Αυτοί είναι οι γκραφιτάδες που γράφουν στους τοίχους της Αθήνας τη λέξη λάθος «λάθως» [εικόνες]

Είναι όλοι τους από 24 μέχρι 31. Τα παντελόνια και τα παπούτσια τους είναι λερωμένα με μπογιές, ενώ δεν χρησιμοποιούν το ρήμα «ζωγραφίζω» αλλά «βάφω». Στα πόδια τους κυκλοφορεί μια γάτα, η Κοκό. «Δεν τρώει αυτά που τις πετάμε» μου λένε «μόνο μπογιές γουστάρει να πίνει».

«Γιατί γράφουν το λάθος, 'Λάθως' στους τοίχους της πόλης;», ρωτά δημοσιογράφος του vice.com τους τέσσερις νεαρούς. Το «Λάθως» είναι ένα «κίνημα τοίχου», μια ιδέα που θέλουν να σκορπίσουν, μια μορφή αντίδρασης σε όλα όσα τους είπαν όσο μεγαλώνουν πως δεν πρέπει να κάνουν γιατί είναι «λάθος». «Έχουμε δει πολλές φορές γραμμένο το 'Λάθως' χωρίς να το έχει γράψει κάποιος από μας» μου λέει ο ένας και ο άλλος προσθέτει πως είναι σαν να «κοινοποιείται κάτι στο facebook ή σαν να γίνεται retweet».

«Γουστάραμε και το κάναμε, εμείς δίνουμε την τροφή και ο καθένας το βλέπει όπως θέλει, πολιτικά, ερωτικά, ή για πλάκα. Δίνουμε τροφή για σκέψη» απαντάνε. Mιλούν για «την δύναμη του σλόγκαν, του μηνύματος» που τους έχει κάνει να γράφουν και κανονικά στην ζωή τους το λάθος με ω. «Μας φαίνεται πια περίεργο με -ο. Πέσαμε θύματα της παγίδας μας. Πού ξέρεις μπορεί κάποια στιγμή να αλλάξει και στο λεξικό, πολλές λέξεις αλλάζουν με το πέρασμα το χρόνων» επισημαίνει ο ένας.

Μία φιάλη σπρέι κοστίζει από 3,5 εως 4 ευρώ. Για να καλυφθεί ένας τοίχος 1x1 χρειάζονται 2 με 3 φιάλες. Δεν «βγαίνουν» και έτσι «ψειρίζουν» οικοδομές για πλαστικό χρώμα. «Τους έχουν ψιλλιαστεί όμως και τα κρύβουν». Σπρέι αγοράζουν από τον «γκραφιτοπατέρα».

Ιδού πώς η δημοσιογράφος περιγράφει την παρέα: Έχω καθισμένους γύρω μου, σε ένα λαδί σαλονάκι με κρόσσι που θα μπορούσε εύκολα να βρίσκεται σε ένα γιαγιαδίστικο διαμέρισμα, τον Cacao Rocks, 28 χρονών που το tag του σημαίνει «βράχια από κακάο» και ακούει γαλλικό ραδιόφωνο (;) , τον φίλο του τον ThisIsOpium, που είναι 23 και μακράν ο πιο ζόρικος, τον Yiakou, που επισημαίνει πως είναι «στα 31» χαμογελώντας ενώ ένα τσουλούφι του κρύβει το ένα μάτι, τον EX!T που είναι ζεν αλλά έχει «τάσεις φυγής» στα 28 του και τον συνομήλικο του, 666+ (ανάποδος σταυρός είναι αυτό) που έχει ένα πεντακάθαρο χαμόγελο και δεν καταλαβαίνω γιατί επέλεξε αυτό το tag. Τα πραγματικά τους ονόματα δεν έχουν σημασία.

Τους ρωτώ πως ξεκίνησαν το γκράφιτι. Όλοι ξεκίνησαν στην εφηβεία, γύρω στα 13, οι περισσότεροι έκαναν σκέητ, μεγάλωσαν, άφησαν το σκέητ κράτησαν το σπρέι. Όλοι μεγάλωσαν στην Αθήνα εκτός από τον Cacao που γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κέρκυρα. Το πρώτο σοκ, το έπαθαν όταν τους «έδεσαν πρώτη φορά», τους έπιασε δηλαδή η αστυνομία. Το γκράφιτι είναι παράνομο. Αν το κτίριο είναι δημόσιο σε μαζεύουν για «φθορά δημόσιας περιουσίας» και πας κατευθείαν αυτόφωρο.

«Τα δεσίματα όταν είσαι μικρός σου σκάνε παράξενα» λέει ο Οpium, «νομίζεις ότι είσαι, ξέρεις, ρεμάλι» συμπληρώνει ο Cacao που την πρώτη φορά που τον έπιασαν στα 14 του, νόμιζαν ότι έγραφε συνθήματα του ΚΚΕ. Ο 666 είχε ποινικό μητρώο με αναστολή μέχρι τα 18 γιατί τον είχαν πιάσει «να βάφει» στα 13 του. Αντίστοιχη εμπειρία, σε κελί είχε και ο ΕX!T: «Mε έχουν πιάσει πέντε, έξι φορές. Όταν ήμουν μικρός είχα περάσει ένα βράδυ στο κρατητήριο, είχα τρομάξει. Ξέρεις, κελί, κάτουρα στο πάτωμα. Το κλασσικό πάντως είναι να σε κρατήσουν κάνα δίωρο μέχρι να τελειώσει η εξακρίβωση». O Υiakou στέκεται περισσότερο στην ιδέα παρά στην εμπειρία, «Με έχουν πιάσει. Kαι; Δεν μπορούν να ποινικοποιήσουν μια ιδέα», μου απαντά.