Κάποιες ώρες της ημέρας μοιάζει με ένα τυπικό 13χρονο κορίτσι. Πηγαίνει στο σχολείο, μελετά τα μαθήματά της... Αυτή η ντροπαλή έφηβη, όμως, έχει και μία άλλη πλευρά. Εκείνη που ξεδιπλώνεται στα βουνά της Μογγολίας. Είναι η κυνηγός με το χρυσό αετό.
Πρόκειται για μία παράδοση στο βουνό Αλτάι, εκεί όπου εκατοντάδες χρόνια οι κάτοικοι κυνηγούν με τη βοήθεια του αρπακτικού. Και η Ασολ-Παν είναι το μοναδικό κορίτσι που μαζί με τα συνομήλικα αγόρια μυήθηκε σε αυτή την τεχνική. «Ηταν απίστευτη με τον αετό στο χέρι. Ηταν πολύ πιο άνετη από τα αγόρια, πιο δυναμική», λέει στο BBC ο φωτογράφος Ασερ Σβιντέφσκι που βρέθηκε στη Μογγολία για να καταγράψει αυτή την παράδοση.
Τα αγόρια, με την Ασολ Παν να αποτελεί τη μοναδική θηλυκή εξαίρεση, μαθαίνουν από τα 13 χρόνια πώς να κυνηγούν αλεπούδες και λαγούς με τη βοήθεια των χρυσών αετών. Οι Καζάκοι που ζουν στο βουνό Αλτάι είναι οι μοναδικοί που χρησιμοποιούν αυτό τον τρόπο και σήμερα ζουν εκεί περίπου 400 τέτοιοι κυνηγοί. Η Ασολ Παν είναι κόρη ενός από τους πιο επιτυχημένους.
Κυνηγούν το χειμώνα, όταν η θερμοκρασία πέφτει στους -40 βαθμούς Κελσίου. Ξεκινούν προχωρώντας για ημέρες με το άλογό τους μέσα στο χιόνι και συνήθως κινούνται σε ομάδες. Μόλις εντοπίσουν μία αλεπού, οι κυνηγοί καλπάζουν προς το μέρος της, για να την αναγκάσουν να βγει σε ανοιχτό χώρο και ταυτόχρονα αφήνουν τον αετό. Αν ο πρώτος δεν καταφέρει να τη σκοτώσει, ακολουθεί επόμενος.
Μαζί τους πλέον είναι και η Ασολ Παν, αυτό το χαμογελαστό, γλυκομίλητο και ντροπαλό κορίτσι, όπως το περιγράφει ο φωτογράφος, η οποία ακολουθεί μία παράδοση περίπου 2.000 χρόνων. Οι αετοί που χρησιμοποιούνται δεν γεννιούνται σε αιχμαλωσία. Τους παίρνουν από τις φωλιές τους όταν είναι ακόμη σε μικρή ηλικία και συνήθως προτιμούν τους θηλυκούς, καθώς γίνονται μεγαλύτεροι, με άνοιγμα φτερών που ξεπερνά τα 2,30 μέτρα.
Οταν περάσουν μερικά χρόνια «συνεργασίας», τότε ο κυνηγός διαλέγει ένα ανοιξιάτικο πρωινό και απελευθερώνει για τελευταία φορά τον αετό του, αφήνοντας στο βουνό ένα σφαγμένο πρόβατο, ως αποχαιρετιστήριο δώρο για το βοηθό του. Ετσι βεβαιώνονται πως επιστρέφουν στη φύση, για να γεννήσουν τα μικρά τους και να μην κινδυνεύσει το είδος τους.