Τέλη Μαϊου. Ο καιρός αρχίζει να ζεσταίνει. Μαζί με τους άνετους πια περιπάτους, τους απαλαγμένους από τα ζεστά ρούχα και τα βαριά παπούτσια, το καλοκαιράκι φέρνει τις βραδιές κινηματογράφου κάτω από τα αστέρια. Η εικόνα του θερινού κινηματογράφου, με τον φεγγαρόδρομο σε δεύτερο πλάνο, τις πάνινες καρέκλες του σκηνοθέτη να βυθίζονται στα χαλίκια και τα αρώματα του καλοκαιριού να «πνίγουν» γλυκά την ατμόσφαιρα, είναι οικεία στους κατοίκους της Αθήνας και όχι μόνον. Άλλωστε, τα θερινά σινεμά «άνθισαν» σε όλη την επικράτεια. Κι αν κάποτε ήταν η μόνη διασκέδαση των παπούδων και των γονιών μας, σήμερα είναι μία από τις πολλές επιλογές για το πώς θα περάσει κανείς όμορφα τη βραδιά του, αλλά η μόνη ατμοσφαιρική. Κι ας φαντάζει ρετρό. Κι ας έχουν αντικατασταθεί ο πασατέμπος και τα φυστίκια από ποπ κορν και νάτσος. Ο φεγγαρόδρομος παραμένει, οι καρέκλες -ελαφρώς αναπαυτικότερες- παραμένουν, ακόμη και το αγιόκλιμα, που αγκαλιάζει τον φράχτη, εδώ είναι... Στις ανοιχτές αίθουσες.
Βέβαια, στο μεταξύ δημιουργήθηκαν τα multiplex, με το δέλεαρ του ποιοτικού ήχου και της άψογης εικόνας. Ευτυχώς, όμως, όπως οι ίδιοι οι αιθουσάρχες του καλοκαιριού δηλώνουν, δεν κατάφεραν να «χτυπήσουν» τους θερινούς κινηματογράφους.
Το ΑΠΕ-ΜΠΕ απευθύνθηκε σε παλιούς και νέους αιθουσάρχες. Τους ζήτησε να αναπολήσουν το παρελθόν και να μαντέψουν το μέλλον.
Τιμής ένεκεν ο πρώτος λόγος δίνεται σ΄ένα από τα παλιότερα θερινά της Αθήνας και ίσως της χώρας. Το «Σινέ Παρί», που ανοίγει το 1920. Είναι ο κινηματογράφος στα ριζά του βράχου της Ακρόπολης, στην καρδιά της Πλάκας. Η ιδέα για τη δημιουργία ενός θερινού κινηματογράφου ήταν ενός Έλληνα κομμωτή, ο οποίος ζούσε πολλά χρόνια στο Παρίσι και εξαιτίας αυτού το ονόμασε Paris.
Στις αρχές της δεκαετίας του '60 χτίσθηκε το κτίριο στην Κυδαθηναίων, όπου στεγάζεται σήμερα και λειτουργεί ως θερινό και χειμερινό σινεμά. Στα τέλη του '60, όμως, εξαιτίας της κρίσης των θερινών κινηματογράφων, κλείνει για να ανοίξει και πάλι το 1986 με νέο ιδιοκτήτη πλέον. Έχει το φανατικό κοινό του, προβάλλει όλων των ειδών τις ταινίες και γοητεύει.
Η «Αίγλη», από τους επίσης παλιούς θερινούς, εξακολουθεί να κρατά τον παραδοσιακό της χαρακτήρα, εκτός από το... μενού, που έχει εμπλουτισθεί με λιχουδιές του συρμού. Ποπ κόρν, ντορίτος, χοτ ντογκ και γρανίτα είναι πλέον τα κλασικά. «Παίζουν», όμως, και πιο... προχωρημένα, όπως πίτσα, σουβλάκι καλαμάκι και πατάτες τηγανιτές.
Σύμφωνα με την υπεύθυνη του σινεμά, Χαρά Μαλένου, ο κόσμος πάει στην «Αίγλη» για τις πρώτης προβολής ταινίες της.
Η «Μελίνα» είναι ένας ακόμη παλιός θερινός κινηματογράφος της Αθήνας. Σύμφωνα με τον καλλιτεχνικό διευθυντή του, Γιώργο Καζιάνη, χτίστηκε το 1945-47 και πριν ονομαστεί Μελίνα είχε το όνομα Δώρα. Τα τελευταία 15 χρόνια πέρασε στην ιδιοκτησία του δήμου Δραπετσώνας -που τώρα έχει ενωθεί με τον δήμο Κερατσινίου- για να χρησιμοποιηθεί ως κινηματογράφος. «Παλιότερα υπήρχαν γύρω στους 12 θερινούς κινηματογράφους στην ευρύτερη περιοχή Κερατσινίου- Δραπετσώνας. Τώρα είναι μόνο το Μελίνα και το Μάρθα Καραγιάννη», λέει ο κ. Καζιάνης.
Το πρόγραμμά τού Μελίνα βασίζεται κυρίως στις επιτυχίες του αμερικάνικου κινηματογράφου, κατά κόσμον blockbusters, ενώ το Μ. Καραγιάννη προβάλλει κυρίως ταινίες σινεφίλ και παιδικές. «Δίνουμε μεγάλη έμφαση στις οικογένειες, γιατί το Κερατσίνι είναι μεγάλος δήμος, αριθμεί 210.000 κατοίκους, γι αυτό και παίζουμε πολλές παιδικές ταινίες με πολύ φθηνό εισιτήριο για να μπορεί να έρχεται ο κόσμος», σημειώνει ο κ. Καζιάνης και προθέτει: «Ο κινηματογράφος είναι μία λαϊκή ψυχαγωγία. Πρέπει να είναι προσιτός στο κοινό. Γι αυτό και διατηρούμε οικογενειακό εισιτήριο και παιδικό στα 4.5 ευρώ».
