Το περιληπτικό νομοσχέδιο, 100 σελίδων, που πέρασε τον περασμένο Μάρτιο από την ελληνική βουλή και έφερε τον δηλωτικό τίτλο «Μέτρα Στήριξης και Ανάπτυξης για την Ελληνική Οικονομία», ήταν μια αγωνιώδης προσπάθεια να τηρήσει η ελληνική κυβέρνηση τα χρονοδιαγράμματα που είχε θέσει η Τρόικα.
Φαίνεται, όμως, πως η βιάση δημιούργησε περισσότερα προβλήματα από όσα έλυσε. Όπως αναφέρει το CNBC επικαλούμενο δημοσίευμα των New York Times, μόνο ένας βουλευτής της ΝΔ κατάφερε να βρει θαμμένο, στη σελίδα 78, ένα παράθυρο που ουσιαστικά πρόσφερε ασυλία σε όλους έχουν πάρει κρατικό χρήμα και το έχουν χρησιμοποιήσει για αλλότριους σκοπούς. Σε αυτούς, τους χιλιάδες, δινόταν αναδρομική ασυλία από μελλοντικές διώξεις.
Σε συνδυασμό με κάποιες διατάξεις που ήρθαν στη συνέχεια στη βουλή και κινούνται στην ίδια κατεύθυνση ατιμωρησίας, το κύμα αναταραχής και οργής από την μεριά των επικριτών της κυβέρνησης φούντωσε.
Ο βουλευτής Κώστας Τζαβάρας της ΝΔ που ανακάλυψε το... κενό λέει: «Δεν μπορούμε να εκτιμήσουμε πόσα άτομα έχουν ''σωθεί'' από τις ποινικές έρευνες και ούτε μπορούμε να υπολογίσουμε τα χρήματα. Σίγουρα είναι δισεκατομμύρια».
Στο ίδιο μήκος κύματος κινείται και ο Λέανδρος Ρακιντζής που προσφάτως βρέθηκε στο Κοινοβούλιο και είπε στους βουλευτές ότι ψηφίζουν νόμους που στην πραγματικότητα νομιμοποιούν την παράνομη διασπάθιση των κρατικών κονδυλίων. «Κάποιος που έκλεψε ένα εκατομμύριο θα πρέπει να αντιμετωπίζεται ως κοινός εγκληματίας», δήλωσε στη συνέχεια.
Η Ένωση Ελλήνων Δικαστών και Εισαγγελέων, από τη μεριά της, καταδικάζει αυτές τις νομοθετικές διατάξεις που ουσιαστικά δίνουν συγχωροχάρτι σε υπαλλήλους υπουργείων που εκμεταλλεύτηκαν την υψηλή θέση τους στην ιεραρχία για δικούς τους σκοπούς. Τα παραδείγματα από το υπουργείο Υγείας ή Παιδείας, είναι χαρακτηριστικά.
Η κυβέρνηση προσπάθησε να διορθώσει το λάθος με έναν καινούργιο νόμο, αλλά οι εμπειρογνώμονες λένε πως η αναδρομική ασυλία έχει επιβληθεί, ήδη, από τον προηγούμενο και εξακολουθεί να είναι εν ισχύ. Ο Νίκος Αλιβιζάτος, καθηγητής συνταγματικού Δικαίου στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, σημειώνει: «Οι νόμοι πρέπει να επιτρέπουν στην κυβέρνηση να λειτουργεί και όχι να καλύπτει σκάνδαλα».
Κάποιοι με σκωπτικό τρόπο σημειώνουν πως η ασυλία είναι η ελληνική απάντηση στην καταπολέμηση της διαφθοράς. Στο άρθρο σημειώνονται οι περιπτώσεις του Άκη Τσοχατζόπουλου και του Αντώνη Κάντα που συνελήφθησαν για τα εξοπλιστικά προγράμματα. Ωστόσο, η Ζωή Κωνσταντοπούλου σημειώνει: «Αυτό που βλέπετε είναι η δημιουργία μηχανισμών για τη θωράκιση και την αμνηστία των ανθρώπων της κυβέρνησης».
Ορισμένοι αξιωματούχοι, σημειώνει το άρθρο, λένε πως οι νόμοι προστατεύουν τους τραπεζίτες που εξέδωσαν δάνεια υπέρ των πολιτικών κομμάτων πριν από το 2011, ενώ και τους υπαλλήλους που συμμετείχαν στην προσπάθεια ιδιωτικοποίησης της κρατικών περιουσιακών στοιχειών. Την ίδια ασυλία απολαύνουν και τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου Χρηματοοικονομικής Σταθερότητας.
Ακόμα και πρώην υπουργοί καταφέρνουν και γλυτώνουν. Η περίπτωση του Γιώργου Παπακωνσταντίνου είναι χαρακτηριστική, καθώς κάποιοι ειδικοί αναφέρουν στην Ελλάδα πως υπάρχει παραθυράκι