Στρατός, κυβέρνηση, Ταλιμπάν: Ποιος έχει το πάνω χέρι στο Πακιστάν -Μια διαφωτιστική ανάλυση [εικόνες]

Η σφαγή στο σχολείο του Πεσαβάρ αντιπροσωπεύει την πιο αιματηρή επίθεση που έκαναν ποτέ οι Ταλιμπάν στο Πακιστάν, όπου η πολιτική με τη στρατιωτική ηγεσία εδώ και καιρό διαφωνούν για το πώς να αντιμετωπίσουν την τρομοκρατία.

Η Αμνα Ναβάζ, από το NBC News, επιχειρεί να παρουσιάσει το πολιτικό τοπίο της χώρας, τις σχέσεις της με τις Ηνωμένες Πολιτείες, και το μέλλον των αγωνιστών.

Οπως επισημαίνει, η εθνική ασφάλεια στο Πακιστάν ήταν πάντα σε μεγάλο βαθμό υπό την αρμοδιότητα του ισχυρού Στρατού, της πολιτικής κυβέρνησης και της στρατιωτικής εξουσίας που συχνά έρχονται σε σύγκρουση σχετικά με το πώς να προσεγγίσουν τον εγχώριο πόλεμο κατά της τρομοκρατίας.

Πριν ο στρατός ξεκινήσει τη χερσαία επίθεση στο Βόρειο Ουαζιριστάν, το τελευταίο προπύργιο για το μεγαλύτερο μέρος της εγχώριας μαχητικότητας, ο πρωθυπουργός Ναβάζ Σαρίφ πίεζε για ειρηνευτικές συνομιλίες με τους Ταλιμπάν, όπως και οι προκάτοχοι του στο παρελθόν. Αλλά ήδη η πολιτική κατάσταση στο Πακιστάν αποτελεί κινούμενη άμμο, γεγονός που δεν αφήνει περιθώρια για διαπραγματεύσεις.

O Nαβάζ Σαρίφ

Η κλίμακα και η βιαιότητα της τελευταίας επίθεσης των Ταλιμπαν εγείρει απορίες για το αν η πολιτική και η στρατιωτική ηγεσία, θα καταφέρουν να εργαστούν για ένα κοινό στόχο.

Κατά την τελευταία δεκαετία, ο στρατός του Πακιστάν βρίσκεται σε εγχώριο πόλεμο με τους ντόπιους Ταλιμπάν (TTP) και άλλες ομοϊδεατικές μαχητικές ομάδες, που δρουν κυρίως στα βορειοδυτικά της χώρας, στο Khyber-Pakhtunkhwa (KPK). Η περιοχή περιλαμβάνει επτά φυλές που συλλογικά ονομάζονται Ομοσπονδιακά Διοικούμενες Φυλετικές Περιοχές (FATA). Ο στρατός κινείται από περιοχή σε περιοχή και σε ορισμένες περιπτώσεις εκκενώνει τα χωριά πριν από την έναρξη μιας επίθεσης, και πιέζει τους μαχητές σε πιο ακίνδυνες περιοχές.

Αν και έχουν βιώσει αποτυχίες, όπως επιθέσεις σε αστικά κέντρα και στρατιωτικές εγκαταστάσεις, έχουν επίσης αποκτήσει και σημαντικές εκτάσεις γης. Το Βόρειο Ουαζιριστάν, το τελευταίο σημείο στο οποίο ο στρατός εξαπέλυσε επίθεση, έχει γίνει εδώ και καιρό το τελευταίο προπύργιο της μάχης και το σημείο που έχει δεχθεί περισσότερα εναέρια χτυπήματα από τις ΗΠΑ από οποιοδήποτε άλλο μέρος στον κόσμο.