Το Μελίνα είναι από τους λίγους θερινούς κινηματογράφους του Πειραιά, που παίζουν λίγο πιο εναλλακτικό πρόγραμμα, καλύπτοντας και τις ανάγκες του κοινού, που αναζητεί πιο εμπορικά θεάματα. Η ταυτότητα των θεατών είναι ηλικίες από 5 έως 34 χρόνων, κυρίως νέοι γονείς και παιδιά. Η καλύτερή του εποχή, από πλευράς προσέλευσης, ήταν το 2008 με την προβολή της ταινίας «Mamma Mia». Σε μία εβδομάδα έκοψε 2.500 εισιτήρια.
Όπως λέει ο κ. Καζιάνης, η προσέλευση του κοινού παραμένει μεγάλη, χωρίς να έχει μειωθεί τα τελευταία τέσσερα χρόνια. «Ποντάρουμε σε ένα είδος συνδυαστικής διασκέδασης. Διατηρούμε οργανωμένο μπαρ και προσφέρουμε και φαγητό (πίτσες, χοτ ντογκ, σουβλάκια κ.α) σε χαμηλές σχετικά τιμές. Είναι πολύ σημαντικό να προσφέρουμε στον κόσμο φθηνή και παράλληλα ποιοτική διασκέδαση. Με περίπου 25 ευρώ μία οικογένεια μπορεί να απολαύσει μία ταινία και παράλληλα να φάει», τονίζει.
Σε ό,τι αφορά τα multiplex, ο κ. Καζιάνης σημειώνει ότι η ίδια αναστάτωση είχε προκληθεί στην πιάτσα των αιθουσών και τη δεκαετία του ΄80 με την έλευση του βίντεο. «Η εμφάνισή τους αποσαφήνισε πόσο ευχάριστη και ιδιαίτερη εμπειρία είναι το να βλέπεις ταινίες σε ένα χειροποίητο, λαϊκό φόντο. Αυτό δεν μπορούν να το πολεμήσουν με τίποτα. Η σημερινή τεχνολογία έχει επηρεάσει τους κινηματογράφους, αλλά όχι σε τόσο μεγάλο βαθμό τους θερινούς. Ο κινηματογράφος παραμένει ολοκληρωμένη πρόταση διασκέδασης και δεν μπορούν να τον εμποδίσουν ούτε τα dvd, ούτε το κατέβασμα ταινιών από το διαδίκτυο», σημειώνει.
Στην περιφέρεια, τα πράγματα είναι διαφορετικά. Αυτό τουλάχιστον προκύπτει από τους αιθουσάρχες των θερινών.
Ο Πωλ Σκλάβος από το 1996 διαχειρίζεται το θερινό σινεμά «Ορφέας» στη Σαρωνίδα. Όταν επέστρεψε από την Αγγλία, όπου σπούδαζε σκηνοθεσία, έκανε μία απόπειρα μάλλον αποτυχημένη. «Όταν ξεκινήσαμε, επιχειρήσαμε να προβάλλουμε ταινίες σινεφίλ. Είπαν ότι παίζουμε παλιές ταινίες. Είχαν δημιουργήσει μάλιστα άσχημη φήμη την οποία είδα και έπαθα για να ξεφορτωθώ», λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο αιθουσάρχης. «Αναγκαστήκαμε να σταματήσουμε αυτού του είδους τις προβολές. Το κοινό στη Σαρωνίδα έχει άλλη διάθεση».
Εκτιμά ότι η καλύτερη περίοδος για το θερινό σινεμά ήταν η δεκαετία του ΄60. Όμως, από τα τέλη της δεκαετίας, με την έλευση της τηλεόρασης εκείνο άρχισε να «υποφέρει».
«Παλιά, κάθε γειτονιά είχε τρία τέσσερα θερινά σινεμά. Τώρα είναι ζήτημα αν βρεις ένα σε κάθε γειτονιά», λεει ο κ. Σκλάβος. Τον Ορφέα έστησε ο πατέρας του το 1935 στη Βουλιαγμένης. Ήταν από τα πρώτα σινεμά, μαζί με το Studio και το Εκράν, που ξεκίνησαν να προβάλουν σινεφίλ ταινίες. «Κάναμε αφιερώματα σε ευρωπαϊκές κινηματογραφίες και σε σκηνοθέτες. Παίζαμε τσέχικο, βραζιλιάνικο, γιαπωνέζικο κινηματογράφο, ταινίες του Μπέργκμαν, του Φελίνι... Ο Ορφέας είχε γίνει στέκι σινεφίλ».
Η Θάλεια Εμίρη διαχειρίζεται μαζί με τον αδερφό της το θερινό σινεμά «Ηλέκτρα» στο Ξυλόκαστρο Κορινθίας. Είμαστε χομπίστες», λέει κι εξηγεί: «Δεν ζούμε από αυτό. Ανήκει στην οικογένειά μας από το 1946». Ιδιοκτησία του πατέρα της το «Ηλέκτρα» βρίσκεται δίπλα στη θάλασσα. Ξεφυλλίζοντας τις σημειώσεις, που κράταγε εκείνος σε ένα «τεφτέρι» για το σινεμά, διαπιστώνει πως η προσέλευση του κόσμου από το 1974 έχει μειωθεί κατά 50%. «Η μεγάλη κάμψη εμφανίστηκε το 1986 και μετά, κυρίως με την έλευση του βίντεο και της ιδιωτικής τηλεόρασης στην Ελλάδα», αναφέρει η κ. Εμίρη και προσθέτει: «Επιπλέον, έχει μειωθεί η προσέλευση των νέων. Στην περιφέρεια, για σημαντική πλειονότητα νέων παιδιών το σινεμά δεν συγκαταλέγεται στις πρώτες επιλογές. Βέβαια, από όσο γνωρίζω από συναδέλφους, στα μεγάλα αστικά κέντρα συμβαίνει το αντίθετο».
