Πολύχρωμα γκράφιτι δίνουν χρώμα και πνοή στο γκρίζο κέντρο της Αθήνας και όχι μόνο. Ωστόσο όπως κάθε έργο τέχνης, έτσι και αυτές οι εντυπωσιακές τοιχογραφίες, βρίσκονται εκτεθειμένες στη φθορά του χρόνου. Εκεί αναλαμβάνουν δράση οι st.a.co.
Το όνομα της ομάδας προκύπτει από τα αρχικά street art conservators, δηλαδή συντηρητές της τέχνης του δρόμου και τα μέλη της προέρχονται ακριβώς από τον κλάδο της συντήρησης έργων τέχνης.
Φοιτητές, απόφοιτοι, αλλά και καθηγητές του ΤΕΙ Αθήνας στο Τμήμα Συντήρησης Αρχαιοτήτων και Εργων Τέχνης προσφέρει τις πρώτες βοήθειες στα γκράφιτι και τα στένσιλ της Αθήνας που αλλοιώνονται με το χρόνο.
Οπως εξηγεί η Μαρία Χατζάκη, συντηρήτρια έργων τέχνης και καθηγήτρια στο μάθημα Συντήρησης Τοιχογραφίας στα ΤΕΙ Αθήνας, μιλώντας στην εφημερίδα το Βήμα, η ιδέα για την δημιουργία της ομάδας, ξεκίνησε από μία κατάληψη στο ΤΕΙ πριν από 2μιση χρόνια: «Είπα στα παιδιά "γιατί δεν κάνετε κάτι δημιουργικό αντί να κάθεστε; Μια προβολή, μία συζήτηση πάνω στη διδακτέα ύλη" Ετσι τα παιδιά βγήκαν στο δρόμο, βρήκαν γκράφιτι που είχαν φθαρεί από το χρόνο και τις καιρικές συνθήκες και άρχισαν να τα συντηρούν»
Σιγά σιγά η ομάδα μεγάλωσε και υπό την καθοδήγηση της Χατζάκη, έχουν συντηρήσει μέχρι σήμερα περίπου 45 έργα τέχνης του δρόμου: «Ο τρόπος που επεμβαίνουμε στα έργα τέχνης του δρόμου ποικίλλει ανάλογα με την τεχνική κατασκευής τους. Συνήθως έχουν γίνει με σπρέι ή στένσιλ ή πάνω σε χαρτί κολλημένο στο τοίχο. Κάποια θέλουν στερέωση γιατί είναι αυτοκόλλητα και απολεπίζονται, σε άλλα αφαιρούμε τις επιζωγραφίσεις, τις μουτζούρες και τις αφίσες» εξηγούν τα μέλη της ομάδας μιλώντας στο Βήμα.
Οσο για το κριτήριο με το οποίο επιλέγουν ποια έργα θα συντηρήσουν, αυτό γίνεται με συζήτηση μεταξύ των μελών της ομάδας. Για άλλους είναι σημαντικά τα έργα με κοινωνικοπολιτικό μήνυμα, ενώ άλλοι βασίζονται στην αισθητική αξία ενός έργου. Ως επί το πλείστον όμως, είναι έργα που ομορφαίνουν την πόλη και έχουν εικαστική αξία.
Ωστόσο η Χατζάκη επισημαίνει ότι ακόμα και στην τέχνη του δρόμου υπάρχουν κάποια όρια: «Δεν θα πάμε να συντηρήσουμε ένα έργο που βρίσκεται στην κατοικία ή την ιδιοκτησία κάποιου χωρίς την άδεια το και εννοείται ότι ποτέ δεν θα υποστηρίζαμε γκράφιτι πάνω σε ιστορικά μνημεία»
Η διαδικασία αυτή όμως, είναι και πολυέξοδη και συχνά υπερβαίνει τις οικονομικές δυνατότητες της ομάδας, η οποία είναι αυτοχρηματοδοτούμενη. Τα υλικά και ο εξοπλισμός προέρχονται κατά βάση από τις εργαστηριακές εγκαταστάσεις της σχολής, ενώ η ίδια η Χατζάκη καλύπτει τις όποιες ελλείψεις.
Οπως επισημαίνει όμως, είναι μάλλον καιρός να εμπλακεί και το Δημόσιο στην τέχνη του δρόμου: «Είχαμε επαφή με υπηρεσίες του Δήμου Αθηναίων, συγκεκριμένα με το Τμήμα Γλυπτών και Μνημείων και ελπίζουμε να ξεκινήσουμε σύντομα μία συνεργασία»