην γραμματέας του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ και ένας εκ των πιο στενών συνεργατών του Γιώργου Παπανδρέου, όταν εκείνος ήταν πρωθυπουργός, ο Μιχάλης Καρχιμάκης, τον καλωσορίζει στην κεντρική πολιτική σκηνή της χώρας.
Ειδικότερα, ο κ. Καρχιμάκης του οποίου το όνομα ακούγεται έντονα για τη στελέχωση των ψηφοδελτίων του νέου κόμματος, με ανάρτησή του στο Twitter έγραψε «Παπανδρέου καλωσόρισες!», κοινοποιώντας το άρθρο του Τάκη Μίχα από τη σελίδα της «Κίνησης των 75».
Παρατίθεται το κείμενο:
Η σχεδόν βέβαιη επιστροφή του ΓΑΠ στην ενεργό πολιτική με τη μορφή της δημιουργίας ενός νέου κόμματος ασφαλώς αποτελεί ένα πολύ ενδιαφέρον γεγονός που πιθανώς θα δώσει την ευκαιρία σε ορισμένους να επανεξετάσουν πολλές από τις απόψεις τους.
Είναι σήμερα πλέον προφανές ότι η συντονισμένη, συνεχής και πολλές φορές υστερική επίθεση πού δεχόταν σε σχεδόν καθημερινή βάση ο ΓΑΠ από ένα μεγάλο μέρος των ΜΜΕ ήταν τελείως δυσανάλογη με τα όποια λάθη και παραλείψεις του. Η Ελλάδα βρίσκεται στο σημερινό τραγικό σημείο λόγω δύο κυρίως πολιτικών: του Κ. Σημίτη και του Κ. Καραμανλή.
Το λάθος του πρώτου ήταν ότι έβαλε μια χώρα με τριτοκοσμικές οικονομικές δομές στην ευρωζώνη και μάλιστα με μία ισοτιμία δραχμής-ευρώ πού έμελλε με μαθηματική ακρίβεια να εξαλείψει και τα ελάχιστα ίχνη ανταγωνιστικότητας της χώρας. Το λάθος του δεύτερου ήταν ότι εκμεταλλεύθηκε το φτηνό χρήμα που διασφάλιζε η ένταξη στην ευρωζώνη όχι απλά για να μην κάνει μεταρρυθμίσεις, αλλά για να προχωρήσει στην περαιτέρω γιγάντωση του πελατειακού κράτους με τις δεκάδες χιλιάδες διορισμών, αυξήσεις κρατικών δαπανών κ.λπ.
Μπροστά στα «αμαρτήματα» των δύο αυτών πολιτικών, οποιεσδήποτε ατυχείς πιθανώς δηλώσεις, παραλείψεις ή συμφωνίες του ΓΑΠ αποτελούν υποσημειώσεις των υποσημειώσεων, στις οποίες ο σοβαρός μελετητής της ιστορικής long duree δεν πρόκειται να αφιερώσει ούτε μία αράδα. Οι επιλογές του ΓΑΠ όταν ξέσπασε η κρίση ήταν σε γενικές γραμμές αυτές που θα ακολουθούσε τουλάχιστον το 50% των φορέων ενός ορθολογικού λογισμικού. Προφανώς θα υπήρχαν και άλλα λογισμικά που θα λειτουργούσαν στη βάση ενός διαφορετικού αλγόριθμου - όμως αυτό δεν εξηγεί τη δυσανάλογη κατά την άποψη μου αντίδραση στις επιλογές του ΓΑΠ.