Όπως η ίδια εξηγεί, το θερινό σινεμά της περιφέρειας «πλήττεται κυρίως από το γεγονός ότι οι μόνιμοι κάτοικοι δεν έχουν κινηματογραφική παιδεία, δεν ενδιαφέρονται για τη διασκέδαση, που τους προσφέρει. Έχουν παιδεία τηλεόρασης. Προτιμούν να δουν την ταινία στη μικρή οθόνη ή στο βίντεο. Οι δε παραθεριστές, συνήθως είτε έχουν δει τις ταινίες τον χειμώνα, είτε προτιμούν να κάνουν κάτι διαφορετικό».
Το θερινό σινεμά για την ίδια είναι συνδεδεμένο με τον πασατέμπο και τη μπύρα. «Το αναψυκτήριο για πολλά σινεμά είναι λύση ανάγκης. Αυτό γίνεται για να προσελκύσει περισσότερους θεατές, να αυξήσει τα έσοδα». Ωστόσο, ακόμη και με το αναψυκτήριο, ακόμη κι αν δεν μειώνεται αριθμός των θεατών, το περιθώριο κέρδους του αιθουσάρχη πέφτει. «Η τιμή ενοικίασης των ταινιών έχει αυξηθεί πολύ, σε αντίθεση με την τιμή του εισιτηρίου», λέει η κ. Εμίρη.
Ο Μυκονιάτης Αντώνης Κιούκας ασχολείται γενικότερα με τις αίθουσες περί τα 30 χρόνια. Αυτό το καλοκαίρι διατηρεί το θερινό σινεμά του νησιού του. Ανέλαβε την επιχείρηση έπειτα από διαγωνισμό. «Στις περιόδους κρίσης, που διανύουμε, το σινεμά είναι ευχάριστη και φτηνή ψυχαγωγία. Πέρσι, έκανε 12.200 εισιτήρια. Φέτος, ευελπιστούμε να τα ξεπεράσουμε», δηλώνει.
Η επιχείρησή του, το Σινέ ΜΑ-ΝΤΩ βρίσκεται στο κέντρο της Μυκόνου, σε κήπο ενός στρέμματος. Μέσα στον καταπράσινο κήπο λειτουργεί συμπληρωματικά ένα καφέ. «Αν αυτό φέρνει περισσότερους θεατές στην αίθουσα, καλώς υπάρχει. Αν όχι, τότε κακώς λειτουργεί» διευκρινίζει ο κ. Κιούκας.
«Έρχεται περισσότερος κόσμος απ' ότι περιμέναμε. Εβδομήντα στους εκατό είναι, είτε μόνιμοι κάτοικοι Μυκόνου, είτε παραθεριστές Μυκονιάτες, που έρχονται στο νησί το καλοκαίρι, και 30% τουρίστες», λέει και προσθέτει: «Το μεγάλο κοινό στη Μύκονο είναι τα παιδιά και αυτό είναι πολύ ελπιδοφόρο για εμάς. Σύμφωνα με τον ίδιο, έως στιγμής η αύξηση των θεατών, σε σχέση με πέρσι, είναι 25%.
Ο Αντώνης Κουντρουμπίνης διατηρεί σινεμά στη Σαντορίνη από το 1987. Βρίσκεται πάνω στον κεντρικό δρόμο, που οδηγεί προς το Καμάρι και έχει πάρει το όνομά του από εκεί. Όπως λέει, το σινεμά το έκτισε μόνος του, είναι 300 θεατών και το μοναδικό στη Σαντορίνη πριν από 24 χρόνια.
«Οι πιτσιρικάδες δεν μπορούσαν να καταλάβουν τι ακριβώς είναι. Πήγαιναν πίσω από την οθόνη για να πειστούν πως δεν είναι τηλεόραση», θυμάται. Αργότερα, δημιουργήθηκε στο νησί και μία χειμερινή αίθουσα, που λειτουργεί και το καλοκαίρι με κλιματισμό. «Ο ανταγωνισμός είναι μεγάλος», λέει ο Κουντρουμπίνης.
Ο ίδιος σημειώνει ότι είναι δύσκολο να διατηρεί κανείς κάποιο θερινό σινεμά σε νησί, καθώς τα έξοδα είναι μεγάλα και για τη συντήρηση της αίθουσας και για την αγορά ταινιών. Για τον λόγο αυτό, αναζητεί εναλλακτικές για να τα καταφέρει.
«Οργανώνω, ή παραχωρώ, τον χώρο για να φιλοξενήσω διάφορες εκδηλώσεις και φεστιβάλ, όπως συναυλίες με Έλληνες καλλιτέχνες, παραστάσεις, θέατρα σκιών και μαριονέτες. Αν δεν το έκανα αυτό, δεν θα μπορούσα να επιβιώσω. Όχι ότι είναι όλα κερδοφόρα, έχουν και αυτά το ρίσκο τους», λέει. Άλλωστε, η οικονομική κρίση των τελευταίων ετών έχει επηρεάσει σημαντικά τη λειτουργία του χώρου.
