Η Ευρωπαϊκή Ενωση ποτέ δεν ήταν δημοφιλής. Είναι μια παραδοχή που δεν έχει να κάνει με τα χρόνια της κρίσης, αλλά έρχεται -ως διαπίστωση- και πριν από τα αυτά.
Με έναν δηλωτικό τίτλο, αλλά και με πλήρη ανάλυση των συνθηκών που επικρατούν τούτη τη στιγμή στην Ευρώπη, ο αρθρογράφος του Guardian, Φιλίπ Λεγκρέν, εστιάζει την προσοχή του στο δίπολο που αναπτύσσεται σε όλη την Ευρώπη, λίγες ημέρες πριν ανοίξουν οι κάλπες για τις Ευρωεκλογές: από τη μια η ΕΕ και από την άλλη το ρεύμα των σκεπτικιστών, σε όλες τις εκφάνσεις του.
Η λιτότητα, όπως σημειώνει, μεγέθυνε το χάσμα ανάμεσα στην ΕΕ και τους λαούς, όπως και η σταδιακή επικυριαρχία της Γερμανίας, έναντι των άλλων κρατών-μελών. Τα αντιευρωπαϊκά κόμματα ανθούν, προσλαμβάνουν έντονα ξενοφοβική ρητορική, εγκολπώνονται εξτρεμιστικά στοιχεία στις τάξεις τους και αναμένεται να λάβουν αρκετές ψήφους. Συμπέρασμα; Η Ευρώπη πρέπει να αλλάξει επειγόντως πορεία.
Τη στιγμή που ο Νάιτζελ Φάρατζ και η Λε Πεν κινούνται σε μια λάθος γραμμή, σημειώνει ο Λεγκρέν, και οι λύσεις που προτείνουν θα δημιουργήσουν μεγαλύτερα προβλήματα, η ΕΕ (το αντίπαλον δέος) είναι δυσλειτουργική, μη δημοκρατική και ουσιαστικά διοικείται από τη Γερμανία,
Η κρίση, σημειώνει ο Guardian, τεμάχισε την όποια εμπιστοσύνη είχαν οι πολίτες στις ικανότητες και τα κίνητρα των κυρίαρχων πολιτικών. Αυτοί ήταν που δεν κατάφεραν να αποτρέψουν την κρίση και αποδείχθηκαν ανίκανοι να επιλύσουν τα προβλήματα. Οι τράπεζες σώθηκαν, αλλά αυτό προκάλεσε μεγαλύτερο θυμό στους Ευρωπαίους πολίτες.
Στη Βρετανία υπάρχει έντονη διάθεση για απόσχιση από την ΕΕ. Στην Ελλάδα τα χρέη έχουν γίνει αφόρητα. Τα σκληρά μέτρα κατά των πολιτών έρχονται σε αντίθεση με την έντονη τάση να διασωθούν οι τράπεζες παντί τρόπω.
Υπό την απειλή της έξωσης από το ευρώ, οι φορολογούμενοι στην Ιρλανδία, την Πορτογαλία και την Ισπανία καλούνται να πληρώσουν για τα λάθη των ξένων τραπεζών. Αυτές οι άδικες συνθήκες επιβλήθηκαν από τα πάνω και προκάλεσαν έντονο κοινωνικό ρήγμα. Αντί η κρίση να ενώσει τους λαούς σε μια συλλογική προσπάθεια, προκάλεσε έντονη διαίρεση. Με τη Γερμανία να «κάθεται» στο θρόνο των θεσμικών οργάνων της ΕΕ.
Μια μελέτη της ΕΕ έδειξε πως τα μέτρα λιτότητας προκάλεσαν απώλεια 10% του ΑΕΠ της Ευρωζώνης και επ' αυτού κανείς δεν λογοδοτεί. Ακόμα και τώρα που φαίνεται πως η κατάσταση, σχετικά, ομαλοποιείται.
Από την μεριά της Άνγκελα Μέρκερ ζητάει μεγαλύτερο έλεγχο των προϋπολογισμών των άλλων κρατών, η Επιτροπή στέργει να κάνει πράξη την εντολή της και έτσι διαμορφώνεται ένα συγκεντρωτικό σύστημα φορολογικών ελέγχων.
Ο ζουρλομανδύας της ΕΕ και τα ζόμπι των τραπεζών
Οπως γράφει γλαφυρά ο συντάκτης του άρθρου «αυτός ο ζουρλομανδύας της ΕΕ είναι οικονομικά επικίνδυνος, επειδή οι χώρες που μοιράζονται ένα νόμισμα χρειάζονται μεγαλύτερη δημοσιονομική ευελιξία και όχι λιγότερη, ενώ είναι και είναι πολιτικά δηλητηριώδες. Η αποξένωση των Ευρωπαίων από τα τεκταινόμενα στην Ευρώπη είναι έντονη. Ετσι ψάχνουν λύσεις εκτός του... mainstream πολιτικού τόξου και οδεύουν προς τα άκρα. Πρέπει να γίνει αναδιάρθρωση των... ζόμπι τραπεζών και η Ευρωζώνη να πάψει να λειτουργεί με βάση τα στενά συμφέροντα της Γερμανίας».
Ομως, αυτή είναι μια άλλη διήγηση που δεν την έχουμε δει να αναπτύσσεται.