Το ερώτημα, λοιπόν, που προκύπτει είναι: Γιατί αυτή η δυσανάλογη αντίδραση; Για να είμαστε πιο συγκεκριμένοι: Γιατί οι ολιγάρχες που ελέγχουν την πλειοψηφία των ΜΜΕ της χώρας στοχοποίησαν σε τέτοιο βαθμό τον ΓΑΠ ενώ άφησαν τελείως στο απυρόβλητο τους άλλους δύο πολιτικούς ηγέτες, των οποίων οι άστοχες πολιτικές οδήγησαν με μαθηματική ακρίβεια στον υπερδανεισμό και στην ουσιαστική χρεοκοπία της χώρας;
Στο ερώτημα αυτό δεν έχω την πληροφόρηση για να επιχειρήσω μία απάντηση. Όμως το ενδιαφέρον με την επανάκαμψη του ΓΑΠ στην πολιτική ζωή της χώρας είναι ότι το ερώτημα αυτό θα τεθεί ξανά και με νέα ένταση. Και αυτό ίσως να είναι το πιο σημαντικό - ακόμα πιο σημαντικό ίσως και από τις απαντήσεις. Διότι όπως έγραφε ο Μάρξ κάπου στην Grundrisse αναφερόμενος στην επιστημονική έρευνα: «Εκείνο πού προέχει δεν είναι η απάντηση που δίνει κανείς σε ένα ερώτημα, αλλά ο τρόπος που θέτει κανείς το ερώτημα».
Για τους προαναφερθέντες, λοιπόν, λόγους -και όχι απλά από ευγένεια- οφείλουμε όλοι μας να πούμε ένα μεγάλο «Welcome!» κατά την επάνοδο του ΓΑΠ στην πολιτική σκηνή της χώρας.
Αλλά και ο πρώην υφυπουργός Παιδείας της κυβέρνησης Παπανδρέου Γιάννης Πανάρετος, επιβεβαιώνει την δημιουργία νέου κόμματος και του δίνει και ιδεολογικό άλλοθι:
«Οι Δημοκράτες Σοσιαλιστές στην Ελλάδα δικαιούνται να έχουν μια αυθεντική, συνεπή, υπεύθυνη αλλά ταυτόχρονα αντισυμβατική εκπροσώπηση», έγραψε στο twitter.
Αριστερή Πλατφόρμα ΣΥΡΙΖΑ: Ζουρλομανδύας τυλίγει το ΠΑΣΟΚ
Οσο για τις αντιδράσεις από τα άλλα κόμματα, αν και επίσημα ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει μπει στη διαδικασία να σχολιάσει το ενδεχόμενο κίνησης από τον πρώην πρωθυπουργό, ωστόσο το μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ, από την Αριστερή Πλατφόρμα, Άκης Μπαδογιάννης με άρθρο του στην ιστοσελίδα iskra κάνει λόγο για ζουρλομανδύα που τυλίγει το ΠΑΣΟΚ. Παράλληλα, χαρακτηρίζει το ενδεχόμενο της δημιουργίας κόμματος από τον Γιώργο Παπανδρέου ως «το μεγαλύτερο ανέκδοτο όλων των εποχών».
Παρατίθεται το άρθρο «ΓΑΠ, Βενιζέλος, Λυκούδης αλλά και ΔΗΜΑΡ»:
Ζουρλομανδύας τυλίγει το χώρο του ΠΑΣΟΚ, αφού στη βαθιά πολιτική κρίση που το διαπερνάει έχει προστεθεί και η προσωπική, μέχρις εξαντλήσεως, αντιπαράθεση του «θρυλικού» πρώην πρωθυπουργού της χώρας Γ. Παπανδρέου με τον κατεξοχήν «άνθρωπο της εκάστοτε εξουσίας όλων των εποχών» Ε. Βενιζέλο.