«Υπό τις παρούσες συνθήκες, το θερινό σινεμά μπορεί για κάποιους να θεωρηθεί πολυτέλεια, ειδικά για μία τετραμελή οικογένεια. Έχουμε κρατήσει το εισιτήριο στα 7 ευρώ τόσα χρόνια. Δεν μπορώ να το ανεβάσω. Υπάρχουν άνθρωποι, που στερούνται για να το πληρώσουν κι αυτοί, αν το εισιτήριο ανέβει, δεν θα έρθουν», λέει.
Η αίθουσα, πάντως, είναι εξοπλισμένη με υπερσύγχρονο ηχοσύστημα. Το μπαρ πλούσιο και σε λιχουδιές και δροσιστικά κοκτέιλ. Όσο για την επιλογή ταινιών, ο κ. Κουντρουμπίνης «παίζει» όλα τα είδη, αλλά επιλέγει κυρίως ξένες, αγγλόφωνες, επειδή οι θεατές στην πλειονότητά τους είναι τουρίστες.
Στην Πελοπόννησο λειτουργούν πέντε θερινά σινεμά και τα τέσσερα από αυτά στην Κορινθία.
Στο Λουτράκι, μεγάλο παραθεριστικό κέντρο, λειτουργούσαν κάποτε τέσσερα θερινά σινεμά. Σήμερα έχουν απομείνει ο «Γαλαξίας» στον ακάλυπτο πολυκατοικιών και η «Ηλέκτρα», ίσως ένα από τα ατμοσφαιρικότερα θερινά, καθώς «αγγίζει» τον κορινθιακό κόλπο.
Τα άλλα δύο εναπομείναντα ανήκουν στον ίδιο ιδιοκτήτη, φέρουν το ίδιο όνομα, «Λαϊς» και βρίσκονται το ένα στην παραλία Καλάμια της Κορίνθου και το άλλο στο Βραχάτι.
Όλα διαθέτουν αναψυκτήριο και προβάλλουν νέες ταινίες, με δύο προβολές σχεδόν καθημερινά, όμως, οι θεατές είναι λίγοι και μόλις που βγάζουν τα έξοδά τους, αφού οι τρόποι σύγχρονης διασκέδασης έχουν αλλάξει.
Το πέμπτο θερινό σινεμά βρίσκεται στη Σπάρτη, αλλά φέτος δεν λειτουργεί. Το «Ρόδον» της Σπάρτης ... πνέει τα λοίσθια, καθώς ο ιδιοκτήτης του οικοπέδου θέλει να ανεγείρει πολυκατοικία.
Το τελευταίο θερινό σινεμά της λακωνικής πρωτεύουσας δημιουργήθηκε το 1964 και λειτούργησε με επιτυχία ως το 1973, οπότε ανέστειλε τη λειτουργία του για 29 ολόκληρα χρόνια. Το 2002 επαναλειτούργησε και τώρα βρίσκεται σε εξέλιξη η προσπάθεια διάσωσής του από εκατοντάδες Σπαρτιάτες, οι οποίοι ζητούν την παρέμβαση του δήμου. Πρωτεργάτες στην διάσωση του θερινού σινεμά είναι η Κινηματογραφική Λέσχη Σπάρτης, η Λέσχη Φωτογραφίας και η Κουμαντάρειος Πινακοθήκη της πόλης.
Η δημοτική κοινότητα Σπάρτης, που συνεδρίασε για το θέμα, γνωμοδότησε κατά πλειοψηφία υπέρ της ύπαρξης θερινού κινηματογράφου. «Πρέπει να δώσουμε την ευκαιρία στον λαό της Σπάρτης για τη δημιουργία ενός κινηματογράφου. Θα είναι μία καλή συνήθεια για τους νέους και τα παιδιά. Επειδή, όμως, η δαπάνη θα είναι μεγάλη, πρέπει να μελετηθεί σωστά και να υπάρξει το ένθερμο ενδιαφέρον του κόσμου, για να μη γίνει μία αγορά για συγκεκριμένη χρήση, εν μέσω οικονομικής κρίσης, που θα είναι ασύμφορη».
Το δημοτικό συμβούλιο Σπάρτης έχει συγκροτήσει επιτροπή, η οποία θα διερευνήσει τις προθέσεις του ιδιοκτήτη του ακινήτου, με στόχο το «Ρόδον» να περιέλθει στον δήμο.
Θερινά σινεμά και στην Β. Ελλάδα
Έχουν για στέγη τους τον έναστρο ουρανό, για τοίχους το πράσινο περιβάλλον και για διακόσμηση την απέραντη θέα, της θάλασσας ή της πόλης. Οι θερινοί κινηματογράφοι της Βόρειας Ελλάδας, παρότι λίγοι πλέον, συνεχίζουν να αντιστέκονται στην οικονομική κρίση προσφέροντας το ειδυλλιακό περιβάλλον τους, αλλά και μια χαμηλού κόστους πρόταση για ψυχαγωγία.
Στη Θεσσαλονίκη λειτουργούν δέκα θερινοί κινηματογράφοι, από τους οποίους οι τέσσερις είναι αμιγώς δημοτικοί (ένας του δήμου Θέρμης με την επωνυμία "Σινέ Θερμαΐς", ένας του δήμου Παύλου Μελά, το "Σινέ Τζένη Καρέζη" στην Πολίχνη, και δύο του δήμου Νεάπολης- Συκεών, το "Σινέ Άλσος" στις Συκιές και το "Σινέ Παράδεισος" στη Νεάπολη), οι δύο λειτουργούν σε συνεργασία δήμων και ιδιωτών ("Αύρα" στο δήμο Καλαμαριάς, "Πανόραμα" στο δήμο Πυλαίας- Χορτιάτη), ενώ οι υπόλοιποι τέσσερις είναι ιδιωτικοί ("Απόλλων", "Άλεξ", "Ναταλί", "Ελληνίς"). Επίσης, λειτουργεί ένα θερινό σινεμά στις εγκαταστάσεις πολυκινηματογράφου.
Οι περισσότεροι υπεύθυνοι των κινηματογράφων της πόλης, δημοτικών και ιδιωτικών, έχουν επιλέξει να παίζουν ταινίες πρώτης προβολής και επαναλήψεις του περασμένου χειμώνα στις αίθουσές τους.
"Επιλέγουμε να παίζουμε καινούριες ταινίες για να προσελκύουμε περισσότερους θεατές", λέει στο ΑΠΕ- ΜΠΕ ο Παναγιώτης Μπουντούρης, διαχειριστής του κινηματογράφου "Αύρα", που λειτουργεί εδώ και 24 χρόνια στην πλαζ της Αρετσούς, στην Καλαμαριά.
Στην ίδια φιλοσοφία κινείται και το "Σινέ Πανόραμα", που λειτουργεί από το 1999 και ένα χρόνο αργότερα παραχωρήθηκε προς χρήση στον ιδιώτη Χρήστο Λιόδη. Το πρόγραμμα προβολών περιλαμβάνει κυρίως ταινίες πρώτης προβολής, "αυτές είναι που συγκεντρώνουν και τον περισσότερο κόσμο άλλωστε", και κάποιες επαναλήψεις ταινιών της χειμερινής σεζόν, αλλά όχι παλιότερες ταινίες, "καθώς το κοινό της Θεσσαλονίκης δεν στηρίζει αυτό το είδος κινηματογράφου", υπογραμμίζει ο κ. Λιόδης.
Οι εξαιρέσεις στο εμπορικό πρόγραμμα είναι λίγες. Μεταξύ αυτών το πρόγραμμα του κινηματογράφου "Σινέ Θερμαΐς", που έχει εντάξει και ευρωπαϊκό κινηματογράφο στις προβολές του. "Στόχος μας είναι ο κινηματογράφος να παραμείνει δημοτικός, για να έχουμε ένα πλούσιο πρόγραμμα, όχι μόνο με ταινίες πρώτης προβολής και επαναλήψεις του χειμώνα, αλλά και περισσότερο ευρωπαϊκό κινηματογράφο", εξηγεί ο υπεύθυνος λειτουργίας του κινηματογράφου, Νίκος Θεοδωράκης.
Ο ίδιος προσθέτει ότι οι δημοτικοί κινηματογράφοι μειώνονται διαρκώς εξαιτίας του αυξημένου κόστους λειτουργίας τους: "Αυτό που πρέπει να μας απασχολήσει είναι ότι τους δημοτικούς κινηματογράφους τους χρηματοδοτούν αποκλειστικά πλέον οι δήμοι. Παλαιότερα, συνέβαλε και το υπουργείο Πολιτισμού, ενώ και το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου παραχωρούσε δωρεάν ελληνικές ταινίες, διευκολύνσεις που σήμερα δεν ισχύουν. Γι αυτό έχουν απομείνει μόνο 30 δημοτικοί κινηματογράφοι σε όλη την Ελλάδα".
Χαρακτηριστικό των δημοτικών κινηματογράφων είναι ότι έχουν καταφύγει στον καθορισμό φτηνών εισιτηρίων για τους θεατές τους. Τα εισιτήριά τους κοστίζουν πέντε ευρώ, αρκετά πιο μειωμένα είναι τα εισιτήρια για φοιτητές, μαθητές και οικογένειες, ενώ σε ορισμένες περιπτώσεις έχει καθιερωθεί και δωρεάν είσοδος για μέλη ΚΑΠΗ (στο δήμο Θέρμης), ευπαθείς κοινωνικές ομάδες και αιμοδότες (στο δήμο Νεάπολης- Συκεών).
Πιο ακριβά είναι τα εισιτήρια στους κινηματογράφους των δήμων, που έχουν νοικιαστεί σε ιδιώτες, χωρίς να απουσιάζουν και πάλι οι διευκολύνσεις σε ειδικές κατηγορίες θεατών. Στο "Σινέ Πανόραμα" το εισιτήριο κυμαίνεται στα επτάμισι ευρώ και πέντε ευρώ το φοιτητικό και παιδικό, ενώ υπάρχουν και ειδικές εκπτώσεις για μέλη Συλλόγων. Στο "Σινέ Αύρα" της Καλαμαριάς τα εισιτήρια κοστίζουν οκτώ ευρώ τα κανονικά, έξι ευρώ για φοιτητές και μαθητές και τέσσερα ευρώ για τα ΑΜΕΑ, ενώ κατά διαστήματα οργανώνονται και δωρεάν προβολές για μαθητές σχολείων του δήμου.
"Είμαστε διατεθειμένοι να προχωρήσουμε σε μείωση των τιμών των εισιτηρίων, αρκεί βέβαια να μειώσει και ο δήμος το ενοίκιο που πληρώνουμε", διευκρινίζει ο διαχειριστής του κινηματογράφου "Αύρα", Παναγιώτης Μπουντούρης.
Οι προσφορές δεν λείπουν και από τους ιδιωτικούς κινηματογράφους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το "Σινέ Ελληνίς", όπου έχει καθιερωθεί κάθε Παρασκευή η προσφορά δύο εισιτηρίων στην τιμή του ενός.
Στην πλειονότητά τους, οι υπεύθυνοι λειτουργίας των θερινών κινηματογράφων της Θεσσαλονίκης δηλώνουν αισιόδοξοι για την απήχηση των συγκεκριμένων αιθουσών σε περίοδο κρίσης.
