«Στέκομαι στα λευκά πέτρινα σκαλοπάτια και προχωράω προς το αμφιθέατρο. Παντού υπάρχουν κηλίδες αίματος. Καθώς περπατάω, βλέπω τις κόκκινες στάλες να πέφτουν δεξιά και αριστερά. Το ίδιο συμβαίνει και μέσα στην αίθουσα. Υπάρχει το παπούτσι ενός παιδιού που έχει μείνει στη σκηνή του δράματος. Καρέκλες και θρανία είναι αναποδογυρισμένα – όλος ο τόπος μοιάζει να έχει γυρίσει ανάποδα και μετά βλέπω πάλι κηλίδες αίματος που δεν τελειώνουν...».
Η δραματική αφήγηση του δημοσιογράφου του BBC Μισάλ Χουσάιν επέχει τη θέση δραματικού ντοκουμέντου. Μαζί με τον συνάδελφό του του NBC μπήκαν στην αίθουσα που «θυσιάστηκαν» με τον πλέον απάνθρωπο τρόπο 132 παιδιά και εννέα δάσκαλοι από μαχητές των Ταλιμπάν. Το θέαμα είναι αποτρόπαιο και ξεπερνάει κάθε βαθμό θηριωδίας.
Ένα 24ωρο μετά τη βάναυση δολοφονία παιδιών, η πακιστανική πόλη Πεσαβάρ θρηνεί για το αθώο αίμα και τις ψυχές τους – μοιάζει με έρημη χώρα. Οι νέες εικόνες που κάνουν το γύρο του κόσμου επιτείνουν το δράμα, αλλά και την οργή. Σχεδόν όλοι οι τοίχοι είναι καλυμμένοι από τρύπες που προκλήθηκαν από σφαίρες, ενώ το αίμα λιμνάζει σε πάρα πολλά σημεία. Ο πρωθυπουργός της χώρας Ναουάζ Σαρίφ έχει κηρύξει τριήμερο πένθος για τη σφαγή, ενώ ανακοίνωσε πως μπαίνει τέλος στο μορατόριουμ για τη θανατική ποινή δραστών που εμπλέκονται σε τρομοκρατικές ενέργειες. Οι διεθνείς παρατηρητές αναφέρουν πως αυτή η κίνηση έχει ως στόχο να μην επιτρέψει σε μελλοντικούς τρομοκράτες να ξεφύγουν από τη Δικαιοσύνη.
Σύμφωνα με πληροφορίες, η αεροπορία του Πακιστάν ξεκίνησε επιθέσεις εναντίον των μαθητών του Κιμπέρ και σε περιοχές του Βόρειου Ουαζιριστάν, αλλά ουδείς επιβεβαιώνει αν αυτές εντάσσονται στη λογική των αντιποίνων για το μακελειό στο Πεσαβάρ.