Το μεγαλύτερο, ίσως, ανέκδοτο των τελευταίων χρόνων είναι ότι ο Γ. Παπανδρέου σπεύδει να ιδρύσει κόμμα μπροστά στις εκλογές. Η τραγωδία, όμως, για τη χώρα είναι ότι βρίσκονται ακόμα κάποια στελέχη να πλαισιώνουν σε αυτήν την φαρσοκωμωδία τον κατ’ εξοχήν πρωθυπουργό της τρόικας και των μνημονίων, τον πρωθυπουργό της κοσμοπολιτικής αποεθνοποίησης του τόπου, ένα μακάβριο πιόνι του παγκοσμιοποιημένου φιλελεύθερου χρηματιστικού κεφαλαίου, που έχει τόσο ελάχιστη επαφή με πράγματα και καταστάσεις σε αυτή τη χώρα, ώστε να του επιτρέπεται με τη μεγαλύτερη άνεση να προβαίνει αδίστακτα και αυταρχικά στα πιο καταστροφικά επινοήματα που του σερβίρονται και συχνά στην υλοποίηση των περίεργων εμμονών του.
ΤΟ ΤΡΥΠΙΟ ΣΩΣΣΙΒΙΟ
Ο μόνος, ίσως, που θα πρέπει να νιώθει ευτυχής με το νέο κόμμα του Γ. Παπανδρέου είναι ο Α. Σαμαράς.
Πρώτα-πρώτα γιατί ουδόλως απειλεί το κόμμα του και τις επιδιώξεις του. Το αντίθετο, προσφέρεται ως η εύκολη δυνατότητα να αποδίδει στο κόμμα ΓΑΠ όλα τα δεινά της χώρας, τα οποία αυτός δυστυχώς κληρονόμησε! Επίσης, όχι αδίκως, ο Α. Σαμαράς προσβλέπει στη δικιά του εκλογική ενίσχυση εξαιτίας της απίστευτης φαγωμάρας που θα ξεσπάσει ανάμεσα στα «δύο ΠΑΣΟΚ» της μιας και ανεπανάληπτης διάλυσης του τόπου. Μπορεί ο Σαμαράς να προσδοκά ενδεχομένως στις ψήφους των πλέον συντηρητικών του χώρου του λεγόμενου «Κέντρου» και της λεγόμενης «Κεντροαριστεράς» που ψάχνουν, τάχα, για «σταθερότητα» και «τρέμουν» μπροστά στην έλευση του ΣΥΡΙΖΑ.
Κυρίως, όμως, ο Α. Σαμαράς μπορεί να «τρίβει τα χέρια» του, με την επικείμενη ίδρυση κόμματος του ΓΑΠ, γιατί προσβλέπει ότι ενδεχομένως αυτό το μόρφωμα να του προσφέρει ως «δώρο» την αφαίρεση ψήφων από τον ΣΥΡΙΖΑ.
Μερικοί, μάλιστα, στο περιβάλλον του Α. Σαμαρά ονειροβατούν τόσο πολύ ώστε να εκτιμούν πως το κόμμα ΓΑΠ μπορεί ανέλπιστα να προσφέρει στο πιάτο την διεκδίκηση έστω της πρωτιάς στον Α. Σαμαρά !
Ας μην έχουμε καμμία αμφιβολία ότι τόσο η φυτευτική ίδρυση, λίγο νωρίτερα, του «Ποταμιού», όσο και τώρα, η συγκρότηση άρπα - κόλλα κόμματος από τον ΓΑΠ, έχουν ως, συνειδητό ή όχι, στόχο να λειτουργήσουν ως αναχώματα προς τον ΣΥΡΙΖΑ και ως δυνάμεις αναχαίτισης της ριζοσπαστικοποίησης.
ΟΙ «ΣΩΤΗΡΕΣ»
Ο Σπύρος Λυκούδης, αφού «έσωσε» τον πάλαι ποτέ Συνασπισμό, αφού μετέπειτα «έσωσε» τον ΣΥΡΙΖΑ και στη συνέχεια τη ΔΗΜΑΡ, πάει στη φυσική του κοίτη να «σώσει» και το Ποτάμι.
Το εναπομείναν σημερινό στελεχικό ΠΑΣΟΚ περίπου διχάζεται και αμοιβαδοποιείται ανάμεσα σε ΓΑΠ και Βενιζέλο.