"Για να προλάβουμε τις επιπτώσεις της κρίσης και να προχωρήσουμε σε περικοπή των εξόδων λειτουργίας μας προσπαθήσαμε να μειώσουμε -και το πετύχαμε στις περισσότερες περιπτώσεις- τις οικονομικές απαιτήσεις των εταιριών διανομής ταινιών", λέει ο πρόεδρος της Κοινωφελούς Επιχείρησης του δήμου Νεάπολης- Συκεών, Γιάννης Δαλάτσης, και προσθέτει: "Σε καμιά περίπτωση δεν θέλαμε να καταργήσουμε κάποιον από τους δύο θερινούς κινηματογράφους του δήμου μας".
Ο Χρήστος Λιόδης, διαχειριστής του κινηματογράφου "Σινέ Πανόραμα" παρατηρεί φέτος αύξηση των θεατών κατά 15%. "Επαληθεύεται η πρόβλεψη ότι το σινεμά θα επιβιώσει γιατί είναι φτηνή διασκέδαση", λέει.
"Οι τιμές των εισιτηρίων μας είναι χαμηλές και επίσης οι σοβαρές ταινίες έχουν πάντα κόσμο", επισημαίνει ο κ. Θεοδωράκης από το "Σινέ Θερμαΐς".
Αύξηση των θεατών της τάξεως του 15% διαπιστώνει και ο ιδιοκτήτης του θερινού κινηματογράφου "Ναταλί", Λάκης Ράππος. "Τα θερινά σινεμά είναι η πιο φτηνή λύση διασκέδασης για τον κόσμο, που φέτος ειδικά δεν έχει και περιθώρια να φύγει για διακοπές και παραμένει στην πόλη", υποστηρίζει.
Αντίθετα, "μουδιασμένοι" διαπιστώνει ότι είναι οι θεατές ο πρόεδρος της Δημοτικής Κοινωφελούς Επιχείρησης "Ίρις" του δήμου Παύλου Μελά, Δημήτριος Ασλανίδης, υπεύθυνος για τη λειτουργία του δημοτικού κινηματογράφου "Σινέ Τζένη Καρέζη". "Φέτος στραφήκαμε σε ταινίες πρώτης προβολής, που να συνδυάζουν το εμπορικό με το ποιοτικό στοιχείο και περιμέναμε ότι θα έχουμε μεγάλη επισκεψιμότητα, αλλά δυστυχώς είμαστε 'πεσμένοι'", λέει και υπενθυμίζει ότι οι δημότες της δυτικής Θεσσαλονίκης (όπου και ο δήμος Παύλου Μελά) βιώνουν έντονα την ανεργία.
Μείωση της τάξεως του 10% διαπιστώνει και ο Παναγιώτης Μπουντούρης από το "Σινέ Αύρα", ωστόσο συμπληρώνει ότι για να υπάρξουν ασφαλή συμπεράσματα θα πρέπει να κλείσει πρώτα η σεζόν.
Σημαντική μείωση των θεατών της τάξεως του 20-30% παρατηρεί ο ιδιοκτήτης του θερινού κινηματογράφου "Ελληνίς", Κοσμάς Ζαφειρίου. Ωστόσο, δηλώνει αισιόδοξος ότι ο κόσμος θα συνεχίσει να ζητάει τη μαγεία του θερινού σινεμά. "Είμαστε κάτω από τα άστρα και μέσα στο πράσινο. Ο κόσμος το ζητάει αυτό, γιατί απολαμβάνει εδώ την ηρεμία του", λέει χαρακτηριστικά.
Όλοι οι θερινοί κινηματογράφοι της πόλης διαθέτουν αναψυκτήριο (συχνά και τραπεζάκια), προκειμένου οι θεατές να συνοδεύουν τη βραδιά τους με αναψυκτικά, ποτά και σνακς. Σε πολύ λίγες περιπτώσεις οι θεατές έχουν τη δυνατότητα να προμηθεύονται και φαγητό, όπως στο "Σινέ Θερμαΐς", δίπλα από το οποίο λειτουργεί εστιατόριο, και στο "Σινέ Τζένη Καρέζη", όπου, όπως επισημαίνει ο πρόεδρος της Κοινωφελούς Επιχείρησης "Ίρις" του δήμου Παύλου Μελά, Δημήτριος Ασλανίδης, "επιλέξαμε να ενισχύσουμε το αναψυκτήριο με φαγητά σε οικονομικές τιμές, προκειμένου να δώσουμε την ευκαιρία στον κόσμο να ψυχαγωγηθεί διπλά, με ταινίες και φαγητό".
Στη Χαλκιδική
Έξι ιδιωτικοί θερινοί κινηματογράφοι και κανένας δημοτικός λειτουργούν κατά τους καλοκαιρινούς μήνες στη Χαλκιδική. Στα Νέα Μουδανιά λειτουργεί ο κινηματογράφος "Κλειώ", στα Νέα Πλάγια το "Σινέ Σάββας", στο Σάνη ο θερινός κινηματογράφος "Ορφέας", στο Πευκοχώρι το σινεμά "Αίθριο", ενώ στη Σιθωνία λειτουργούν το "Σινέ Κάτια" στη Νικήτη και ο θερινός κινηματογράφος "Σινέ Τιτάνια" της Σάρτης.
Τον "κώδωνα του κινδύνου" για τη βιωσιμότητα των θερινών κινηματογράφων στη Χαλκιδική κρούει ο Παναγιώτης Μπουντούρης, ιδιοκτήτης των αιθουσών "Αίθριο" και "Κλειώ".
