Δεν υπάρχει σπυριάρης έφηβος των 80's με μακριά λαδωμένα μαλλιά, λερωμένα λευκά Nike και μπλουζάκι AC/DC που να σέβεται τον εαυτό του και να μην έχει επιχειρήσει έστω και μια φορά να δοκιμάσει στην πράξη έναν από τους μεγαλύτερους αστικούς ροκ μύθους όλων εποχών...
-Ρε, λες να 'ναι αλήθεια; -Δεν ξέρω ρε μ@λ@κ@, εσύ τι λες; -Εγώ μ@λ@κ@ μου λέω να το δοκιμάσουμε! (χαχανητά) -Κι αν Τον φέρουμε ρε μ@λ@κ@, μετά τι κάνουμε; -Ξέρω γω, του πουλάμε την ψυχή μας! (δυνατά χαχανητά) -Θα με σκοτώσει η μάνα μου αν το μάθει! -Μπα, η δικιά μου ήταν χίπισσα στα νιάτα της, θα καταλάβει!
Και κάπως έτσι ξεκινούσε, σε κλίμα μύχιας συνενοχής και όρκων σιωπής, το τελετουργικό: παίξιμο του δίσκου ανάποδα μπας και φανερωθεί ο Εωσφόρος!
Προτιμώμενα βινύλια τα συνήθη ύποπτα των Led Zeppelin, Black Sabbath και για εγγυημένα αποτελέσματα εκείνα των Venom.
Ο δίσκος τοποθετούνταν στη θέση του, η βελόνα άγγιζε τις αυλακιές και η ταινία τρόμου ξεκινούσε με τους δυο φίλους να ανατριχιάζουν και να καρδιοχτυπούν πριν ακόμη συμβεί το οτιδήποτε...
Λίγη σημασία είχε όμως. Η φιλία επισφραγιζόταν με άλλη μία σκηνή αγνής εφηβικής βλακείας.
Αρκετά χρόνια αργότερα, το 1999, το «σατανιστικό» ανάποδο παίξιμο μουσικών κομματιών θα γίνει η αφορμή για να ηχογραφήσει η σοβαρή Βρετανίδα συνθέτρια Jocelyne Pook ένα από τα πιο στοιχειωτικά soundtracks του Χόλιγουντ για την ταινία του Στάνλεϊ Κιούμπρικ «Μάτια Ερμητικά Κλειστά».
Πρόκειται για το κομμάτι που επενδύει τη σκηνή του μασονικού οργίου, το οποίο δεν είναι παρά μέρος ύμνου από τη θεία λειτουργία της Ορθόδοξης Ρουμάνικης Εκκλησίας.
Παιγμένο κανονικά, το κείμενο μιλάει για οίκτο, αγάπη και κατανόηση προς τους αμαρτωλούς θνητούς...
Απλά και όμορφα πράγματα!
Στα χέρια της Pook όμως το αποτέλεσμα είναι αυτό: