Υπέρ του Αλέξη Τσίπρα και της συγκρότησης ενός ευρύτερου προοδευτικού μετώπου με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ τάσσεται η πρώην υπουργός του ΠΑΣΟΚ Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου με ανάρτησή της στο Facebook.
«Σ'αυτό το πλαίσιο, είναι θετική η τοποθέτηση του Αλέξη Τσίπρα και η απόφαση για τη συγκρότηση μιας ευρείας προοδευτικής πολιτικής συμμαχίας», γράφει η κυρία Ξενογιαννακοπούλου εξυμνώντας τα κεντροαριστερά ανοίγματα του κ. Τσίπρα, ενώ, στη συνέχεια επιτίθεται στην συγκυβέρνηση λέγοντας ότι επιχειρεί να δαιμονοποιήσει τον ΣΥΡΙΖΑ.
Μάλιστα, η κυρία Ξενογιαννακοπουλου αφού αναρωτιέται ποιο μπορεί να είναι σήμερα ένα εναλλακτικό προοδευτικό πλαίσιο που θα την εκφράσει, τονίζει ότι «σε ένα τέτοιο πολιτικό μέτωπο ο ΣΥΡΙΖΑ διαδραματίζει βασικό ρόλο, γιατί ο λαός σε αυτήν τη φάση του τον αναγνώρισε. Αλλά, υπάρχουν και οι ευρύτερες σοσιαλιστικές-προοδευτικές δυνάμεις, που κυρίως προέρχονται από το κοινωνικό ΠΑΣΟΚ, που συνεχίζουν να έχουν ισχυρές αναφορές στο λαό, στους κοινωνικούς χώρους και τις τοπικές κοινωνίες, και αυτό φαίνεται στις αντίστοιχες εκλογικές διαδικασίες».
Μεταξύ άλλων η πρώην υπουργός των κυβερνήσεων του Γιώργου Παπανδρέου προβλέπει εκλογές το Φθινόπωρο, υποστηρίζει ότι η συγκυβέρνηση επιχειρεί να «δαιμονοποιήσει» τον ΣΥΡΙΖΑ και επιτίθεται στο σημερινό, όπως γράφει ΠΑΣΟΚ, χαρακτηρίζοντάς το «μεταλλαγμένο».
Ολόκληρη η ανάρτηση της Μαριλίζας Ξενογιαννακοπούλου έχει ως εξής:
«Οι εξελίξεις επιταχύνονται και πλέον είναι πολύ πιθανές οι εκλογές το φθινόπωρο. Η συζήτηση για την επίσπευση της εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας υποκρύπτει το πρόσχημα της συγκυβέρνησης να προσφύγει στην κάλπη με θεσμικό θέμα και όχι την οικονομική και κοινωνική κατάσταση. Η βαθύτερη αιτία είναι ότι δεν μπορεί να διατηρηθεί για πολύ ακόμη η εικονική πραγματικότητα της υποτιθέμενης εξόδου από το μνημόνιο. Η έκθεση του ΔΝΤ, η υπενθύμιση των προαπαιτούμενων και η ΔΕΗ είναι χαρακτηριστικές ενδείξεις για αυτά που θα ακολουθήσουν. Σ'αυτό το πλαίσιο, είναι θετική η τοποθέτηση του Αλέξη Τσίπρα και η απόφαση για τη συγκρότηση μιας ευρείας προοδευτικής πολιτικής συμμαχίας. Κατά πόσο θα είναι και καθοριστική θα φανεί στη συνέχεια. Στην πολιτική υπάρχει μια διπλή αλήθεια. Η σαφής δήλωση προθέσεων και θέσεων είναι το ήμισυ του παντός, καταλύτης που δημιουργεί δυναμική και αυτοτροφοδοτεί την υλοποίηση τους. Ταυτόχρονα, όμως, δεν αρκούν οι προθέσεις, οι πράξεις και οι επιλογές τελικά κρίνουν το αποτέλεσμα.
Το σίγουρο είναι πως αυτή η προοπτική ανησυχεί την συγκυβέρνηση και τις δυνάμεις που την στηρίζουν, γιατί κατανοούν τη δυναμική που θα δημιουργήσει. Επιδίωξη τους είναι αφενός να εμφανίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ απομονωμένο πολιτικά και εγκλωβισμένο στις υπαρκτές αντιφάσεις του, που τις υπερτονίζουν, και αφετέρου να στηρίζουν διάφορα ενδιάμεσα αναχώματα μέσα από τη λεγόμενη Κεντροαριστερά, που θα συνεχίζουν να λειτουργούν ως υποστυλώματα. Σ'αυτήν την κατεύθυνση επιχειρούν να απαξιώσουν τα πρόσωπα και τις δυνάμεις του ευρύτερου προοδευτικού χώρου, και κυρίως του κοινωνικού ΠΑΣΟΚ, και να δαιμονοποιήσουν τον ΣΥΡΙΖΑ, με κινδυνολογία που θυμίζει όσα λέγονταν τη δεκαετία του '70 για το ΠΑΣΟΚ. Ματαιοπονούν, δεν έχουν πλέον ακροατήριο, δεν υπάρχουν πλέον ψευδαισθήσεις.
Παρακολουθώ όμως και τις ενστάσεις και τις αμφιβολίες που διατυπώνονται τόσο από καλούς συντρόφους που επίσης έχουν αποστασιοποιηθεί από το σημερινό μεταλλαγμένο ΠΑΣΟΚ, όσο και στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, Είναι φυσικό να υπάρχουν γιατί ζούμε αλλαγή εποχής. Είμαστε μπροστά σε αχαρτογράφητα νερά. Οι σταθερές μιας ζωής κατέρρευσαν και στα σημερινά ερωτήματα δεν δίνουν απαντήσεις οι βεβαιότητες του χθες, όσο και αν αυτό μας μελαγχολεί. Το ερώτημα τελικά που όλοι μας καλούμαστε να απαντήσουμε είναι απλό: εφόσον διαφωνούμε με αυτήν την κατάσταση και τη συνέχεια αυτής της πολιτικής, και αφού θέλουμε αλλαγή της, ποιο μπορεί να είναι σήμερα ένα εναλλακτικό προοδευτικό πλαίσιο που θα την εκφράσει; Σε ένα τέτοιο πολιτικό μέτωπο ο ΣΥΡΙΖΑ διαδραματίζει βασικό ρόλο, γιατί ο λαός σε αυτήν τη φάση του τον αναγνώρισε. Αλλά, υπάρχουν και οι ευρύτερες σοσιαλιστικές-προοδευτικές δυνάμεις, που κυρίως προέρχονται από το κοινωνικό ΠΑΣΟΚ, που συνεχίζουν να έχουν ισχυρές αναφορές στο λαό, στους κοινωνικούς χώρους και τις τοπικές κοινωνίες, και αυτό φαίνεται στις αντίστοιχες εκλογικές διαδικασίες. Το ερώτημα είναι θα συνεχίσουμε οι μεν να μελαγχολούμε με πολιτικά μνημόσυνα σε αναμονή μιας ανάστασης, και οι δε στη μειοψηφική ασφάλεια της ιδεολογικής καθαρότητας, ή με πολιτικούς και προγραμματικούς όρους θα συμβάλλουμε στη συγκρότηση ενός πλειοψηφικού προοδευτικού ρεύματος ανατροπής και αλλαγής πορείας; Το ερώτημα δεν αφορά συσχετισμούς δυνάμεων, προσωπικές αγωνίες και επετηρίδες, Δεν αφορά μόνο το εκλογικό αποτέλεσμα. Αφορά κυρίως την επόμενη μέρα, αν θα υπάρχει σταθερή προοδευτική διακυβέρνηση με στρατηγική και προοπτική, ισχυρή διαπραγματευτική δύναμη στην Ευρώπη και ισχυρό συνεκτικό κοινωνικό μέτωπο στη χώρα. Αυτό είναι το πραγματικό διακύβευμα που συνεπάγεται τις αντίστοιχες επιλογές ευθύνης».