Ο ίδιος διαπιστώνει μείωση μεγαλύτερη του 20% στα εισιτήρια των δύο κινηματογράφων για την περίοδο 1-20 Ιουλίου "παρ' όλο που παίζουμε ταινίες πρώτης προβολής" και αποδίδει τη μείωση αυτή στο γεγονός ότι όλο και λιγότεροι Έλληνες παραθεριστές έχουν την οικονομική δυνατότητα να πάνε στα εξοχικά τους ή στα καταλύματα της Χαλκιδικής. "Ακόμα και αυτοί που θα παραθερίσουν, έρχονται για μία ή δύο ημέρες, οπότε δεν βρίσκουν χρόνο να επισκεφθούν τα σινεμά", λέει.
Επίσης, επισημαίνει και το φαινόμενο οι θεατές να μην αγοράζουν φαγώσιμα από τα αναψυκτήρια, αλλά να φέρνουν μαζί τους τρόφιμα από τα κοντινά σούπερμαρκετ.
Αντίθετα με τα όσα συμβαίνουν στους δύο παραπάνω κινηματογράφους, η Αικατερίνη Γκουτζίκα, ιδιοκτήτρια του "Σινέ Κάτια" στη Νικήτη Χαλκιδικής, δεν έχει εντοπίσει μείωση των εισιτηρίων, γεγονός που αποδίδει στους πιστούς πελάτες που έχει αποκτήσει ο κινηματογράφος. "Έχουμε κερδίσει τον κόσμο με το προσεγμένο περιβάλλον μας, το βασισμένο σε καινούριες ταινίες πρόγραμμά μας και το γεγονός ότι τηρούμε το πρόγραμμα με ευλάβεια, δεν υπάρχουν αλλαγές κάθε τρεις και λίγο", εξηγεί η κ. Γκουτζίκα.
Είναι νωρίς για να βγουν συμπεράσματα για την επισκεψιμότητα του κινηματογράφου, λέει από την πλευρά του για τον "Ορφέα" ο υπεύθυνος Ψυχαγωγίας του ομίλου "Σάνη", Ντίτριχ Γιορκ. Ωστόσο, ο ίδιος δηλώνει ότι η λογική του κέρδους δεν αφορά τον "Ορφέα", καθώς η λογική με την οποία λειτουργεί είναι να προσφέρει στους διαμένοντες στα ξενοδοχεία και τη γύρω περιοχή μια ακόμα εναλλακτική ψυχαγωγίας για να επιλέξουν.
Στην υπόλοιπη Βόρεια Ελλάδα
Με έναν κινηματογράφο ανά περιοχή, δημοτικό ή ιδιωτικό, και αυτόν σε αρκετές περιπτώσεις να μην λειτουργεί όλο το καλοκαίρι, το κοινό της Βόρειας Ελλάδας "διψά" για κινηματογραφικές προβολές. Φαίνεται, πάντως, ότι οι μετρημένοι στα δάκτυλα θερινοί κινηματογράφοι δεν αντιμετωπίζουν προβλήματα οικονομικής κρίσης, καθώς λειτουργούν χωρίς ανταγωνισμό.
Δύο από τις πιο σοβαρές προσπάθειες λειτουργίας θερινών κινηματογράφων στη Βόρεια Ελλάδα γίνονται στην Καβάλα και στην Αλεξανδρούπολη, με την υπογραφή των τοπικών κινηματογραφικών λεσχών.
Ο θερινός κινηματογράφος "Ζέφυρος", ο μοναδικός της Καβάλας (και της ευρύτερης περιοχής, καθώς θερινό σινεμά δεν υπάρχει πλέον ούτε στη Θάσο), λειτουργεί εδώ και 25 χρόνια από την Κινηματογραφική Λέσχη του Συνδέσμου Γραμμάτων και Τεχνών Καβάλας. "Ο κινηματογράφος εμφανίζει μια ιδιομορφία. Ίσως είναι ο μόνος θερινός κινηματογράφος πανελλαδικά που λειτουργεί εξολοκλήρου από Κινηματογραφική Λέσχη. Και αυτό συνεπάγεται ότι έχουμε τη δυνατότητα να διαμορφώνουμε το πρόγραμμα όπως θέλουμε, κρατώντας ισορροπία ανάμεσα στις εμπορικές ταινίες και ταινίες με αισθητική άποψη", εξηγεί ο πρόεδρος του Συνδέσμου, Γρηγόρης Θεοδωρίδης.
Έτσι, το πρόγραμμα περιλαμβάνει επανεκδόσεις κλασικών ταινιών και λιγότερες εμπορικές ταινίες. "Το κοινό ζητάει τις παλιές ταινίες, γιατί έχει συνδέσει το θερινό σινεμά με την επιστροφή στο παρελθόν, το βιώνει ως συνολική εμπειρία", λέει ο πρόεδρος του Συνδέσμου.
Η μειωμένη επισκεψιμότητα των θεατών στις πρώτες φετινές προβολές κάθε άλλο παρά αποθάρρυνε τους υπεύθυνους λειτουργίας του κινηματογράφου. Στην οικονομική κρίση "απαντούν" με μειωμένο εισιτήριο κάθε Δευτέρα, Τρίτη και Τετάρτη (στα πέντε ευρώ), με εθελοντική εργασία των μελών της Κινηματογραφικής Λέσχης προκειμένου να μειωθούν τα λειτουργικά έξοδα, με δωρεάν μεταμεσονύχτιες προβολές κάθε Παρασκευή και Σάββατο, καθώς και με διάδοση των δράσεων της Λέσχης μέσω ιστοσελίδων κοινωνικής δικτύωσης, ηλεκτρονικού ταχυδρομείου και μηνυμάτων σε κινητά τηλέφωνα.