Για χρόνια, η δραστηριότητα του στρατού εκεί περιοριζόταν στα κεντρικά τους και σε μία μικρή ακτίνα στη γύρω περιοχή. Αυτή την άνοιξη, ξεκίνησαν την επιχείρηση «Zarb-e-Azb» ή «Χτύπημα του Ξίφους του Προφήτη» για να το αλλάξουν αυτό. Οι Ταλιμπάν αναφέρουν ότι η τελευταία τους επίθεση ήταν αντίποινα για την συγκεκριμένη επιχείρηση.

Χάρη σε ταινίες όπως το «Zero Dark Thirty» και σειρές όπως το «Homeland», η αυλαία έχει πέσει αποκαλύπτοντας την πραγματική σχέση ΗΠΑ-Πακιστάν. Το 2011 οι ΗΠΑ με την επιδρομή τους και το θάνατο του Οσάμα Μπιν Λάντεν έκαναν μία αρχή, αλλά πηγές από τις δύο χώρες κάνουν λόγο για ασυνέπεια και απρόβλεπτη συνεργασία μεταξύ τους αναφορικά με στρατιωτικά και κατασκοπευτικά θέματα, ακόμη και πριν από την επιδρομή αυτή.

Τα τελευταία χρόνια, καθώς οι Αμερικανικές δυνάμεις βρίσκονταν στο Αφγανιστάν, αξιωματούχοι των ΗΠΑ ήταν προσεκτικοί για να μην παρεμβαίνουν δημοσίως στο Πακιστάν ωθώντας την πρώτη δημοκρατική μετάβαση της χώρας από τη μία πολιτική κυβέρνηση στην επόμενη.

Παράλληλα ο Ραχίλ Σαρίφ, αρχηγός του στρατού του Πακιστάν, ολοκλήρωσε το πρώτο του ταξίδι στις ΗΠΑ νωρίτερα αυτό το μήνα, σηματοδοτώντας μια αναθέρμανση των σχέσεων με τον πρώτη αρχηγός να επισκέπτεται την Αμερική από το 2010.

Ποιο είναι όμως το μέλλον της χώρας; Οι ειδικοί επισημαίνουν την τάση των επιθέσεων από τους Ταλιμπάν κατά τους τελευταίους μήνες ως ενδεικτικό της εξασθενισμένης δύναμης των αγωνιστών. Ένας πρώην στρατιωτικός αξιωματούχος τους παρομοίασε με «γερασμένη τίγρη που ορμάει σε εύκολη λεία». Δεδομένου ότι ο στρατός εξαπέλυσε την επίθεσή του στο Βόρειο Ουαζιριστάν, οι Ταλιμπάν έχουν ως επί το πλείστον χτυπήσει εύκολους στόχους, απροστάτευτους από βαριά στρατιωτική φρουρά, συμπεριλαμβανομένων ένα σημείο ελέγχου κοντά στο συνοριακό πέρασμα Wagah με την Ινδία, πολύ μακριά από την υλικοτεχνική βάση των δραστηριοτήτων τους και των γραμμών τροφοδοσίας. Σύμφωνα με την IntelCenter, μία δεξαμενή σκέψης που μελετά την τρομοκρατία και άλλες παγκόσμιες απειλές, οι Ταλιμπάν δεν κατατάσσονται καν πια στις τρεις πρώτες ομάδες παγκοσμίως αναφορικά με τον αριθμό επιθέσεων το 2014.

Αναλυτές προειδοποιούν, ωστόσο, ότι οι επιθέσεις μεγάλης κλίμακας, συμπεριλαμβανομένης μιας πολύωρης πολιορκίας στο πιο πολυσύχναστο αεροδρόμιο του Πακιστάν, που συνέβη λίγους μήνες πριν και το μέγεθος της τελευταίας επίθεσης στο Πεσαβάρ αποδεικνύουν την ικανότητα και την προθυμία των μαχητών να πραγματοποιήσουν τα σχέδιά τους με καταστροφικές συνέπειες και αποτελούν ακόμα μια πολύ πραγματική απειλή.