Από την άλλη στελέχη της ΔΗΜΑΡ με επικεφαλής τον πρόεδρό της, αφού «έσωσαν» τους πολιτικούς χώρους που πέρασαν και κυρίως την ίδια τη ΔΗΜΑΡ , την οποία ίδρυσαν και σε ελάχιστο χρόνο έβγαλαν «νοκ άουτ», χτυπάνε, την πόρτα του ΣΥΡΙΖΑ.
Όλα τούτα τα πολιτικά υβρίδια και οι κινήσεις που μετέρχονται εντάσσονται εξ’ αντικειμένου στη λογική «να περιορίσουμε την επιρροή του ΣΥΡΙΖΑ, είτε δια της επίδρασης μας να τον απονευρώσουμε από κάθε τι το ανατρεπτικό», ενώ όλα τούτα, ταυτόχρονα, υπάγονται στο «ενιαίο μπλοκ» του συστήματος που έχει ως σημαία το «πάση θυσία στο ευρώ», το «νεοφιλελευθερισμό» σε άπειρες παραλλαγές και φυσικά τα μνημόνια είτε ως θετική πρόταση, είτε ως «αναγκαίο κακό»!
Το κόμμα ΓΑΠ θα προσθέσει ένα ακόμη αλλοπρόσαλλο κομμάτι στο πάζλ του συστημικού παραδομένου νεοφιλελεύθερου μνημονιακού μπλοκ. Το νέο κόμμα, χωρίς καμία εκλογική τύχη, το μόνο που θα κάνει είναι να ανταγωνιστεί μέχρι τελικής πτώσεως το ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου, παρεμπιπτόντως την όποια επιρροή του «Ποταμιού» και κυρίως να προσφέρει πολιτική στέγη σε κάποιους που είναι αθεράπευτα προσκολλημένοι στο όνομα Παπανδρέου και νομίζουν ότι «τα ράσα κάνουν τον παπά».
ΑΝΑΓΚΗ ΜΕΓΑΛΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΡΗΞΗΣ
Ας μην ελπίζει ο Α. Σαμαράς ότι μπορεί να βρει ανέλπιστο εκλογικό σωσίβιο στον ΓΑΠ και το κόμμα του. Ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν απειλείται από κανένα κόμμα του ενδιάμεσου συστημικού τόξου, είτε «Ποταμίσιο», είτε «ΓΑΠίσιο».
Η κρίση της «Κεντροαριστεράς» είναι βαθιά κι αγιάτρευτη.
Ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να σαρώσει όλο αυτό το «κεντροαριστερό», βαθύτατα συστημικό, τοπίο ενισχύοντας μια πολιτική αρχών και ριζοσπαστικοποίησης απέναντι του και πρώτα από όλα απέναντι στα προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα.
Η παρούσα κρίση αντιπροσωπεύει τη βαθύτατη αποτυχία των συντηρητικών και σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων, Κεντροδεξιάς και Κεντροαριστεράς, σε όλες τις δυνατές παραλλαγές τους.
Η παρούσα κρίση συνιστά επιθανάτιο ρόγχο της παλιάς Ευρώπης, του νεοφιλελευθερισμού και των νεοαυτοκρατορικών ιμπεριαλιστικών πολιτικών.
Απέναντι στο παλιό που φεύγει, μέσα από ωδύνες, παρακμή, ακραίο παραλογισμό και καταστροφές, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί παρά να αντιτάξει μια πολιτική μεγάλης ανατρεπτικής ρήξης και ένα σύγχρονο απολύτως εναλλακτικό ριζοσπαστικό όραμα, που δεν μπορεί να έχει καμιά σχέση με «μετεγγραφές» και «ενέσεις» πολιτικού προσωπικού και στόχων από όσα γύρω μας φθίνουν και καθώς φθίνουν, επιδεινώνουν το αδιέξοδο.