Και για του χρόνου, ο κ. Θεοδωρίδης αποκαλύπτει ότι υπάρχουν σκέψεις για εμπλουτισμό του προγράμματος του "Ζέφυρου" με συναυλίες και θεατρικές παραστάσεις.
Στην Αλεξανδρούπολη λειτουργεί ο θερινός δημοτικός κινηματογράφος "Φλοίσβος" από το δήμο της περιοχής σε συνεργασία με την Κινηματογραφική Λέσχη Αλεξανδρούπολης.
Το πρόγραμμα των προβολών περιλαμβάνει κάθε Δευτέρα και Τρίτη σινεφίλ ταινίες "πρόσφατης παραγωγής, γιατί αυτές ζητάει περισσότερο ο κόσμος", όπως εξηγεί η αντιπρόεδρος της Λέσχης, Κούλα Καφετζή, ενώ τις υπόλοιπες μέρες εμπορικό κινηματογράφο.
Ο κινηματογράφος ιδρύθηκε το 1995, σε μια εποχή που οι επτά δημοτικοί θερινοί κινηματογράφοι της δεκαετίας του '60 και του '70 είχαν σιγήσει και το κοινό της πόλης "διψούσε" για κινηματογραφικές προβολές. "Το ενδιαφέρον του κοινού για τον κινηματογράφο είναι έντονο και το καλλιεργεί η Κινηματογραφική Λέσχη με συνεχείς προβολές τόσο το χειμώνα όσο και το καλοκαίρι", διευκρινίζει η κ. Καφετζή.
Η ίδια δηλώνει αισιόδοξη για το μέλλον του θερινού κινηματογράφου, αισιοδοξία που ενισχύεται από την αυξημένη προσέλευση του κοινού. "Παίζουν πολλά ρόλο, το ενδιαφέρον των ταινιών, ο καλός καιρός. Αλλά το σημαντικό είναι ότι σε περίοδο κρίσης το σινεμά είναι η πιο οικονομική ψυχαγωγία", λέει.
Στην Κομοτηνή λειτουργεί προσωρινά και για λίγες ημέρες μόνο ο δημοτικός θερινός κινηματογράφος "Όασις", στο προαύλιο της Αναπτυξιακής Ροδόπης. Ο κινηματογράφος "σίγησε" για τέσσερα χρόνια και τώρα επαναλειτουργεί με στόχο την ενίσχυση των παιδικών χωριών SOS Θράκης. Στους χώρους του έχει στηθεί κουτί ενίσχυσης για τις ανάγκες του Παιδικού Χωριού και σημείο συλλογής υλικών για την κάλυψη άμεσων αναγκών του.
Στο Κιλκίς βρίσκεται ο δημοτικός θερινός κινηματογράφος "Δημήτρης Ζωηρός", αφιερωμένος στη μνήμη του πρώτου προέδρου της Κινηματογραφικής Λέσχης Κιλκίς.
Ο κινηματογράφος, που λειτουργεί για τρίτη συνεχή χρονιά, στεγάζεται στο θέατρο του λόφου Αγίου Γεωργίου και το πρόγραμμά του περιλαμβάνει παλιές και καινούριες ταινίες. Το εισιτήριο κοστίζει 5 ευρώ, ενώ η είσοδος είναι δωρεάν για μαθητές, πολύτεκνους και ΑΜΕΑ.
Στην ταράτσα του δημοτικού μεγάρου της Κατερίνης στεγάζεται ο δημοτικός θερινός κινηματογράφος της πόλης, που όμως φέτος δεν θα λειτουργήσει, έπειτα από 14 χρόνια παρουσίας του στα δρώμενα της πόλης.
Αιτίες, σύμφωνα με εκπροσώπους του δήμου, είναι η οικονομική κρίση, καθότι απαιτείται αυξημένη δαπάνη για τη λειτουργία του, αλλά και προγραμματιζόμενη ανακαίνισή του. Πάντως, πρέπει να σημειωθεί ότι και πέρυσι ο κινηματογράφος λειτούργησε μόνος για λίγες ημέρες με ελεύθερη είσοδο.
Στην Αλεξάνδρεια Ημαθίας ο δημοτικός θερινός κινηματογράφος έκλεισε προσωρινά φέτος μετά οκτώ χρόνια λειτουργίας και ο λόγος ήταν οι καθυστερήσεις που δημιουργήθηκαν από την εφαρμογή του "Καλλικράτη".
Το κοινό του νομού Ημαθίας μπορεί να παρακολουθήσει προβολές μόνο στη Βέροια, όπου λειτουργεί ιδιωτικός θερινός κινηματογράφος με την επωνυμία "Σταρ".
Στην Κοζάνη την παράδοση του θερινού κινηματογράφου αναβιώνει ο Φιλοπρόοδος Σύλλογος της περιοχής, που διοργανώνει προβολές στην αυλή του.
Στις Σέρρες λειτουργεί μόνο ένας κινηματογράφος, ιδιωτικός, που ονομάζεται "Θερινό Σινέ Κρόνιο". Ιδιωτικός είναι και ο μοναδικός θερινός κινηματογράφος της Δράμας, με την επωνυμία "Αλέξανδρος". Στην Ξάνθη ο θερινός κινηματογράφος που λειτουργεί ονομάζεται "Ολύμπια" και βρίσκεται στην παλιά πόλη. Εκτός από προβολές ο κινηματογράφος φιλοξενεί συχνά και συναυλίες.
Στην πολυπληθή Λάρισα έχει έδρα μόλις ένας θερινός κινηματογράφος, στον πολυχώρο "Μύλος του Παπά". Ο κινηματογράφος λειτουργεί με ευθύνη του δήμου από τη δεκαετία του '80.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